De Romantische met het OPL

[KrisG]

na meer dan 2 maanden zonder concert werd het hoog tijd om de draad terug op te nemen : het OPL kwam naar een traditioneel zeer matig gevulde Bozar met een gevarieerd programma, als opener krijgen we Ouverture Fidelio van Beethoven, het kon me wel bekoren : fris gespeeld en de orkestklank mocht er echt wel wezen

erna volgde een 1e kennismaking met het zelden gespeelde Pianoconcerto van Schumann (en ja ik zat ook eerst op het verkeerde been ) het is dat van Clara, een vrij kort werk in drie aaneengesloten delen, hier gebracht door Claire-Marie Le Guay : ze heeft een heldere en mooie klank die misschien een tik warmte mist, maar in dit werk was dat geen gemis dus ik moet haar eerst nog eens in andere werken horen om een volledig beeld te krijgen, het stuk zelf vond ik toegankelijk met een mooi duet met de 1e cello (toen net wel veel rumoer in de zaal ) maar voor de rest is het stuk vnl in functie van de piano geschreven en miste ik wat interactie met het orkest (ligt aan het stuk en niet aan de uitvoering)

na de pauze volgde de echte reden tot mijn aanwezigheid : de 4e Bruckner, de dirigent : Christian Arming had niet geheel onverwachts voor een hele trage uitvoering gekozen, is wel een beetje zijn handelskenmerk vind ik, het begon heel intiem en traag wat het voor de 1e hoorn natuurlijk extra moeilijk maakte, dat stuk is natuurlijk echt geen cadeau voor hem, in het heel fragiele werk waren er toch wat intonatieproblemen en wat aarzelende noten, er zitten een paar interacties met de 1e fluit in, zoals steeds subliem gedaan (is al een hele tijd de beste pupiter van het OPL) en met toch wel wat volume, wat ik dan niet begrijp is dat die hoorn het zo minimalistisch probeert te houden > opgelegd door dirigent of eigen keuze? en zich zo moeilijkheden op de nek haalt, de 2e hoorn had het eigenlijk nog lastiger, het was zeker niet slecht hoor en ik besef dat het aartsmoeilijk is, zeker als je het zo speelt, van zodra het iets krachtiger werd klonken de hoorn echt stukken beter, het was ook leuk om nog eens volledige strijkersbezetting te horen : zeker in het 1e deel heb ik zeer mooie dingen gehoord : precieze en volle klank, dat was genieten

het 2e deel werd zoals de rest van het stuk heel traag gespeeld (uitvoering van 73 min ) en het werd me soms iets te fragiel : je voelde dat het orkest moest opletten of het viel in stukken uiteen, dat is gelukkig niet gebeurd, maar je voelde die spanning/dreiging wel wat hangen

in het 3e deel heeft de dirigent dan een deel van het publiek verloren, het miste echt wel een drive die je in Bruckner moet hebben, een goed gespeelde Bruckner vliegt voorbij maar ik vond het hier ook soms wat lang worden, en het geroezemoes en mensen die vertrokken hielpen niet bij de ervaring natuurlijk

er kwam wel beterschap in het 4e deel : een betere opbouw en een mooie climax

ik ben natuurlijk al verwend geweest met een aantal prachtige Bruckner uitvoeringen, je wordt dan al snel een tik kritischer geen spijt dat ik geweest ben maar er zat meer in denk ik mocht de dirigent er wat meer tempo hebben ingestoken en het zijn muzikanten niet zo moeilijk gemaakt hebben