12-24-2013, 04:36 PM
met een beetje vertraging een verslagje van het Kerstconcert van het NOB, ik kan al beginnen met te vermelden dat het mijn eerste en tevens mijn laatste Kerstconcert was 
ik ben nogal kritisch naar het publiek toe, maar hier is toch een nieuwe grens (in de negatieve zin) overschreden, er waren meer kinderen aanwezig dan op een gemiddeld kids-concert, maar ook de rest van de zaal was gewoon niet stil te krijgen, mijn initiële plaats was zo slecht op rumoer-gebied dat ik me zeer uitzonderlijk eens tijdens het concert heb verplaatst, maar dit was van de regen in de drup 
in alle eerlijkheid : mocht Ouverture 1812 niet geprogrammeerd hebben gestaan was ik het na een kwartier afgetrapt
het publiek had een 4-tal stukken mogen kiezen via een poll op internet, ik vond het zo een mooi programma dat ik ondanks Stefan Blunier (staat op mijn zwarte lijst) toch ben gaan luisteren
het zijn budgettair moeilijke tijden, dus het was een "Brussels Philharmonic" strijkerbezetting
als opener de Willem Tell Ouverture van Rossini met een mooie inzet van de cello-pupiter, en op het einde de overbekende melodie
erna de meest gespeelde bis ooit : Johannes Brahms met zijn Hongaarse dansen, gevolgd door Claude Debussy : Clair de lune (Suite bergamasque), ik kan er weinig over zeggen : te veel afleiding om echt geconcentreerd te kunnen luisteren
het langste stuk van de avond kwam van George Gershwin : Rhapsody in Blue, ik heb jammer genoeg geen naam van de pianist gevonden, maar een hoogvlieger was het niet, het orkest is die jazz-stijl ook niet gewoon, en dat hoorde je wel : wel mooi solowerk in het orkest gehoord, maar het geheel werd toch op een te klassieke manier gespeeld, met zelden het correcte tempo, echt geen goede uitvoering
en hierna was een pauze wel op zijn plaats geweest
Edvard Grieg : In the hall of the Mountain King door Peer Gynt kwam als volgende stuk, maar ook hier vond ik de tempo-keuze van de dirigent niet zo geslaagd : op het einde moet je het gevoel krijgen dat het orkest het niet meer gaat gespeeld kunnen krijgen en dat geeft dan een mooie spanningsboog en dan smeekt dit stuk om de aandacht van de zaal, maar hier niks van dit effect
het werd wel beter met : Jules Massenet, Interlude (Thais) met puik werk van hun Russische concertmeester
erna het stuk waarvoor ik in de zaal zat : Ouverture 1812 van Tchaikovski, maar ook hier zat het tempo fout in het begin : bizar genoeg kwam het zowel te snel als te traag over, het gaat in dit stuk echt over fracties in de tempo-keuzes, maar die wel een heel groot verschil maken naar het effect toe, maar er kwam beterschap
en ik moet toegeven dat er op het einde echt wel intensiteit in zat met een slagwerk sectie die in vorm zat, met een pluim voor Katia aan de klokken de grootste miskleun waren wel de kanonnen : hier elektronisch gebracht, tijdens de 2e keer waren ze zelfs nauwelijks hoorbaar maar toch content dat ik het eindelijk eens live heb gehoord en onbegrijpelijk dat zo'n prachtstuk zo zelden wordt gespeeld : er zijn weinig stukken met zo'n korte duur die me zo in het stuk kunnen zuigen, op sommige momenten haalt dit stuk de intensiteit en dramatiek van het betere werk van Shostakovich
ik hoop dat ik geen 10 jaar moet wachten op een volgende live ervaring
als afsluiter de Chrismas Medley van Dirk Brossé, als ketter zijnde heb ik totaal niks met Kerst en al zeker niet met Kerstmuziek, de sopraan (ook hier geen namen) heeft het puik gedaan, maar de tenor heb ik eigenlijk zo goed als niet gehoord : lag deels aan zijn (groot) gebrek aan volume en aan het orkest dat er wat te geweldig tegen aan ging
tegen de bis was ik al uit de zaal : zegt veel zeker
met een stil publiek had het ondanks de dirigent nog iets moois kunnen worden, maar nu toch met een ontgoochelend gevoel naar huis getrokken : het live gebeuren wordt VEEL te vaak om zeep geholpen door het publiek, een triestige evolutie, als het de slechte kant blijft opgaan betekent dit dat ik live concerten ga schrappen en ga investeren een goede set luidsprekers thuis vrees ik
