Lutosławski celloconcert en meer

[Razin]

Om te beginnen excuus voor mijn lange afwezigheid maar echt concerten bezoeken zat er de laatste 2 jaar niet echt meer in.
Vrijdag 11 maart en zondag 13 maart speelde het RPHO in de Doelen een programma bestaande uit 2 werken van Lutosławski een kort werk uit een Oekrainse film genaamd Melodie voor strijkorkest en viool van Skoryk.
De concertmeester van het RPHO komt zelf uit de Oekraine en in de begeleiding stond ook dat iedereen dit melodietje kent daar.
Het is zeker een mooi stuk muziek om het concert mee te beginnen en zeker nu met alles wat er gaande is in het geboorteland van de concertmeester.
Daarna de kleine suite van Lutosławski bestaande uit 4 erg leuke delen.
Leuk om naar te luisteren maar wel makkelijke hap zeg maar.
Het was wel weer erg fijn om weer eens in de Doelen te zijn ik denk de laatste keer moet in 2019 geweest zijn in alle jaren dat ik klassieke muziek in een zaal luister heb ik nooit een jaar overgeslagen laat staan 2!
Zoals ik eerder schreef waren er 2 werken van Lutosławski op het programma en moest er een beetje verhuisd worden op het podium om ruimte te maken voor de solist.
Sol Galbetta zou de solist wezen voor dit programma maar die was helaas geblesseerd en werd vervangen door Christian Poltéra.
Het was maar goed dat Kris niet aanwezig was want de dirigent sprak het publiek toe om zijn eigen liefde te delen voor dit werk.
Hij zei ook dat dit niet echt een concert is voor cello en orkest maar eerder een strijd.
In tegenstelling tot het wat klassiekere suite voor orkest is dit veel meer avant garde met heel veel slagwerk.
Nadeel is wel dat je het werk niet zo gauw herinnert als het eenmaal af is maar fascinerend was het wel.
Het RPHO was zoals eigenlijk altijd in vorm evenals de solist tijd zal leren of ik dit vaker ga luisteren.
Na de pauze(en toch wel de grootste reden om toch te gaan)de Vijfde symfonie van Dmitri Sjostakovitsj.
2022 is tot op heden geen leuk jaar voor me geweest met heel wat tegenslagen laat staan de nu heersende oorlog.
Dus ik was helemaal vergeten op vrijdag te gaan en dus zat ik met een dilemma ga ik op zondag en het weer werkte eigenlijk niet mee.
Maar mijn hoofd stond er niet bij dus ik had het al eigenlijk uit mijn hoofd gezet en ben wat gaan autorijden om mijn hoofd te legen.
Hoofd werd er niet leger door dus maar op huis aan en toen zag ik dat ik het nog wel kon halen alleen was de Brienenoordbrug gedeeltelijk dicht dus moest ik over Zuid ddor de Maastunnel.
Met wel te spreken 4 minuten over en een volle blaas toch op tijd,pffff.
Na meer dan 2 jaar eindelijk weer eens live DDS in je oren dat deed wel wat met me.
Geheel vlekkeloos was de uitvoering niet mede door de wat opmerkelijke directie van de dirigent Urbanski toch weet hij het orkest goed te balanceren zodat het geen kakafonie wordt(wat met grote werken nog wel eens gebeurd).
Wat me wel opviel zowel in het eerste deel als het laatste deel nam hij het werk in het begin erg langzaam en ging zo sneller om spanning op te bouwen.
Bravo voor alle solisten waaronder uiteraard de piccolo,hoorn,fluit en al het slagwerk.
Na het mooie en persoonlijke Largo waar de componist zijn hele ziel op tafel legt(en niet met een dubbele tong spreekt zoals in de andere delen)kwam de finale.
Voor mij is de finale de kers op de taart omdat alles daar weer een plek krijgt.
Ook nu weer een langzame start van Urbanski om daarna weer tot een halt te komen(eigenlijk wel iets wat heel vaal in dit werk gebeurt)om zo te beginnen aan de finale.
Net als aan het begin neemt de dirigent het heel langzaam en zo krijg je zoals Valery Gergiev het ooit noemde¨De mars van de NKVD¨.
Geen heldendaad alleen maar soldaten die alles vertrappen met mensen die hebben moeten leren¨Jullie taak is blij zijn¨terwijl het leger over jullie lichamen stappen sta je daar met je vlaggetje¨Mijn taak is blij zijn¨.
Sinds het uit elkaar vallen dan de Sovjet Unie en de machtsoverdracht naar Putin waren deze woorden en deze muziek zo actueel weer geworden.

Gehoord op zondag 13 maart 2022

dirigent Krzysztof Urbanski
cello Christian Poltéra

Skoryk Melodie voor strijkorkest en solo viool
Lutosławski Kleine suite
Lutosławski Celloconcert
Sjostakovitsj Vijfde symfonie

[KrisG]

Ik heb hetzelfde programma de zaterdag in Brugge gehoord, met traditioneel niet het stilste publiek. Het was daar gelukkig zonder speech (waar ik idd een bloedhekel aan heb). Voor de pauze is het me beter bevallen dan gevreesd. Het niveau van uitvoering van het Celloconcerto was zowel door solist, orkest als dirigent top!

Maar na de pauze was het toch een grote ontgoocheling. De uitvoering miste bezieling, ruwheid en diepgang, iets wat voor mij onlosmakelijk verbonden is met Shostakovich. Het was gezien de situatie in Oekraïne eigenlijk ook wel echt het moment om het eens super sarcastisch te brengen (zo eens gehoord met OPL en plots werd alles duidelijk wat de componist echt bedoelde). Ik heb wel genoten van de muzikanten (oa fagotten en klarinetten vond ik grandioos), maar het concert is zonder emoties verlopen bij mij. Het tempo en intensiteit zaten ook wel vaak eens aan de foute kant. Zeker in het 4e deel werd het een potje : ofwel speel je het snel (wat de componist eigenlijk wel wil), ofwel traag, maar niet traag beginnen, dan versnellen en dan bijna belachelijk traag eindigen. Je geraakt daar nog mee weg als je het met veel diepgang en passie speelt, maar niet met zo'n makke uitvoering.

Ik heb mijn vriendin niet beïnvloed en eerste was ze zei 'ik heb geen emoties gevoeld'. Dit was tijdens 11e Shostakovich met het NOB 2 weken ervoor wel het geval, zelfs zeer intens. En we kunnen het er wel over eens zijn dat er meer potentieel zit in Rotterdam dan bij het NOB. Dus dan kijk ik echt wel naar de dirigent. Ik denk niet dat ik nog een concert met hem ga doen.