3e Mahler met Yannick

[KrisG]

op 3 oktober 2010 ben ik naar de 3e Mahler gaan luisteren in De Doelen in Rotterdam : Yannick Nézet-Séguin dirigeerde het Rotterdams Philharmonisch Orkest, in alle eerlijkheid ik kan niet veel betere combinaties wensen om Mahler te horen dan deze (hun 5e in Brugge was ook heerlijk), misschien is Abbado met het Luzern Festival Orchestra wel nog een trapje hoger en in Nederland is het KCO een heilig huisje maar ik verkies absoluut het RPHO boven het KCO voor Mahler : daar moet ik geen milliseconde over nadenken de verwachtingen waren dus hoog gespannen, en meestal valt het dan tegen, gelukkig niet deze keer : zo'n uitvoering waar je heel je leven lang kan van blijven nagenieten en die andere dimensies bereikt, over de uitvoering zelf valt weinig te schrijven eigenlijk : perfecte timing en gewoon pure onversneden Mahler, spanningsboog in het laatste deel was enorm en hij heeft die spanning gewoon constant kunnen vasthouden met een schitterende climax op het einde, het normaal zo tamme zondagnamiddag publiek was dolenthousiast, ik denk dat de kans heel klein is dat ik nog eens zo'n topuitvoering zal mogen meemaken

Pers over Mahler 3


05-10-2010
Rotterdammers steken met Mahler Amsterdammers naar de kroon
[…] Nézet-Séguin liet de symfonie met een groot uitroepteken beginnen; zoals de galm van acht schalmende hoorns door de zaal trok, was van een ongehoorde schoonheid. Iedereen zat meteen rechtop. Hoe de dirigent in dit complexe deel van ruim een half uur de verschillende onderdelen met elkaar verbond was geniaal. Ongegeneerd geschmier (ook dat is Mahler) naast massieve brokken scherp afgehakt marmer. […] In de volgende delen blonk het RPhO uit in al die kleine maar o zo belangrijke details. Tamboer en trompetter op de gang waren perfect in balans en vooral die verre trompet was uitermate ontroerend. Mezzosopraan Carin Cargill bleek een meer dan voortreffelijke keus voor het ‘O Mensch’ en de jongens- en dameskoren voegden zich met pure schoonheid in het muzikale weefsel. In het laatste deel wist Nézet-Séguin de extase naar een nog hoger plan te tillen. Indrukwekkende de stilte die volgde op het slotakkoord. […]
Peter van der Lint in Trouw, 4 oktober 2010


Knappe vergezichten in Mahlers Derde. Chef-dirigent Nézet-Séguin stuwt het Rotterdams Philharmonisch Orkest op tot grote hoogten
[…] Nézet-Séguin stuwde in het slotdeel rondborstig klinkende strijkers en vloeiende blazers op naar lyrische hoogtepunten. Overdreven pathetiek bleef gelukkig achterwege. Tergend langzaam schreed het vierde deel voort, waarin mezzosopraan Karen Cargill onbewogen over menselijk leed zong op een bedje van betoverend zachte strijkers. Minpuntje: door het lage tempo was een doorgaande lijn soms zoek. Ironische lichtvoetigheid overheerste in de middendelen, verrijkt met briljant smekende lokroepen van violen, houtblazers en een trompet uit de verte. Adembenemend: het eerste deel dat Nézet-Séguin na een sputterend begin in een fris daglicht zette. Ruim een halfuur tekende hij een grootse puzzel uit, waar temperamenten en emoties, van kolkend tot koelbloedig, op hun plek vielen. Als een natuurwonder schoten excellente soli van trombone en gewoel van lage strijkers uit de grond.
Lonneke Regter in de Volkskrant, 4 oktober 2010


Sublieme Mahler uit Rotterdam
Het is bekend dat het Rotterdams Philharmonisch Orkest in Yannick Nézet-Séguin een uitzonderlijk getalenteerde chef-dirigent heeft gevonden. En toch kun je je oren bijna niet geloven bij de sublieme uitvoering van Mahlers Derde symfonie, die de afgelopen dagen in de Doelen heeft geklonken. […] Alleen al het eerste deel neemt meer dan een half uur in beslag. Daar belicht Yannick zonder reserve de explosie van de woeste natuur bij het aanbreken van de zomer, maar geeft hij ook reliëf aan de duistere kanten van deze dubbelzinnige muziek. Na het aardse oergeweld is er een lucide confrontatie tussen de romantische facetten van de natuur en Mahlers complexe binnenwereld, beurtelings teder en grotesk in klank geschilderd, heel plastisch alsof er beelden bij de muziek worden geprojecteerd. […] Zelden zo genoten van deze symfonie, dankzij het superieure orkestspel en een dirigent die zielsveel van Mahler houdt.
Eddie Vetter in De Telegraaf, 5 oktober 2010