American Dream met Brussels

[KrisG]

we zijn deze avond naar De Bijloke geweest om Brussels Philharmonic aan het werk te horen, toch even vermelden dat we ervoor in de Bistro iets zijn gaan eten, en dat was geen meevaller....

het concert begon met Ragtime van Stravinsky : een korte opener met een heel kleine bezetting, ik vond het niet zo'n geslaagde opener, er zijn mooie werken ondanks het korte werk had ik tegen het einde ervan al door dat ik (weeral eens ) "fout" zat : chronische lawaaimaker achter mij en ook wat longinhoud dat ondertussen in mijn haar plakte ik had Rhapsody in Blue van Gershwin echt graag in betere omstandigheden gehoord want het was echt top, het hoogtepunt zat eigenlijk al helemaal in het begin : wat een intro door de 1e klarinet een prachtig pallet aan jazzy-klankkleuren : subliem gedaan en het vele applaus was overdiend je zou bijna vergeten dat het een pianostuk is Jean-Yves Thibaudet heeft er een heel persoonlijke interpretatie van gemaakt met de nodige vrijheden : het is een jazzstijl stuk : dus dat zit wel snor en mag hier zeker : het kon zeker boeien, maar de hoogtepunten waren toch in het orkest te vinden : veel contrast en je voelde gewoon direct dat dit een heel veelzijdig orkest is dat het "jazz"-gedeelte echt wel perfect en passend kan invullen, dit lag hun beter dan het NOB (eerder dit seizoen gehoord, maar ik moet wel zeggen dat de pianist en de dirigent toen echt geen hulp waren : dus zware verzachtende omstandigheden)

na de pauze een andere plaats gezocht : ik had geen zin in een nieuwe aanval van longstuff, maar dit was jammer genoeg niet echt een verbetering : enorm veel lawaai van de catering die alles aan het opruimen was (hierover een mailke gestuurd naar De Bijloke), het was echt enorm storend : zeker tijdens het intieme deel : er was bij momenten meer geluid van buiten de zaal dan van op het podium te horen

na de pauze dus opnieuw de 9e van Dvorak gehoord, mijn vorige uitvoering was twee geleken met het NOB : dus altijd leuk en interessant om eens te vergelijken

het 1e deel kon me echt boeien, maar je merkte wel dat de strijkers onderbezet waren : het was wel heel precies, maar je kon gewoon dat volume niet creëren met zo'n kleine bezetting, jammer want ik heb echt boeiende dingen gehoord in dat 1e deel : met oa fantastisch werk op de pauken : wat een sound en zelfs klankkleuren die ik nog niet uit een paukenset had gehoord : dat was echt smullen, op het einde van het 1e deel heeft Michel Tabachnik een enorme spanningsboog kunnen opbouwen met een schitterende climax tot gevolg, een mooi kippenvel moment

het 2e deel was echt heel traag en intiem gebracht : dat ging fantastisch gewerkt hebben mocht de catering er niet zijn geweest

het 3e deel bracht gelukkig terug wat meer decibels, het viel me op dat de dirigent terug redelijk vooruit aan het dirigeren was, maar dat doet hij bijna altijd zijn interpretatie kon trouwens meer boeien dan die van Boreyko, maar het NOB is wel wat homogener betreffende de kwaliteit van de verschillende pupiters, ik zal veel nieuwe gezichten vandaag en niet iedereen durfde zich even diep smijten in het solowerk

ik keek echt wel vol spanning uit naar het 4e deel, hier (zoals gans de avond trouwens) een fantastische 1e trombone gehoord, zowel de trombones als de trompetten hebben voor schitterende climaxen gezorgd, daardoor zat er wel een beetje onbalans met het samenspel met de hoorns, het einde van het slotdeel is me wel een beetje tegen gevallen, het echte hoogtepunt was het slot van het 1e deel, hier kreeg hij het thema en de opbouw van de spanningsbouw niet volledig uitgewerkt

een mooi concert met een klarinetintro om nooit meer te vergeten! maar wel een beetje een kort programma : vervang de Ragtime door een mooie ouverture en plak er nog een bis aan en je hebt echt wel een perfect concert