+- Passie voor klassiek (http://www.klassiek.freebb.be)
+-- Forum: Recensies (/forum-4.html)
+--- Forum: Concerten (/forum-5.html)
+--- Discussie: Bruckner 7 met NOB (/thread-381.html)
Bruckner 7 met NOB - KrisG - 03-09-2020 12:23 PM
Ik heb gisteren vele uren in Bozar doorgebracht. Ik was uitgenodigd op een NOB-friends event voor het concert, een leuke opportuniteit om wat nieuwe mensen te leren kennen. Maar de timing was niet ideaal : ik had er net een 24 uur shift opzitten en mijn vele nekhernia's lieten zich iets te nadrukkelijk manifesteren. Vooral tijdens het pianoconcerto was ik wat groggy door de pijnmedicatie. Het was in Bozar, dus geluid van buiten de zaal was weer een onderdeel van het concert. Deze keer hebben ze een record gebroken, al na enkele maten was het prijs en ook na de pauze was er al van in de openingsmaat storend extern lawaai. Voor de pauze was de zeer goed gevulde zaal stil en aandachtig maar na de pauze was dit heel wat minder jammer genoeg, zelfs in die mate dat het een optimale beleving van de Bruckner heeft verhinderd. Maar gelukkig eens geen applaus of hoestconcerten tussen de delen door!
Ik zag veel vervangers op het podium zitten, wat tegenwoordig wel gebruikelijk is bij het NOB. Het lange programma startte met het 2e Pianoconcerto van Brahms met Lars Vogt als solist. Al van bij de openingsmaten stond de klank me veel meer aan dan afgelopen woensdag bij Khatia Buniatishvili. En deze Brahms kon me als stuk ook veel meer bekoren dan die 3e Beethoven, maar dat is een puur persoonlijke opinie natuurlijk. Lars Vogt bracht een heldere klank, het was bij momenten ook vrij krachtig gespeeld maar het klonk minder hard als afgelopen woensdag. De piano zat ook mooi verweven in het orkest dat in dit concerto een grote rol speelt, en die rol ook zeer goed heeft ingevuld. In het 3e deel gaf de pianist alle ruimte aan de 1e cello en liet hem ook leiden. De symbiose tussen dirigent, orkest en piano was zeer goed en dit resulteerde in een zeer geslaagde uitvoering die met ritmisch handgeklap werd beloond.
Na de pauze volgde 7e Bruckner, een stuk dat ik al heel vaak heb gehoord en waarvan ik de ultieme uitvoering al eens heb meegemaakt met Bamberger met Jonathan Nott. Ik ben dus een kritische luisteraar geworden. De 1e trompet was verdubbeld en het was ook de bedoeling dat de 1e hoorn was verdubbeld maar plotse ziekte heeft daar blijkbaar anders over beslist. Hartmut Haenchen tekende, zoals steeds, voor een snelle uitvoering. Ik heb het niet exact getimed maar het moet rond de 60 minuten zijn geweest, wat toch aan de extreem snelle kant is. Op zich laat de dirigent dit snelle tempo meestal wel goed werken maar nu was het op een paar momenten toch echt iets te snel. Het orkest speelt graag met deze dirigent en dat hoor je ook. Bij de strijkers waren toch iets teveel vervangers om tot een volle en diepgaande strijkersklank te komen, maar het was wel zeker meer dan OK. De contrabassen waren gesplitst en stonden langs de twee kanten van het podium en dat stereo-effect functioneerde wel. De 1e hoorn had weer een paar ongelukkige momenten en de pauken mochten iets nadrukkelijker aanwezig zijn, zeker in de slotmaten was dit het geval. Maar de rest van het orkest was top. Zoals steeds hebben de trombones (als ze in de 'goede' bezetting spelen) voor een fantastische sound gezorgd. Je kan zelfs stellen dat het een monumentale sound betrof die ik zeer passend vind voor een Bruckner symfonie. De ganse pupiter klonk zeer harmonieus en alles was perfect gedoseerd met een subtiel vibrato dat extra diepgang gaf. In de power-passages hebben ze de trompetten en de hoorns meegetrokken. De 1e fluit heeft het schitterend gedaan, maar dat kan je gerust van alle houtblazers zeggen en ze hebben dan ook (zeer terecht) veel applaus ontvangen! Ook altijd fijn om de 4 wagnertuba's samen te horen, iets wat gezien de zeer fragiele intonatie het zeer delicaat maakt. De opbouw naar de cymbalen in het 2e deel heb ik al iets intenser meegemaakt, maar de dirigent heeft de climax na de cymbalen wel heel goed aangehouden. Na een korte intiemere passage nemen de hoorns en de wagnertuba's het dan over en dit gaf een zeer warme en volle klank die voor mij het hoogtepunt van de uitvoering was. De laatste grote 'koper-uitbarsting' op het einde van het 4e deel was even een kippenvel moment. Een muur van perfect afgemeten kopergeweld kwam op ons af. Jammer genoeg waren de slotmaten niet meer van dit niveau. Het snelle tempo gaf niet genoeg ademruimte meer en dit gaf het gevoel dat het slot er een beetje werd doorgejaagd en dat is iets wat de muziek van Bruckner echt niet kan hebben. Maar de vele hoogtepunten gaan me zeker bij blijven!