Het Nationaal Orkest van Rusland in Brugge

[KrisG]

Ik ben gisterenavond naar het Nationaal Orkest van Rusland gaan luisteren. Dit was jammer genoeg in het Concertgebouw in Brugge, een concertzaal die ik eigenlijk maximaal probeer te mijden, maar nu was er jammer genoeg geen andere optie. Het publiek daar is gewoon niet stil te krijgen en op dat gebied was het terug een vreselijke ervaring.

Hun huisdirigent Mikhail Pletnev dirigeerde als opener de Festouverture van Shostakovich. Mooie opwarmer en het was mijn eerste live uitvoering van dit stuk. Hierna volgde het jonge talent Seong-Jin Cho in het beroemde en tevens beruchte 3e Pianoconcerto van Rachmaninov. Het is één van mijn lievelingsstukken en het was al even geleden dat ik het nog eens live had gehoord, ik keek er dus naar uit. Ik was een beetje verrast dat het met zo'n kleine strijkersbezetting werd gespeeld : slechts 6 cello's en 4 contrabassen. Het werd deels hierdoor eigenlijk ook een soort kamermuziek-uitvoering en dat verwacht je toch niet echt in dit stuk. De pianist heeft me niet kunnen boeien. Hij speelde wel helder en transparant, en hij heeft het technisch vermogen om dit zeer moeilijke stuk te spelen, dus alle respect, maar hiervoor ga ik niet naar een concertzaal. Het Slavische aspect van dit concerto is nooit naar boven gekomen en enkel het orkest kon me boeien. Maar de orkestleden moesten natuurlijk de solist wat volgen in zijn type uitvoering en hierdoor werd het me toch allemaal iets te braaf. Nu ja zelfs mocht het een topuitvoering zijn geweest ging het onmogelijk zijn om hiervan te kunnen genieten : het Brugse publiek heeft terug een master met hoogste onderscheiding behaald op het departement "hoe maak ik zoveel mogelijk lawaai". Een dame die niks anders heeft gedaan dan wat boekjes te lezen, 37x in haar handtas te gaan, tussendoor nog een beetje babbelen en dan nog een dutje doen ook vond het dan ineens wel opportuun om een laaiend enthousiaste staande ovatie te geven, zoals ook de rest van de zaal. Ik had psychologie moeten studeren denk ik om dit te kunnen vatten. Mijn vriendin heeft het concerto als volgt beleefd: "vreselijk publiek, saaie en zielloze uitvoering". Ik had me eigenlijk ook tot die zin kunnen beperken want het is jammer genoeg de perfecte samenvatting.

We hebben tijdens de pauze zowaar ernstig overwogen om het af te trappen, maar dan toch maar gebleven voor het Zwanenmeer. De dirigent had er een eigen bewerking van gemaakt en ik vond dit niet zo'n goede keuze : veel te weinig populaire stukjes die ik graag nog eens wou horen zijn niet de revue gepasseerd. Het is ondertussen al ongeveer 10 jaar geleden dat ik het Zwanenmeer nog eens op een klassieke manier heb gehoord en dat gaf toch een spetterende avond muziek door het Filharmonisch Orkest van Sint-Petersburg.
De dirigent gaf veel vrijheid aan zijn muzikanten en zeker tijdens het solowerk hadden de muzikanten carte blanche. Dit vertrouwen door de dirigent werd niet beschaamd en leidde tot boeiende muziek. De 1e hobo heeft echt fantastisch gespeeld en heeft het stuk gedragen. De 1e trompet, 1e klarinet, bastrombone en tuba waren allemaal van heel hoog niveau. Ook de strijkers waren heel goed en wat opviel was dat ze niet typisch Slavisch speelden : ze brachten een heel zuivere, precieze en heldere klank zonder zware romantische ondertoon, dat gaf wel een verfrissende kijk. Het duet tussen de harp en 1e viool was ook goed gebracht. Het Zwanenmeer heeft het concert een beetje kunnen redden maar uiteindelijk toch een zeer ontgoochelende avond en ik weet echt niet of ik nog snel naar Brugge ga gaan voor een concert.

[Razin]

Jammer dat de avond zo is afgelopen al is Brugge natuurlijk wel een stuk dichterbij dan Rotterdam.Leuke stukken werden er gespeeld en ja je bent aan de solist en de dirigent overgeleverd!Zelf vind ik de Paganini Rhapsodie erg briljant maar ook de derde is een favoriet maar werd vorig jaar in het Gergiev festival afgeslacht door een solist en daar had ik over geschreven meen ik want voor mij was de derde het hoogtepunt en het werd de uitvoering van de tweede,hoe raar kan het lopen.
Spijtig.