+- Passie voor klassiek (http://www.klassiek.freebb.be)
+-- Forum: Recensies (/forum-4.html)
+--- Forum: Concerten (/forum-5.html)
+--- Discussie: 11e Shostakovich met Dima Slobodeniouk (/thread-342.html)
11e Shostakovich met Dima Slobodeniouk - KrisG - 12-16-2018 03:04 PM
We gingen normaal gezien op vrijdagavond naar het volledige programma komen luisteren maar mijn vriendin kwam plots tot de conclusie dat ze voor die avond al een ticket had voor Mariah Carey. Gelukkig was het geen probleem om de tickets om te wisselen voor het Core Classics concert de avond erna. Dit betekende wel een lange en stressy terugrit op gladde wegen.
De zaal was maar matig gevuld en toch werd het een echt hoestconcert. Ik had het wel een beetje gevreesd, het is een hele moeilijke brok muziek en dan heb je een deel van de zaal niet mee. In de zachte passages was het wel enorm storend.
De avond begon met een inleiding met enkele gespeelde stukjes. Dit deden ze vroeger voor de pauze en ik haakte toen na de pauze in. Nu was er geen andere optie dan dit erbij te nemen. Voor mij komt zo'n inleiding eerder als vervelend over maar mijn vriendin zei dat ze er veel aan gehad heeft en dat ze deze symfonie zo beter heeft kunnen ervaren. Gezien de zware brok muziek zal het voor de meerderheid van de zaal met nuttig zijn geweest denk ik.
Ik had mijn ticket al gekocht vooraleer ik de uitvoering van de 7e Shostakovoch met Dima Slobodeniouk in Utrecht had gehoord. Na deze uitvoering had ik toch wat schrik voor wat hij er in de 11e ging van maken. Bizar genoeg kan je deze uitvoering heel goed vergelijken met deze van het KCO met Andris Nelsons van vorig seizoen. Normaal hebben het Rotterdams en het KCO, zeker in Shostakovich, een totaal andere speelstijl. Het was een heel intieme uitvoering waarbij het tempo voor 99% van de tijd wel goed zat, meestal aan de trage kant. Het overgrote deel van deze symfonie hebben ze als kamermuziek gebracht maar het bleef steeds boeien door de kwaliteit van de uitvoering, waarvoor een groot deel van de eer bij de strijkers te zoeken valt! Ze hebben een heel uitgebreid klankenpalet laten zien en ook de afzonderlijke pupiters hebben hun delen fantastisch gebracht. De dirigent heeft na de uitvoering de altviolen apart laten rechtstaan en dit was volledig terecht. Hij had eigenlijk hetzelfde mogen doen met de cello's en contrabassen, want zij hebben die sombere en duistere sferen voortreffelijk weergegeven. De 1e trompet was de uitblinker in het 1e deel.
De climaxen in het tweede deel vond ik wel te braaf gespeeld en hier ontbrak de balans wat. De 1e trompet probeerde de andere kopers mee te sleuren maar daar kwam onvoldoende respons op. Dat moet wel een keuze zijn geweest van de dirigent want ik weet dat ze dat wel kunnen. Maar ik had wel heimwee naar de trombone sound van het NOB in 4e Bruckner vorig weekend, die kracht ging hier super op zijn plaats zijn geweest. Ook de hoorns mochten veel prominenter aanwezig zijn. De clash tussen de opstandelingen en de ordetroepen werd heel goed ingezet door de cello's en contrabassen, de spanningsboog werd goed opgebouwd maar bij de ultieme confrontatie begon de dirigent plots te versnellen (zoals bij de 7e) en dit fnuikte de opgebouwde spanning. Ik miste wat nuances in het werk van de cymbalen maar de rest van het slagwerk was indrukwekkend waarbij het rijke klankenpalet van de grote trom me opviel maar het viel in het niets bij de uitvoering van ditzelfde Rotterdams met Juraj Valcuha 8 jaar geleden. Er was toen zo'n overload aan input dat mijn hersenen bijna in een soort veiligheidsmodus gingen, dat was een ervaring om nooit meer te vergeten.
De start van het 3e deel was even een beetje moeilijk voor de 1e trompet, maar hij kwam er gelukkig snel terug door en bleef de kopers daarna stuwen. Ik vond hem echt wel de beste muzikant op het podium gisterenavond! Dit deel was zeer mooi uitgewerkt maar het ging nog beter gewerkt hebben na een intensere climax en in een hoestvrije zaal.
Het 4e deel is globaal genomen het meest intense. De voorlaatste climax werd prachtig overgenomen door de cor anglais. De slotmaten waren van een ongelooflijke intensiteit. Ik heb ze nog nooit zo gehoord. En dikke pluim voor het Rotterdams om dit met echte klokken te brengen. Het stuk eindigde in totale ontreddering waarbij de klok nog vele seconden bleef nagalmen. Dat slot ga ik niet licht vergeten en heeft een diepe indruk achtergelaten.
Als je me de vraag stelt 'wil je Dima Slobodeniouk nog eens in Shostakovich horen' wordt dit wel iets om lang over na te denken. Hij begrijpt die muziek wel maar we zitten niet altijd op dezelfde lijn qua gewenste uitvoering. Maar smaken kunnen verschillen en dat houdt het ook boeiend natuurlijk! Als vergelijking thuis eens de uitvoering van Barshai met WDR opgezet. De zware kopers zijn hier iets intenser en ook meer indringende houtblazers maar het slot valt wel zwakjes uit als je het vergelijkt met wat ik gisteren heb gehoord.
RE: 11e Shostakovich met Dima Slobodeniouk - Razin - 12-17-2018 07:21 PM
Ook ik heb de uitvoering bijgewoond.Zoals gewoonlijk bij Dima is alles erg strak en soms mist het gevoel maar nooit is het over de top of dat je het idee hebt dat het te hard wordt of dan je dingen mist. Bij hem hoor je vaak dingen die je bij andere dirigenten mist.
Nou had ik ook nog de¨pech¨de uitvoering gehoord te hebben van het Nedpho eerder dit jaar dat echt briljant was en moeilijk is om te toppen.
Toch heb ik enorm genoten van deze uitvoering die me wel geboeid heeft.
Het tweede deel blijft een enorm geweld aan klanken en wat je allemaal kan verbeelden er in.
Deze uitvoering zit zeker in mijn top 5 maar nummer een blijft Nedpho met Weilerstein desondanks een zeer geslaagde avond met het altijd goede RPHO!