OPL met Oosters programma

[KrisG]

deze avond zat ik opnieuw in Bozar, niet echt een verrassing zeker? deze maal voor het OPL olv Christian Arming, voor de pauze was het onontgonnen terrein voor mij : als opener La Péri van Paul Dukas : het begon als een triomfmars met veel kopergeweld, later kwamen er ook andere klankkleuren bij en het deed me ook eventjes denken aan de openingsmaten van Titan, veel slagwerk, het kon wel boeien, en ik heb de indruk dat de hedendaagse muziek terug de goeie weg aan het opgaan is

erna volgde Gezi Park 1, concerto voor twee piano's en orkest van Fazil Say, het was de Belgische première, op piano de zussen Ferhan en Ferzan Önder, zo'n nieuw stuk is steeds afwachten wat het zal geven natuurlijk, dat durft dikwijls nogal eens dik tegenvallen, maar niet deze keer! wat een verrassend mooi stuk, het beschrijft de opstand in het Gezi park in Istanbul, het stuk is een mix van Oosterse ritmes met hedendaagse klassieke muziek, het ene ging echt naadloos over in het andere, van in het begin kon het boeien, tijdens de eerste 20 minuten kan je niet echt over een typisch concerto spreken, daarvoor zitten de piano's te veel verscholen in het orkest-geweld, maar het werkte : prachtige klankkleuren, meeslepende ritmes, en een orkest in grote doen : prachtig werk op de dubbele paukenset, veel intensiteit, contrast, mooie en volledig uitgewerkte thema's, en ik heb eens een windmachine (zelfs twee) gezien zonder dat ik Alpen-geluiden hoorde dit thema was echt fantastisch gebracht : een soort intense Shostakovich-ervaring (1905) maar dan op Oosterse wijze, ik kon het enorm smaken, na die climax werd het podium verduisterd en stonden enkel twee spots op de piano's : die namen dan over met een prachtig spel van klankkleuren, hetzelfde thema werd gedurende 10 minuten met veel ingetogenheid en spanningsboog gebracht, het was voor de verandering eens muisstil in de zaal op zich was het niet zo moeilijk, maar het hoeven niet altijd vingervlugge technische huzaren stukjes te zijn om een boeiend spektakel te bieden, een deel van het klankenpallet werd gevormd door met de hand de aanslagsnaren te beroeren, wat wel een nieuwe en verfrissende ervaring gaf, op het einde doofde het stuk heel langzaam uit en toen werden ook de spots gedoofd wat een heel intense ervaring was, nu geen stuk om een groot bravo-applaus voor te geven, het zeer lange en warme applaus was toepasselijker, het publiek had er echt van genoten en dit stuk is een echte aanwinst in het genre, dit wil ik echt nogmaals horen en na zijn 3e Pianoconcerto een 2e recent werk dat echt een aanwinst is voor het genre

de ervaring leert dat het na zo'n super ervaring na de pauze meestal moeilijk wordt om op hetzelfde elan door te gaan en dat was jammer genoeg hier ook het geval, ik kwam eigenlijk zo goed als uitsluitend voor Sheherazade van Rimsky-Korsakov, toch één van mijn lievelingsstukken, en ook al vaak gehoord, oa reeds met het OPL, maar dit was toch één van de mindere uitvoeringen, en daar is slechts één iemand de boosdoener van : de dirigent heeft er een slowmotion uitvoering van gemaakt en op die manier stuikt die prachtige muziek gewoon in elkaar, Gergiev doet er maar liefst 8 minuten minder lang over, maar het gaat me natuurlijk niet om die exacte minuten, je hoorde gewoon dat het wrong, en dat was doodjammer want het OPL is het enigste orkest in België dat nog met een volledige strijkerbezetting speelt en dat hoor je gewoon : fantastische sound, en misschien toch een tip richting de andere Belgische orkesten : er zijn misschien andere besparingsposten te vinden, op strijkers besparen is geen goed idee : het is niet voor niks dat er voor die grote stukken 60 stuks worden gevraagd sublieme houtblazers : de 4 solisten zijn gewoon klasse, die waren me in het verleden ook al regelmatig opgevallen en ze blijven gewoon bevestigen, het solowerk op 1e viool en 1e cello kon me net iets minder overtuigen, maar de concertmeester probeerde er in het solowerk wel het juiste tempo in te brengen, het moet voor het orkest ook niet zo gemakkelijk zijn geweest om het zo onnatuurlijk traag te moeten spelen, ook mooie harp gehoord : ook fijne interactie met de 1e viool (vrij gelaten door de dirigent), het slagwerk vond ik ook in orde, maar de kopers vond ik toch te weinig aanwezig : wel passende klankkleuren, maar ze misten gans het stuk door intensiteit, ik vond de hoorns nu wel beter dan tijdens 15e Shos, het was een andere 1e hoorn en die trok de pupiter wel mee, ik heb in het verleden al prachtige kopers gehoord, dus ik vermoed dat het een keuze van de dirigent was, door het trage tempo kreeg je nooit een spanningsopbouw en kwamen die prachtige thema's nooit tot hun recht, het klopte gewoon niet, ik wou eigenlijk zelf met het stokje beginnen zwaaien om er wat swung in te krijgen jammer dat die mooie strijkersound, slagwerk en houtblazers geen beter resultaat opleverden : een mooie voorstelling was zeker mogelijk

dus na de pauze toch een tegenvaller, maar dat pianostuk van Say heeft mijn avond toch meer dan goed gemaakt!

[Natalie]

Het eerste stuk was mooi, maar meer kan ik er niet over zeggen. Het pianostuk dat erna volgde was wel het hoogtepunt van de avond. Het is een nieuw stuk dat voor de eerste keer in België werd gespeeld. De Turkse zusjes hebben de zaal muisstil gekregen. Op het einde waren er enkel twee spots op hen gericht en tijdens de laatste noten kon je een speld horen vallen, zo stil was het. Volgens kris een uitzondering in Bozar. Bepaalde klanken deden me denken aan de piano in "Eyes Wide Shut", dezelfde sfeer ook. Heel bijzonder. Echt genoten en één van de beste klassieke stukken die ik al heb gehoord. Dit wil ik zeker nog eens live horen.

Sheherazade was wat teleurstellend: veel te traag gespeeld en de storm was maar een zwak briesje. Jammer, een gemiste kans.