Requiem van Ligeti

[KrisG]

Ik ben vrijdagavond in Bozar naar het NOB gaan luisteren, en dit wel voor een speciaal en origineel programma. De avond begon met het toch niet zo heel vaak gespeelde Im Sommerwind van Webern, het was voor mij wel al de 5e uitvoering van dit werk dus ik had wat vergelijkingsmateriaal. Stanislav Kochanovsky maakte er een mooie start van met goed uitgewerkte details maar hij kon dit niveau niet aanhouden, het bleef wel aangenaam om naar te luisteren. Het was een leuke opwarmer maar dit stuk was niet de reden van mijn aanwezigheid. Het stuk hierna was ik wel heel benieuwd naar : het zeer zelden gespeelde Requiem van Ligeti. Het NOB kreeg hierbij versterking van het Nationaal Koor van Hongarije. Dit groot ensemble had ik al een paar keer eerder aan het werk gehoord maar het was pas deze avond dat ik echt overtuigd ben geraakt van hun kunnen. Dit fragiele werk is echt heel moeilijk maar het lag echt wel goed binnen de mogelijkheden van het koor. Ik had al een paar keer op Youtube naar dit werk geluisterd maar op een live ervaring van dit stuk kun je je toch moeilijk thuis voorbereiden heb ik gemerkt. Dit zeer intense werk was zoals gevreesd een beetje te hoog gegrepen voor een deel van het publiek en de perfecte sereniteit dat dit werk vraagt was er dus niet. De twee solisten hebben het voortreffelijk gedaan. De sopraan van dienst was Zsofia Kalnay : ze heeft alles perfect gezongen (in zoverre je in dit werk van zingen kan spreken) en dit met een prachtige articulatie en projectie. Ik vrees dat ik enkele decibels kwijt ben in de zeer hoge frequenties. Ze heeft een echt ongelooflijke noot gezongen : extreem hoog, loepzuiver en met een enorm volume : indrukwekkend is een nog te zachte uitdrukking. De mezzo Tetiana Zhurave behaalde ditzelfde verbluffende niveau. Al dit vocaal geweld en een goed spelend NOB werden goed in de hand gehouden door de dirigent en dit leidde tot een zeer goede uitvoering waarvan ik nu eigenlijk al weet dat het moeilijk wordt om dit zelden gespeeld werk nog eens op hetzelfde niveau te horen. Het niet zo talrijke publiek bedankte de musici met ritmisch handgeklap, en dit was oververdiend (de afwezigheden hadden trouwens echt ongelijk!)

Na de pauze volgde Bach Toccata und Fuge in een arrangement voor orkest door Stokowski. Ik heb genoten van de warme en volle koperklank, ook eigenlijk vrij raar dat zo'n zware koperbezetting meestal zonder dubbele forte speelt.

Als laatste stuk was er nog een première voor mij met Psalmus Hungaricus van Kodaly met Szabolcs Brickner als tenor. Het was ook mooi gezongen maar hij haalde het verbluffende niveau van de damesstemmen in de Ligeti net niet. De stukken waarbij het orkest kamermuziek speelde kwam hij goed tot zijn recht maar hij miste net een stukje kracht toen het orkest op bijna volle kracht speelde. Het koor was weer in grote doen en ik hoopte op het Requiem van Verdi als bis wat natuurlijk minder waarschijnlijk was dan Euromillions winnen. Toch hoop ik dit koor eens in dat werk te mogen horen. Een zeer geslaagde avond en een oprechte dank aan Bozar en het NOB voor deze originele programmatie, meer van dat zou ik zeggen!