Weller's afscheid

[KrisG]

deze avond voor het laatst dit seizoen naar Bozar getrokken voor het Feest van de Muziek, dus voor één keer eens gratis kunnen gaan ik geef het toe : betalend zou ik deze programmatie links hebben laten liggen, maar ik ben toch blij dat ik er was

het was het afscheidsconcert van Walter Weller als muziekdirecteur van het NOB, hierbij waren natuurlijk een paar activiteiten voor voorzien die mijn treinschema danig in de war brachten (ik ben dus met de nachtboemel thuis gesukkeld), er werd eerst een film geprojecteerd met wat concertbeelden en interviews met muzikanten en dan ook nog een interview (dat wel moeilijk verstaanbaar was)

maar ik was er natuurlijk vooral voor de muziek : als opener Les Cataratas de Iguazu van Christen, ik had hier 0,0 verwachtingen bij maar ik moest mijn vooroordeel al van bij de eerste maten bijstellen : hij creëerde heel snel een intieme sfeer, die vrij snel en bruusk overging in pure filmmuziek (maar dan van de uitstekende soort), mooie klankkleuren, ritme met een verstandig gebruik van het vele slagwerk (2 pauken-sets) en voor zo'n kort stuk toch al een echt mooie spanningsboog, mooi werk ook van de kopers (in het bijzonder de trompetten) een werk om nog eens te horen en dat kan toch niet van alle moderne werken gezegd worden!

er was wel een klein probleemje erna : het Vioolconcerto van Mendelssohn paste echt niet achter dit werk, ik kon er dus in het begin even echt mijn aandacht niet bijhouden, ik heb bij momenten wel mooie muziek gehoord, maar dit concerto is echt niet mijn stijl, ik ben ook nog nooit overtuigd geraakt van de kwaliteiten van een violist in dit stuk : Lorenzo Gatto heeft het zeker mooi gebracht, maar het kreeg weinig los bij mij, het vele publiek vond het top en hij heeft 2 bisnummers gebracht (ik dacht Bach als 1e?) het 2e was in de stijl van Paganini : supersnel vingerwerk en veel show en spektakel : dus perfect als 2e bis

na de pauze de 9e van Schubert, en hier hebben de dirigent en het orkest me toch aangenaam verrast : het klonk echt zoals het hoort te klinken! Walter Weller leeft natuurlijk in die muziek, en dat was te horen op zich zou ik niet zo snel voor een Schubert Symfonie kiezen om eens live te horen, maar dit heeft me echt kunnen boeien en muzikaal genot verschaft, je kan van die muziek natuurlijk niet de diepe emoties verwachten die een Mahler of Shostakovich wel kunnen brengen (en die meer mijn voorkeur genieten) maar echte pluim voor dirigent en orkest!

een kleine terugblik op de periode met Weller aan het hoofd van het NOB is hier misschien wel op zijn plaats : ik had er na zijn 1e concert waar ik bij was : de 8e Dvorak echt geen goed oog in moet ik toegeven maar dat idee werd na de 5e Glazunov al bijgesteld, zijn Schilderijententoonstelling was ook heel mooi, en voor mij is het hoogtepunt zijn 7e Bruckner : is de beste Bruckner uitvoering die ik ooit gehoord heb! met een schitterende tempo-keuze, het orkest is trouwens echt wel een pak beter beginnen klinken vind ik, zeker de strijkerklank is veel volwassener geworden, met meer precisie en diepgang, ik ga hem volgend seizoen nog eens aan het werk horen in de 4e Bruckner : ik ben echt benieuwd

en dan later deze week eens een seizoensoverzichtje schrijven