Simon Bolivar part I

[KrisG]

naar het concert van deze avond keek ik wel uit : het was een niet te missen buitenkans om Simon Bolivar eens live aan het werk te horen, en als bonus heb ik nu ook Gustavo Dudamel voor het eerst live aan het werk gezien (van de concerten op TV met hem ben ik ondertussen al de tel kwijt geraakt ), Bozar zat dan ook afgeladen vol, ik had wel geen topplaats gekocht : peperduur concert en ook niet echt mijn meest favoriete programma, maar niet gaan was geen optie

voor de pauze kregen we de 5e van Beethoven, natuurlijk al heel vaak gehoord, en ook al heel vaak mindere uitvoeringen gehoord, maar hier had ik na enkele maten al door dat het goed zat en dat ik me niet ging vervelen, zoals wel eens durft gebeuren bij Beethoven als het minder gespeeld is
alle 1e en 2e houtblazers waren verdubbeld, dat was een eerste live beleving voor mij
het was fris en modern gespeeld, nu ja het tegendeel zou verbazen natuurlijk met die combinatie van orkest en dirigent het was ook contrastrijk, dit kan soms wel eens botsen in een Beethoven, maar hier werkte het echt wel goed, de spanningsboog was er ook : zeker bij de start van het 3e deel : met een power-inzet van de hoorns die je aandacht opslorpte, de intonatie kon hier wel een tik zuiverder maar dat moet zowat het enigste kleine minpuntje zijn geweest : het publiek was voor de verandering zelfs eens stil en aandachtig en er volgde al een 2/3 staande ovatie voor de pauze
ik ben echt geen fan van Beethoven en ik kon dit toch echt wel smaken, deze uitvoering komt op de 2e plaats, die van Dresden zal wel niet meer overtroffen worden vermoed ik

in de pauze hebben ze dan "enkele" stoelen bijgeplaatst op het podium > wat een bezetting alle strijkers tellen was onbegonnen werk : maar het was een bezetting waarmee Abbado wel aan het werk zou willen zijn gegaan in Luzern ik heb 12 contrabassen geteld, ik denk dat je (meer dan) twee normale strijkersbezettingen van een Belgisch orkest nodig hebt om er te geraken, dat zegt iets over de toestand van onze orkesten natuurlijk maar zegt ook veel over de immense bezetting van Simon Bolivar
na de pauze kregen we een Wagner programma : jammer genoeg bleek dat al moeilijker voor het publiek : de stilte en aandacht van voor de pauze was jammer genoeg ver te zoeken
als 1e stukje kregen we Einzug der Götter in Walhall (Das Rheingold), dit vraagt wel een intiemere en blote speelstijl, toch iets waarin dit orkest niet uitblinkt : de sterkte is toch het collectief, ik hoorde hier een totaal ander orkest dan tijdens de 5e Beethoven, beetje aarzelend en toch de nodige intonatieproblemen, het werd al beter bij Siegfrieds Rheinfahrt, erna volgde Siegfrieds Tod und Trauermarsch (Götterdämmerung) : toch één van mijn lievelingsstukken van Wagner : zeer intiem begonnen met een mooie opbouw van de spanningsboog, oa met een indrukwekkende inzet van die 12 contrabassen (ik zou wel bij elk concert zo'n bezetting willen), dit was echt top : met mooie power-passages die toch steeds gedoseerd en zuiver bleven, ik vond het wel opvallend : ik had wat jeugdige overmoed verwacht maar het bleef zeer gedisciplineerd, en ik kon dit wel waarderen, als 4e deeltje kregen we Waldesrauschen (Siegfried, 2. Akt) > iets dat me minder ligt, maar het slotdeel kon dan weer volledig boeien : Der Walkürenritt (Die Walküre, 3. Akt), jammer genoeg moest iedereen tegen zijn buurman zeggen dat dit gebruikt is tijdens Apocalypse Now, dus het nodige geroezemoes, hier kwam het orkest echt los met een massa speelvreugde : die super zware strijkersbezetting werkte hier ook wonderwel, het was een feest om te horen, ik ben vrij zeker dat ik het nooit nog op deze manier ga horen
er volgde een massa applaus en als bis kregen we het een beetje ongelukkig gekozen Tristan en Isolde > het werkte niet na die Walkürenritt

ik ben eens benieuwd hoe ze het er morgen gaan vanaf brengen in de 5e Mahler, het is sowieso een toporkest : ik heb zeker mooi solowerk gehoord (oa 1e klarinet en piccolo), maar ze hebben natuurlijk niet allemaal die kwaliteit van de Wiener, Berliner,... maar langs de andere kant is het rijtje orkesten dat echt stukken beter speelt dan hun ook niet bijster lang hoor : op collectief scoren ze heel hoog en zeker door met zo'n monsterbezetting te spelen komt er een prachtige sound van het podium