Het afscheid van Weller met het NOB

[KrisG]

ik ben deze namiddag naar Bozar geweest voor een concert met het NOB, tijdens de pauze te weten gekomen dat het het afscheidingsconcert was van Walter Weller (hun huidige ere-dirigent en hun vroegere vaste chef)

voor de pauze was er het Fagotconcerto van Mozart, het is niet te geloven hé : 2 concerten op rij met Mozart de solist van dienst was Bert Helsen, ze hebben bij het NOB dus niet zo ver moeten zoeken ik denk dat er heel uitzonderlijk eens meer NOB-muzikanten in de zaal zaten dan op het podium het stuk is niet echt mijn ding, maar het was puik gespeeld, ergens voel je wel dat Mozart dit concerto voor een "oude" fagot heeft geschreven, die moderne instrumenten geven veel meer mogelijkheden, maar het was een mooie opwarmer

na de pauze de 4e van Bruckner (de Romantische) : het was toch iets waar ik al een tijdje naar uitkeek, mijn mooiste herinnering aan Walter Weller zal toch zijn 7e Bruckner blijven met het NOB, ergens wel mijn beste Bruckner ervaring ooit, met toen een fantastische strijkersound en geweldig effectieve tempo-keuzes, maar nu was het toch eerder de vraag of de dirigent het einde van die lange symfonie wel ging halen het was echt wel een super trage uitvoering : hij krijgt er gewoon geen tempo meer in, de houtblazers hebben een paar keer wat initiatief genomen om een beetje te versnellen, wat het geheel wel frisser maakte, maar eigenlijk was die trage uitvoering helemaal niet negatief : het kabbelde rustig verder met bij momenten een mooie diepgang en er zal ook veel contrast in

de openingsmaten waren toch niet de beste van de symfonie, het is natuurlijk heel fragiel werk voor de 1e hoorn, er eens naast zitten kan natuurlijk gebeuren, en echt al fantastische dingen gehoord van hem in het verleden maar het begin kon me echt niet overtuigen en ik bleef dus een beetje op mijn honger zitten, maar tegen het einde van het 1e deel was mijn mening gelukkig al herzien : de sound van het orkest stond me echt aan, en tijdens de 1e kleine finale al hele mooie dingen gehoord, gans het orkest was echt goed bezig, maar het fragiele solo werk van de 1e hoorn bleef wat moeilijk, tijdens de forte passages klonken de hoorns echt een pak beter, en tot mijn grote vreugde was de trompet-pupiter ook in grote doen, ik denk ook wel dat die "mindere" opening-ervaring ook wel veel te maken heeft met de Wiener : mijn laatste Bruckner-noten die ik live gehoord had waren door de Wiener gespeeld : dan maak je ergens onbewust toch direct een vergelijking en daarin het NOB toch moeilijk winnen (met alle respect hoor )

de start van het trage 2e deel was echt top : een schitterende cello-pupiter gehoord, dat thema werd erna dan mooi overgenomen door de altviolen, was genieten ook gans de namiddag "frisse" houtblazers gehoord

tijdens de climax-stukken vond ik dat er een mooie bassound in het orkest zat, met dank aan de contrabassen en de "zware" kopers pupiter, en zeker een pluim voor de paukeniste : was echt intens werk dat spanning en diepgang gaf : indrukwekkend!

dus ergens wel jammer dat het mijn laatste Bruckner ervaring met Weller was, maar het was absoluut een waardig afscheid