11-22-2013, 07:59 PM
ik ben gisterenavond naar deFilharmonie gaan luisteren in Bozar, voor de pauze het 3e Pianoconcerto van Bartok door levende legende Radu Lupu, die Pianoconcerto's van Bartok zijn nooit echt mijn ding geweest, het was even geleden dat ik het nog eens live had gehoord, dus ik had me op Youtube nog wa voorbereid met Martha Argerich en ik begon dat stuk zowaar leuk te vinden 
dus ik keek er echt wel naar uit, maar het was al terug om zeep nog voor het begon, naast mij zat een stokoude doos (met mijn excuses voor mijn taalgebruik) van minstens 110 die geen seconde heeft stil gezeten, de vrouw die aan de andere kant zat heeft ze uiteindelijk dan maar eens een goeie stoot gegeven (het was echt erg), en achter mij een snoepjes-papier-speelster (een nieuwe rage precies 
) die heeft trouwens ook een por gekregen van een naast-zittend persoon > ik ben dus precies niet de enigste die die lawaaimakers kotsbeu is, dus heel aandachtig heb ik niet kunnen luisteren : maar ik vond het sowieso toch maar niks : echt te oud ondertussen, muzikaal valt er misschien nog iets voor te zeggen, maar ook niet meer dan dat, het orkest was boeiender dan de pianist, het applaus begon trouwens heel aarzelend, erna werd het meer een carrière-applaus 
ergens had ik het wel wat gevreesd dat dit stuk te snel na Denis Matsuev ging komen
na de pauze heb ik me een beetje naar achter gezet, en dit gaf toch al een "stillere" beleving maar dat Brussels publiek blijft toch een ramp
ik ken die 4e Bruckner echt wel heel goed, al 2e keer dat ik dit stuk met deFilharmonie hoorde (vorige keer met Herreweghe), nu was het met hun vaste chef Edo de Waart : hij begint ook een beetje op leeftijd te komen vind ik, hij haalde niet meer het niveau die hij in zijn 8e wel nog heeft gehaald : ik hink op twee gedachten na die uitvoering, en die had ik ook al tijdens het stuk : de power-passages waren echt heel goed en doorleefd, maar de kamermuziek passages konden me veel minder smaken en boeien, het was trouwens een lange zit en dat gevoel heb ik enkel als het niet super is, ondanks de lengte vliegt een goed gespeelde Symfonie van Bruckner zo voorbij, de 1e hoorn had niet haar beste dag wat vnl tot uiting kwam in de meer fragiele passages : ik denk dat ze het haar zelf wat te moeilijk heeft gemaakt door het extreem zacht te willen spelen (of keuze/vraag van de dirigent?), onder een bepaald volume lucht zit je toch snel met bijna onvermijdbare intonatie-problemen, ik miste ook wa klankkleur, jammer : ik weet dat ze zo veel beter kan spelen, ik vind haar veruit de beste hoorniste die in België actief is, in de power-passages waren de hoorns wel super, eigenlijk had de 1e hoorn wel verdubbeld moeten zijn (was 1e maal dat ik dit stuk niet verdubbeld heb zien spelen), de balans met de 1e klarinet zat ook niet zo goed, helde iets te veel over richting klarinet, in die "tussen"stukken kon het me eigenlijk echt niet boeien : te weinig lijn in en een zwaar gebrek aan spanningsboog, die heeft hij er eigenlijk enkel in gekregen in de opbouw naar de finale climax in het 4e deel, rijkelijk laat dus
dit klinkt natuurlijk allemaal heel kritisch, maar er waren wel hele mooie momenten te beleven ook : de ff-passages waren echt genieten, maar gaven geen kippenvel door de mindere opbouw naar die passages toe, de trombones waren gewoon subliem : wat een sound
in het 1e deel heb ik de vloer even voelen trillen : altijd een referentie toch de trompetten hebben me ook enorm kunnen bekoren : een heel zuiver geluid, de hoorns waren op volle kracht ook om van te genieten en er zaten mooie interacties in waarin ze elkaar nog wat ruimte lieten om er even boven te komen, voor mij mocht het net nog een tik krachtiger zijn en dit komt denk ik doordat de 1e hoorn niet was verdubbeld : met een extra hoorn konden de trompetten en de trombones net die tik verder gaan zonder ze te overspelen (maar dit is muggenzifterij hoor ) ergens heeft deFilharmonie de pech gehad dat die Bruckner-belevenis met de Wiener nog vers in mijn geheugen zit : en dit is natuurlijk geen eerlijke vgl : zo'n volume ga ik nooit meer horen (en zitten mijn trommelvliezen ook niet meer op te wachten hoor )
als ik eerlijk moet zijn : ik had er dus meer van verwacht, maar die koper-passages gaan wel blijven hangen : dat was indrukwekkend!
