De lange neus naar de Negende symfonie

[Razin]

Ik was net een BBC documentaire aan het kijken over de symfonie in de twintigste eeuw en ja dan kan Dmitri Sjostakovitsj niet ontbreken maar liefst 3 werken komen er in voor en wel de Eerste.Zevende en Negende symfonie.Ook besproken werd o.a. Copland´s briljante Derde symfonie die ik een keer heb mogen horen in het Concertgebouw en Copland´s Symphony for Organ and Orchestra hoop ik nog een keer te horen want die vind ik zelfs nog leuker.Terug naar Sjostakovitsj en de Negende.
De Tweede Wereldoorlog liep op zijn einde en van DDS werd wel een glorieuze overwinnings symfonie verwacht en zeker na de diep tragische(al hou ik er nog steeds heel van)Achtste Symfonie.
Na verluid is hij begonnen met het schrijven van een dergelijke symfonie maar kon zich niet verbroeden met het thema en de nalatenschap van Beethoven maar ook Mahler en Bruckner die niet na de negen kwamen(Bruckner stierf eer zijn Negende klaar kwam en Mahler schreef zijn Negende eigenlijk voor zijn echte Negende¨Das lied von der erde.
Hij was bezig met zijn Tiende toen hij overleed en dus had DDS een uitdaging al had Mjaskovski al veel meer dan negen symfonien geschreven nummer negen had toch iets magisch.Hij voelde er niks voor om een heroische symfonie te schrijven ook omdat het leven na de oorlog er echt niet beter op zou worden(zoals beschreven in de finale van de Achtste symfonie althans zo hoor ik het)dus schreef hij de meest ongewone Negende die er nog steeds is met in het eerste deel een verwijzing naar nota bene Haydn!Het eerste deel volgen de oude regels van de sonate vorm bijna letterlijk maar wordt interessant door kleine wijzigingen in die regel.Het zijn kleine grapjes die dit werk zo leuk maakt en dus een lange neus maken naar de oude traditie van Negende symfonien en natuurlijk de overwinnings symfonie die gevraagd werd.
DDS zei zelf erover:¨Politici zullen het vergallen maar musici zullen het met plezier spelen¨(citeer me er niet op maar het komt in de buurt)>
De Negende symfonie van Mahler is briljant(vooral deel 1!)maar duurt in mijn beleving toch iets te lang,Bruckner´s Negende is ook heel goed(en weer het eerste deel!).
Beethoven´s Negende heeft ook problemen maar is toch erg fijn om te horen en te beleven(ik zou bijna weer zeggen deel 1 is het beste ondanks¨Ode an die Freude!).
Met DDS 9 heb ik een ambivalent gevoel,het is niet mijn meest favoriete symfonie maar als ik het hoor word ik toch wel vrolijk het is een werk met veel lange neuzen onder andere naar het Negende Symfonie probleem die diverse componisten hadden,lange neus naar de overwinnings symfonie en naar de mensen die van hem dingen eisten waar hij eigenlijk geen zin in had.
Naar dit opmerkelijke werk luisteren is alles behalve een straf en ik geniet er toch elke keer weer van,het is gewoon een klein half uur plezier!
Na de zware Achtste is dit werk een luchtig werkje om lekker bij te komen na een zware dag op je werk!