ik ben nogal kritisch naar het publiek toe, maar hier is toch een nieuwe grens (in de negatieve zin) overschreden, er waren meer kinderen aanwezig dan op een gemiddeld kids-concert, maar ook de rest van de zaal was gewoon niet stil te krijgen, mijn initiële plaats was zo slecht op rumoer-gebied dat ik me zeer uitzonderlijk eens tijdens het concert heb verplaatst, maar dit was van de regen in de drup in alle eerlijkheid : mocht Ouverture 1812 niet geprogrammeerd hebben gestaan was ik het na een kwartier afgetrapt het publiek had een 4-tal stukken mogen kiezen via een poll op internet, ik vond het zo een mooi programma dat ik ondanks Stefan Blunier (staat op mijn zwarte lijst) toch ben gaan luisteren
het zijn budgettair moeilijke tijden, dus het was een "Brussels Philharmonic" strijkerbezetting
als opener de Willem Tell Ouverture van Rossini met een mooie inzet van de cello-pupiter, en op het einde de overbekende melodie
erna de meest gespeelde bis ooit : Johannes Brahms met zijn Hongaarse dansen, gevolgd door Claude Debussy : Clair de lune (Suite bergamasque), ik kan er weinig over zeggen : te veel afleiding om echt geconcentreerd te kunnen luisteren
het langste stuk van de avond kwam van George Gershwin : Rhapsody in Blue, ik heb jammer genoeg geen naam van de pianist gevonden, maar een hoogvlieger was het niet, het orkest is die jazz-stijl ook niet gewoon, en dat hoorde je wel : wel mooi solowerk in het orkest gehoord, maar het geheel werd toch op een te klassieke manier gespeeld, met zelden het correcte tempo, echt geen goede uitvoering
en hierna was een pauze wel op zijn plaats geweest
Edvard Grieg : In the hall of the Mountain King door Peer Gynt kwam als volgende stuk, maar ook hier vond ik de tempo-keuze van de dirigent niet zo geslaagd : op het einde moet je het gevoel krijgen dat het orkest het niet meer gaat gespeeld kunnen krijgen en dat geeft dan een mooie spanningsboog en dan smeekt dit stuk om de aandacht van de zaal, maar hier niks van dit effect
het werd wel beter met : Jules Massenet, Interlude (Thais) met puik werk van hun Russische concertmeester
erna het stuk waarvoor ik in de zaal zat : Ouverture 1812 van Tchaikovski, maar ook hier zat het tempo fout in het begin : bizar genoeg kwam het zowel te snel als te traag over, het gaat in dit stuk echt over fracties in de tempo-keuzes, maar die wel een heel groot verschil maken naar het effect toe, maar er kwam beterschap
en ik moet toegeven dat er op het einde echt wel intensiteit in zat met een slagwerk sectie die in vorm zat, met een pluim voor Katia aan de klokken de grootste miskleun waren wel de kanonnen : hier elektronisch gebracht, tijdens de 2e keer waren ze zelfs nauwelijks hoorbaar maar toch content dat ik het eindelijk eens live heb gehoord en onbegrijpelijk dat zo'n prachtstuk zo zelden wordt gespeeld : er zijn weinig stukken met zo'n korte duur die me zo in het stuk kunnen zuigen, op sommige momenten haalt dit stuk de intensiteit en dramatiek van het betere werk van Shostakovich ik hoop dat ik geen 10 jaar moet wachten op een volgende live ervaringals afsluiter de Chrismas Medley van Dirk Brossé, als ketter zijnde heb ik totaal niks met Kerst en al zeker niet met Kerstmuziek, de sopraan (ook hier geen namen) heeft het puik gedaan, maar de tenor heb ik eigenlijk zo goed als niet gehoord : lag deels aan zijn (groot) gebrek aan volume en aan het orkest dat er wat te geweldig tegen aan ging
tegen de bis was ik al uit de zaal : zegt veel zeker
met een stil publiek had het ondanks de dirigent nog iets moois kunnen worden, maar nu toch met een ontgoochelend gevoel naar huis getrokken : het live gebeuren wordt VEEL te vaak om zeep geholpen door het publiek, een triestige evolutie, als het de slechte kant blijft opgaan betekent dit dat ik live concerten ga schrappen en ga investeren een goede set luidsprekers thuis vrees ik