dus ik keek er echt wel naar uit, maar het was al terug om zeep nog voor het begon, naast mij zat een stokoude doos (met mijn excuses voor mijn taalgebruik) van minstens 110 die geen seconde heeft stil gezeten, de vrouw die aan de andere kant zat heeft ze uiteindelijk dan maar eens een goeie stoot gegeven (het was echt erg), en achter mij een snoepjes-papier-speelster (een nieuwe rage precies ) die heeft trouwens ook een por gekregen van een naast-zittend persoon > ik ben dus precies niet de enigste die die lawaaimakers kotsbeu is, dus heel aandachtig heb ik niet kunnen luisteren : maar ik vond het sowieso toch maar niks : echt te oud ondertussen, muzikaal valt er misschien nog iets voor te zeggen, maar ook niet meer dan dat, het orkest was boeiender dan de pianist, het applaus begon trouwens heel aarzelend, erna werd het meer een carrière-applaus ergens had ik het wel wat gevreesd dat dit stuk te snel na Denis Matsuev ging komenna de pauze heb ik me een beetje naar achter gezet, en dit gaf toch al een "stillere" beleving maar dat Brussels publiek blijft toch een ramp
ik ken die 4e Bruckner echt wel heel goed, al 2e keer dat ik dit stuk met deFilharmonie hoorde (vorige keer met Herreweghe), nu was het met hun vaste chef Edo de Waart : hij begint ook een beetje op leeftijd te komen vind ik, hij haalde niet meer het niveau die hij in zijn 8e wel nog heeft gehaald : ik hink op twee gedachten na die uitvoering, en die had ik ook al tijdens het stuk : de power-passages waren echt heel goed en doorleefd, maar de kamermuziek passages konden me veel minder smaken en boeien, het was trouwens een lange zit en dat gevoel heb ik enkel als het niet super is, ondanks de lengte vliegt een goed gespeelde Symfonie van Bruckner zo voorbij, de 1e hoorn had niet haar beste dag
wat vnl tot uiting kwam in de meer fragiele passages : ik denk dat ze het haar zelf wat te moeilijk heeft gemaakt door het extreem zacht te willen spelen (of keuze/vraag van de dirigent?), onder een bepaald volume lucht zit je toch snel met bijna onvermijdbare intonatie-problemen, ik miste ook wa klankkleur, jammer : ik weet dat ze zo veel beter kan spelen, ik vind haar veruit de beste hoorniste die in België actief is, in de power-passages waren de hoorns wel super, eigenlijk had de 1e hoorn wel verdubbeld moeten zijn (was 1e maal dat ik dit stuk niet verdubbeld heb zien spelen), de balans met de 1e klarinet zat ook niet zo goed, helde iets te veel over richting klarinet, in die "tussen"stukken kon het me eigenlijk echt niet boeien : te weinig lijn in en een zwaar gebrek aan spanningsboog, die heeft hij er eigenlijk enkel in gekregen in de opbouw naar de finale climax in het 4e deel, rijkelijk laat dus dit klinkt natuurlijk allemaal heel kritisch, maar er waren wel hele mooie momenten te beleven ook : de ff-passages waren echt genieten, maar gaven geen kippenvel door de mindere opbouw naar die passages toe, de trombones waren gewoon subliem : wat een sound
in het 1e deel heb ik de vloer even voelen trillen : altijd een referentie toch de trompetten hebben me ook enorm kunnen bekoren : een heel zuiver geluid, de hoorns waren op volle kracht ook om van te genieten en er zaten mooie interacties in waarin ze elkaar nog wat ruimte lieten om er even boven te komen, voor mij mocht het net nog een tik krachtiger zijn en dit komt denk ik doordat de 1e hoorn niet was verdubbeld : met een extra hoorn konden de trompetten en de trombones net die tik verder gaan zonder ze te overspelen (maar dit is muggenzifterij hoor ) ergens heeft deFilharmonie de pech gehad dat die Bruckner-belevenis met de Wiener nog vers in mijn geheugen zit : en dit is natuurlijk geen eerlijke vgl : zo'n volume ga ik nooit meer horen (en zitten mijn trommelvliezen ook niet meer op te wachten hoor ) als ik eerlijk moet zijn : ik had er dus meer van verwacht, maar die koper-passages gaan wel blijven hangen : dat was indrukwekkend!