+- Passie voor klassiek (http://www.klassiek.freebb.be)
+-- Forum: Recensies (/forum-4.html)
+--- Forum: Concerten (/forum-5.html)
+--- Discussie: Mysterium (/thread-321.html)
Mysterium - KrisG - 03-17-2018 05:34 PM
Er zijn zo van die werken waarbij je in jouw leven maar één kans krijgt om het mee te maken en gisterenavond bracht zo'n unieke opportuniteit : Mysterium van Scriabin. Eerst even de minder aangename aspecten van de avond behandelen. Ik had weer super pech met mijn plaats : een kerel met een zware vorm van ADHD zat net voor mij en jammer genoeg was de ogen sluiten geen optie want zijn tong had ook last van ADHD. Tijdens de pauze dan maar zo ver mogelijk van deze stoorzender gaan zitten, maar die had zich ook verplaatst en zat terug vlak voor mij. Dit hou je echt niet voor mogelijk en echt wel jammer want de zaal was voor de rest wel vrij stil. Een tweede minpuntje was het irritante lawaai van de nevelmachine die constant aan het draaien was in de koninklijke loge en alle zachte passages overstemde.
De zaal was verduisterd en er hingen twee enorme lichtbakken die gedurende gans de voorstelling van ruim 2u30 de zaal in alle kleuren van de regenboog doopten. Ik zag er eerlijk gezegd de meerwaarde niet van in. Het werk vraagt een enorme bezetting : ik zag dus vele nieuwe gezichten bij het NOB. Er waren oa 9 hoorns en 7 trompetten (waarvan 1 bastrompet). Het koor van dienst was het Hongaars Radio Koor, op piano Alexander Ghindin en Nadezhda Gulitskaya als sopraan.
Ik had me zo goed als mogelijk proberen voorbereiden met een opname op Youtube, maar ik had het steeds heel zwaar om het werk in één keer uit luisteren, wat toch niet zo'n goed teken is. Het werk moet sfeerbeelden uit de Himalaya oproepen en ging oorspronkelijk 7 dagen en 7 nachten duren, maar deze uitvoering was eigenlijk al méér dan lang genoeg. Op zich kabbelt dit werk constant verder zonder dat je er een grote structuur of opbouw in terugvindt en dat maakt het ook wat moeilijk om volgen. Het is bij momenten ook extreem luid, en ik heb gezien mijn hyperacusis en tinnitus dan maar wijselijk mijn oordoppen ingestoken, eigenlijk een eerste keer ooit tijdens een klassiek concert, maar een verstandige beslissing denk ik, het neemt natuurlijk een deel van de ervaring weg.
Het werk doet eigenlijk wel een beetje denken aan Turangalila van Messiaen. Zeker in het eerste deel herken je ook wel wat thema's van Poème de l'Extase en Poème de Feu, die werken vind ik trouwens een stuk beter. Leuk van het NOB en het Klarafestival om dit zelden tot nooit gespeelde werk eens te brengen, maar één maal is voldoende.