Concert 21 oktober Strauss Rotterdams Philharmonisch Nézet-Séguin

[Wim]

Het concert van Nézet-Séguin en het Rotterdams Philharmonisch haalde niet het niveau van de andere concerten die ik tot nu toe met hen beleefd heb. Van de vier letzte Lieder van Strauss heb ik al meer dan 20 opnames beluisterd, maar slechts 2 uitvoeringen vind ik super : de sublieme opname van Jessye Norman en Kurt Masur en de eerste van Renée Fleming en Christoph Eschenbach. Als je deze muziek in de zaal hoort, besef je pas hoe onvoorstelbaar moeilijk dit is om te zingen. Röschmann heeft zeker een mooie lyrische stem maar forceerde haar stem en daardoor was er op geen enkel moment sprake van de magie die de opname van Norman zo uniek maakt. In de studio is het voor zangers natuurlijk makkelijker, maar ik had het geluk om beide sterren live te horen in een recital en ik ben zeker dat zij met deze liederen ook live konden bekoren.

Het was de tweede keer dat ik “Ein Heldenleben” live hoorde. De vorige keer was ook in Bozar maar dan meer dan 20 jaar geleden. Toch ben ik dat concert nooit vergeten, André Prévin bewees toen dat hij dé Straussdirigent van het ogenblik was en gaf de Wiener Philharmoniker vleugels. Zijn opname van dit werk geldt trouwens nog steeds als een referentie. Ik kan niet zeggen dat ik niet genoten heb, maar je hoeft maar één van de opnames van de Wiener (met Previn of Thielemann) of de Staatskapelle Dresden (met Böhm, Kempe, Sinopoli of Luisi) te beluisteren en je hoort onmiddellijk dat Nézet-Séguin zoveel beter is in Mahler of Bruckner.