Kavakos met Brussels

[KrisG]

Ik ben deze avond in Brugge naar Brussels Philharmonic gaan luisteren. Ik had vrijkaarten gewonnen (waarvoor dank trouwens). Het programma begon natuurlijk met een speech van de dirigent, waar ik zelf niet zo'n fan van ben, maar het was gelukkig niet te lang. En nog een zekerheid : als opener kregen we een stuk uit de 21e eeuw. Ik heb daar op zich niet zo'n probleem mee, maar hierdoor speelt Brussels nooit nog de klassieke ouvertures wat ik wel jammer vind. Weites Land van Detlev Glanert was op Brahms geïnspireerd maar dat kon ik er zelf niet echt uit opmaken. De eerste maten deden het ergste vrezen. Het werd echter heel snel zeer boeiend. Het deed wat aan filmmuziek denken waarin de lange noten van de hoorns me aan John Williams deden denken. Ook het gebruik van de fagotten was in die stijl. Brussels speelde heel goed en het was een verrassend aangename start van het concert.

Hierna volgde een absolute top violist, en super dat Brussels Leonidas Kavakos opnieuw heeft weten te strikken! Het was al even geleden dat ik het vioolconcerto van Brahms nog eens had gehoord. Door een paar tamme en makke uitvoeringen was dit concerto ergens onderaan een schuif beland bij mij. Dit geheel ten onrechte bleek deze avond. Het was een zeer intense, frisse en levendige uitvoering waarbij het orkest direct de juiste toon zette. Kavakos heeft dit stuk naar een hoger niveau getild. Hij maakt ongelooflijk gemakkelijk klank. Een paar inzetten waren heel helftig, waarbij bij een niet-top-solist de zuiverheid er direct bij inschiet, maar niet bij hem. Hij bleef ook boeien door persoonlijke nuances te leggen en hij heeft me zelfs nieuwe dingen laten ontdekken. Het Brugse publiek was zoals steeds niet het beste ter wereld. De solist heeft na het 1e deel zelfs aan een pipo op de 3e rij moeten vragen om te stoppen met filmen. Dat oplichtend lampje van de camera van een smartphone is idd super vervelend, hoe ergerlijk kun je als toeschouwer zijn denk ik dan. Dus de sfeer was wel even gebroken, maar gelukkig was er niks van te merken qua uitvoeringsniveau. Het is een lang concerto en toch is het gewoon voorbij gevlogen en dit dankzij de precisie van de uitvoering die zo uitzonderlijk was dat je er geïntegreerd door bleef, en dit zowel door de solist als het orkest. Brussels speelt de laatste tijd sowieso op een hoog niveau, maar het was toch duidelijk dat ze alles uit de kast hebben gehaald. Het is dan ook een eer om samen met zo'n top violist te mogen spelen. Er waren een paar intermezzo's van de strijkers waarbij ze zo gelijk waren dat ze als één groot instrument klonken. Dat is iets wat misschien eerder aan het KCO doet denken, maar Brussels zit qua stijl eigenlijk eerder aan de andere kant van het spectrum, en het is een kant die me wel ligt : lekker intens en krachtig! Dit was dus veruit mijn beste uitvoering ooit van dit concerto en het beter brengen wordt een moeilijke opgave. Had ik geweten dat het dit niveau ging zijn had ik sowieso zelf een ticket gekocht (maar dan wel voor Flagey en niet in Brugge). Eigenlijk bizar dat dit concert niet op 1 uur was uitverkocht, want 20x grotere popzalen verkopen soms wel op 1 uur uit, aan veel duurdere prijzen en ik ben er zeker van het niveau van deze avond maar zelden gehaald wordt. We zaten op het 2e balkon en ik ken echt geen enkele andere concertzaal waar de akoestiek zo hoog in de zaal zo goed is.

Na de pauze volgde dan de 5e Symfonie van Beethoven, een beetje verrassend misschien was het hier ook al even geleden dat ik het nog eens live had gehoord. Dit komt door een fabuleuze uitvoering van de Staatskapelle Dresden in Bozar vele jaren geleden : dat was voor mij de referentie-uitvoering en sindsdien kwamen de meeste uitvoeringen maar aan de enkels van bovenstaande. Gelukkig was het hier een stuk beter. Stéphane Denève had voor een snelle uitvoering gekozen, en dat werkte wel. Ik heb mooi werk gehoord van de houtblazers en zeer intense passages van de hoorns en trompetten die het echt schitterend hebben gedaan. Hierdoor werd het een typische Brussels uitvoering : intens en met veel volume en werd het stuk ook volledig opengetrokken. Een geslaagde uitvoering maar na deze avond is het toch de Brahms die lang gaat blijven hangen!

Morgen ga ik naar een andere topper op de viool in Antwerpen.