+- Passie voor klassiek (http://www.klassiek.freebb.be)
+-- Forum: Recensies (/forum-4.html)
+--- Forum: Concerten (/forum-5.html)
+--- Discussie: NHK Symphony Orchestra, Tokyo (/thread-380.html)
NHK Symphony Orchestra, Tokyo - KrisG - 03-05-2020 02:11 PM
Gisterenavond bracht een unieke kans om het beste orkest uit Azië aan het werk te horen. Het NHK Symphony Orchestra, Tokyo onder leiding van Paavo Järvi kwam naar een volle Bozar, waarin duidelijk niet allemaal kenners zaten, zoals de laatste tijd altijd het geval is, zijn de eerste seconden zonder muziek al aanleiding tot storend en ongepast applaus, dit wordt erger en erger. Ik heb nog getwijfeld om pas in de pauze in te vallen, maar uiteindelijk dan toch maar van de start geweest. De avond opende met How Slow the Wind van Toru Takemitsu. Een fris stuk met een vrij beperkte bezetting, maar ik kon het wel smaken. Erna volgde het 3e Pianoconcerto van Beethoven met Khatia Buniatishvili. Het is geen werk dat me ligt en ik vreesde dat het ook geen werk was dat bij de pianiste paste en dat bleek inderdaad. Van bij het begin speelde ze met alle kracht en volle geweld, hierin kwam gelukkig wel wat beterschap maar het was toch het orkest en niet de solist dat 'Beethoven' bracht. Ik vond het orkest een opvallend typische Beethoven sound brengen, ik had dit niet verwacht. Dus dat was dan toch nog een meevaller. Als bis kregen we Clair de lune (Suite bergamasque) van Claude Debussy. En hier bewees ze dat ze het fijngevoeligere werk wel kan brengen.
Maar ik kwam eigenlijk voor het deel na de pauze. Mijn klassiek avontuur startte in 2006 met de 2e Symfonie van Rachmaninov met het NOB en dit prachtwerk is steeds een blij weerzien. In de beginperiode van mijn concertverslaving heb ik deze symfonie heel vaak mogen aanhoren, maar de laatste tijd wordt ze precies wat minder gespeeld. Alle 1e kopers waren verdubbeld, wat wel opmerkelijk is in dit werk. Tijdens de eerste minuten had ik wat twijfels: ik vond de strijkerklank te weinig warmte, diepgang en Oost-Europese stijl hebben, maar dat gevoel verdween wel gelukkig. Het eerste deel was goed opgebouwd en matig intens gebracht, maar ik zat wel al in het werk. Vanaf het 2e deel ging het niveau wel een stuk de hoogte in. Alles werd zeer precies gebracht, top werk van de kopers en houtblazers. De tuba en trombones waren heel goed op elkaar ingespeeld en de tuba die vrij nadrukkelijk aanwezig was gaf deze pupiter een zeer rijke klankrijkdom, daar heb ik van genoten. Het 3e deel was zoals de rest van de uitvoering snel gebracht, maar het werkte en de klarinet was goed (al miste ik misschien wat warmte). Ik heb een groot deel van dit deel met de ogen toe geluisterd en ik maakte mezelf de bemerking dat deze volle en indringende sound thuis nooit te beleven valt. Ook het 4e deel bleef op dit niveau. Het is gewoon voorbijgevlogen. Ik moet ook opmerken dat de 1e fluit top was en dat de trompetten een schelle en briljante klank brachten die ik zeer kon smaken. De dirigent had het orkest uitstekend in de hand en het snelle tempo werkte: je rolde van het ene hoogtepunt in het andere. Pas helemaal op het einde kwam een vertraging en dat gaf een slot met veel diepgang. Eén van mijn beste uitvoeringen ooit van dit werk en beter dan mijn uitvoering met het KCO, wat toch wel wat wil zeggen. Een beetje jammer dat de helft van het publiek al was vertrokken voor de toegift die enkel door de strijkers werd gespeeld: Homeland Tune (Five Pieces for String Orchestra) van Heino Eller. Ik heb er met veel plezier mijn normale trein voor laten schieten en met een goed gevoel de nachtboemel opgestapt.