Vuurvogel met NOB

[KrisG]

Mijn nek zat vast, het was dus kiezen tussen een bezoek aan de kinesist en enkel het tweede deel van het concert halen of voor een volledig concert kiezen, maar het met een geblokkeerde nek/hoofdpijn beleven. Ik denk dat ik wijselijk voor de eerste keuze ben gegaan en ik heb het me ook niet beklaagd.

De Vuurvogel met het NOB en Hugh Wolff was de verplaatsing naar Bozar absoluut waard. Het eerste kwartier was het publiek niet bij de les en ik vreesde dat het weer een avond ging worden vol ergernissen over het publiek maar de uitvoering was van zo'n hoog niveau dat het publiek automatisch stil werd. Iets dat toch niet zo vaak gebeurt eigenlijk. Ik heb eigenlijk maar een punt van kritiek, en dat betreft de bezetting : met 7 cello's gaat de uitvoering van de Vuurvogel echt niet! En dat bleek ook : de cello's hadden het moeilijk en lagen niet in balans met de violen hierdoor. Met 6 contrabassen is trouwens ook aan de heel nipte kant om dit werk te brengen. Ik vond het één van de betere prestaties van Hugh Wolff. Er was duidelijk veel werk ingestoken op de repetities. De drie harpen trokken de aandacht naar zich toe in de eerste delen. Zo'n volledige uitvoering is een pak interessanter en boeiender dan de vaak gespeelde suite. Nu krijg je een fantastische opbouw en zo verloopt het slot veel intenser. Dit werk is ook zo rijk dat het geen seconde verveelt, daarvoor staat er echt wel voldoende mooi solowerk op de partituur. Het was voor mij de eerste keer dat de 4 trompetten zich over gans het podium verspreiden bij 'het krieken van de dag', dat gaf een leuk effect maar het was jammer genoeg niet 100% zuiver gebracht. Ik heb hier en daar wel een paar accidentjes en kleine intonatieproblemen gehoord maar tegen dan was het niveau van de uitvoering zo hoog dat het de pret niet meer kon drukken. Doordat het zo een interessante uitvoering was heb ik ook heel aandachtig geluisterd en dan vallen er sowieso meer details op. Het slagwerk was heel precies en intens, zonder dat het er overging, hierbij viel me vooral de grote trom op. De 1e hobo was terug fantastisch, maar alle houtblazers waren op hoog niveau aan het spelen. De trombones hadden er duidelijk zin in en hun samenspel was er knal op. Leo op 1e trompet heeft zoals steeds met veel présence gespeeld en Anthony op de 1e hoorn had voor een eerder ingetogen en fragiel gespeelde solo gekozen. De strijkers hebben me ook bekoord en ook hun solowerk was af. Het laatste kwartier heb ik er intens van genoten waarbij het contrast tussen de intiemere passages en het geweld van het slagwerk en de kopers perfect zat. Het slotkoraal bracht veel kopergeweld en leidde tot een zeer tevreden publiek! Ik was zondag verhinderd want het was anders zeker een optie om hier nog een tweede maal naar te gaan luisteren!