Ironische 5e Shos

[KrisG]

ik ben gisteren in een zeer matig gevulde Bozar (400 toeschouwers schat ik) naar het OPL gaan luisteren onder leiding van de jonge en energieke dirigent Christian Arming

als opener een modern werk van Pascal Dusapin (aanwezig in de zaal) : Uncut : een hele zware bezetting (alle blaaspupiters waren met minstens 4) de hoornsectie met 6 mocht het stuk openen en dat was echt indrukwekkend, erna kon het iets minder boeien : hetzelfde thema werd een beetje te veel uitgemolken, maar ik heb wel mooie klankkleuren gehoord, ik denk wel dat het niet zo vaak zal gespeeld worden, door de zware bezetting is het een dure productie, op het einde werd het echt heel pijnlijk voor de trommelvliezen : een heel zwaar bezet orkest dat op volle kracht speelt en dan nog eens extreem hoog : ik heb mensen met hun vingers in de oren gezien, en ik had dat eigenlijk ook beter gedaan voel ik nu het was TE

het publiek was ook niet echt laaiend enthousiast, trouwens een beetje een raar programma : modern, brave romantiek en vurig Russisch > ik denk dat er weinig mensen zijn die alle drie echt goed vinden en dan speel je voor een lege zaal

erna (na een nieuw traagterecord om een piano op het podium te krijgen ) volgde Nicholas Angelich in het Pianoconcerto van Robert Schumann, ik moet eerlijk toegeven : niet mijn favoriete stuk voor piano, maar de pianist heeft er echt een persoonlijke interpretatie van gemaakt, met mooie steun ook van het "kamerorkest" dat echt goed klonk, het OPL is de laatste jaren echt enorm verbeterd! het publiek kon dit al veel meer smaken

na de pauze de reden van mijn aanwezigheid : de 5e van Shostakovich, zijn meest gespeelde werk en ik had het natuurlijk al heel vaak gehoord en ik had wat twijfels of ik wel een ticket moest kopen voor dit concert of niet, maar gelukkig heb ik het wel gedaan, het was zelfs een zeer aangename herontdekking van deze fantastische symfonie

de dirigent heeft er echt een topuitvoering van gemaakt : traag gespeeld, goed opgebouwd, met veel contrast en bovenal schitterende houtblazers, ze waren allemaal top maar zeker de dame op 1e Fagot verdient een pluim (was me in het verleden ook al heel positief opgevallen), ze heeft trouwens ook terecht heel veel applaus gekregen, de strijkers waren ook top : heel indringend geluid dat perfect bij Shostakovich past, ook echt ironisch en zeker de solo van de concertmeester was heel gedurfd gespeeld : de ironie droop er vanaf, ik denk niet dat het een optie was om het in het Stalin tijdperk zo te spelen, maar ik vermoed dat de componist het wel zo zou willen gespeeld zien! de kopers waren ook heel goed, ik heb wel liever dat de 1e trompet er bij momenten echt bovenuit komt (eens schitterend gehoord door Andrei Kavalinski), maar is geen kritiek : de kopers waren echt in orde, maar de grootste verdienste gaat toch naar de slagwerksectie : gewoon subliem en dan nog een hele speciale vermelding voor de paukenist : hij heeft het slot van het stuk volledig gedragen en er een enorm spanningsveld en volume aan gegeven : hij heeft het grootste applaus gekregen en dit was volledig terecht!

dus echt wel een topuitvoering, ik heb er enkel tijdens de uitvoering van deFilharmonie met Jaap van Zweden nog meer van genoten