Andrea Bocelli in het Sportpaleis

[KrisG]

Ik ben vorige week samen mijn vriendin naar Andrea Bocelli gaan kijken in het Sportpaleis. Echt wel geen ideale setting om een klassiek gebeuren te beleven, maar we wilden het toch niet missen. Voor de pauze was het een redelijke tegenvaller : niet zoveel klassiekers en de zaal was echt niet stil te krijgen. Andrea wisselde af met een sopraan. Als slotnummer voor de pauze kon het Slavenkoor uit Nabucco door Fine Fleur wel boeien.

Na de pauze werd het gelukkig een pak stiller, en was de programmatie beter gekozen, enkel de passage door een popzangeres was wat ongelukkig gekozen en haar stem was ook geen match met Andrea in hun duet. Maar de twee slotnummers had ik wel absoluut niet willen missen en maakten de zeer dure ticketprijzen wel meer dan goed. Als eerste bisnummer kregen we Con Te Partiro en dit was echt wel een kippenvel moment. Het is ook nummer dat hem super ligt en ook zijn talenten toont in het zachtere werk dat meer om een zachte projectie vraagt want de rest van het programma was nogal redelijk op zijn kracht gekozen. Toen Andrea nog een tweede keer terugkwam ontplofte het Sportpaleis, nog nooit zo'n applaus vooraf gehoord, iedereen had natuurlijk door welk nummer er nu ging volgen, met Nessun Dorma uit Turandot hebben we onze gedroomde afsluiter gekregen. Na zijn eerste solo volgde er al een ovatie, meestal erger ik me daar dood aan, maar ik kon deze keer niet anders dan gewoon mee applaudisseren. Na het slotnoten ging het dak eraf! Ik had stiekem gehoopt om hetzelfde te mogen beleven als tijdens zijn concert in Central Park in New York dat toch de aanzet was om hem eens live aan het werk te horen en dat is echt wel gelukt. Die slotnummers gaan me altijd bijblijven als een zeer bijzonder moment.