11-11-2013, 12:23 AM
ik ben deze namiddag naar het 2e deel van het Rachmaninov festival met het NOB geweest : en dit opnieuw in een uitverkochte Bozar 
ik had (zoals wel meer de laatste tijd
) pech met mijn plaats in de loges : naast mij twee giechelende tetterwijven, in de andere aanpalende loges een kuchende, hoestende en proestende met papiertjes spelende oude heer en dan ook nog een dreumes achter mij die het leuk vond om tegen mijn stoel te stampen : ik was toen echt aan het denken : dit is de laatste keer dat ik geld weg smijt aan een ticket voor een klassiek concert, genieten en aandachtig luisteren was er dus jammer genoeg niet bij 
de namiddag opende met Dmitry Mayboroda in Rhapsody voor Piano van Paganini, ik vond dat zijn jeugdig temperament hier beter paste dan in het 1e Pianoconcerto, het orkest klonk ook echt goed, één van mijn betere uitvoeringen van dit concerto, dus doodjammer van de storende invloeden
erna volgde Denis Kozhukin in het veel minder frequente gespeelde 4e, het was voor mij de 2e live ervaring in dit stuk, en ik vind het toch het minste pianostuk van Rachmaninov, het was goed en mooi gespeeld maar ik heb de pianist al op een hoger niveau hoger spelen, maar ik vermoed dat dit deels aan het stuk lag, ik had ook de indruk (was me vrijdag ook al opgevallen) dat het niet echt super klikt tussen Andrey Boreyko en hem : Denis ging wel (zoals op vrijdag) de dialoog aan met de solisten (deze keer met de fagotten
) en het was precies alsof de dirigent een beetje een hinderlijke factor was in dat geheel, één keer duidelijk gezien dat hij een inzet 2x fout (te vroeg) aanduidde, maar ik was toen al druk aan het uitkijken naar een plaatsje om me naar de pauze te positioneren, tussen die lawaaimakers blijven zitten was geen optie, dan was een trip naar huis nog een betere optie
na de pauze is mijn idee over "mijn laatste live concert" gelukkig wel drastisch bijgesteld
ik had echt wel alle vertrouwen in Denis Matsuev, met hem al een sublieme 2e Rach gehoord in Bozar met Orchestre National du Capitol de Toulouse, en ik was ook al eens naar Amsterdam geweest om hem in dit zelfde stuk te horen
de uitvoering van Rach 3 deze namiddag kun je heel kort samen vatten : WAUW
ik ben er eigenlijk nog steeds ondersteboven van : hij heeft met de grens geflirt van wat mogelijk is in dit stuk en op piano : een meesterlijke pianist met een vingervlugheid die niet te vatten is, en wat een kracht en volume en dit komt niet eens geforceerd over, normaal gezien wordt een pianist regelmatig eens overspeeld door het orkest in dit stuk, maar dit was nu eerder het tegenovergestelde (geen kwaad woord over het orkest hoor ) Lang Lang durft het in dit stuk opnemen tegen een volledige 60-koppige strijkerbezetting en die hadden er hier ook gerust mogen zijn maar is niet slecht bedoeld hoor : het NOB werd direct meegezogen met zijn sublieme pianospel en heeft echt een fantastische prestatie neergezet, de solist was ook duidelijk heel tevreden over het samenspel met het orkest, maar ergens waren het toch de solo's die het meeste aanspraken, de cadenza in het 1e deel was al zeer aangrijpend, mijn mond is letterlijk een paar keer opengevallen uit verwondering : een enorme snelheid en kracht die de piano geselden en de zaal inpakten (op mijn nieuwe plaats was het gelukkig veel beter zitten), ik heb zelden zo aandachtig een concerto gevolgd : ik wou elke noot van de piano en het orkest in mij opnemen, het 3e deel was één groot kippenvelmoment, en het is voor zulke ogenblikken dat je een live concert wilt meemaken, de zaal is gewoon geëxplodeerd na de slotnoot, ik zat nog met zo'n krop in mijn keel dat "bravo" roepen wat schor verliep (stem is er nu trouwens redelijk aan 
), zo van die zeldzame momenten die je niet elk seizoen meemaakt, ook heel leuk voor het NOB om eens met zo'n solist van wereldniveau te mogen spelen, voor Rachmaninov is hij misschien wel de beste vertolker ter wereld op dit moment (de meer "muzikale" ipv "passie" luisteraars zullen hier misschien wel niet volledig mee akkoord kunnen gaan)
na dit overdonderde applaus volgde natuurlijk een 1e bis een werk dat ik niet ken, maar opnieuw schitterend qua klank
ik had hem deze week een berichtje gestuurd op Facebook met de vraag om aub nog eens in the hall of the mountain king uit de Peer Gynt Suite te spelen, en tot mijn grote vreugde zag ik een nonchalante aanslag op een pianotoets wat de vorige keer ook tot een ongelooflijk vuurwerk had geleid, en ja : nu opnieuw benaderden zijn vingers de lichtsnelheid : er heerste in het publiek gewoon pure verwondering over zo'n prestatie, op het einde begon de vleugel gevaarlijk op en neer te bewegen op de slotnoten volgde opnieuw een daverende ovatie en als laatste toemaatje nog een Jazzy nummer dat al applaus opleverde nog voor het gedaan was
een concerto om echt NOOIT meer te vergeten en waar ik echt heel lang ga van nagenieten : oprechte dank aan NOB en Denis Matsuev voor deze ongelooflijke ervaring
ik had (zoals wel meer de laatste tijd
) pech met mijn plaats in de loges : naast mij twee giechelende tetterwijven, in de andere aanpalende loges een kuchende, hoestende en proestende met papiertjes spelende oude heer en dan ook nog een dreumes achter mij die het leuk vond om tegen mijn stoel te stampen : ik was toen echt aan het denken : dit is de laatste keer dat ik geld weg smijt aan een ticket voor een klassiek concert, genieten en aandachtig luisteren was er dus jammer genoeg niet bij de namiddag opende met Dmitry Mayboroda in Rhapsody voor Piano van Paganini, ik vond dat zijn jeugdig temperament hier beter paste dan in het 1e Pianoconcerto, het orkest klonk ook echt goed, één van mijn betere uitvoeringen van dit concerto, dus doodjammer van de storende invloeden
erna volgde Denis Kozhukin in het veel minder frequente gespeelde 4e, het was voor mij de 2e live ervaring in dit stuk, en ik vind het toch het minste pianostuk van Rachmaninov, het was goed en mooi gespeeld maar ik heb de pianist al op een hoger niveau hoger spelen, maar ik vermoed dat dit deels aan het stuk lag, ik had ook de indruk (was me vrijdag ook al opgevallen) dat het niet echt super klikt tussen Andrey Boreyko en hem : Denis ging wel (zoals op vrijdag) de dialoog aan met de solisten (deze keer met de fagotten
) en het was precies alsof de dirigent een beetje een hinderlijke factor was in dat geheel, één keer duidelijk gezien dat hij een inzet 2x fout (te vroeg) aanduidde, maar ik was toen al druk aan het uitkijken naar een plaatsje om me naar de pauze te positioneren, tussen die lawaaimakers blijven zitten was geen optie, dan was een trip naar huis nog een betere optie na de pauze is mijn idee over "mijn laatste live concert" gelukkig wel drastisch bijgesteld
ik had echt wel alle vertrouwen in Denis Matsuev, met hem al een sublieme 2e Rach gehoord in Bozar met Orchestre National du Capitol de Toulouse, en ik was ook al eens naar Amsterdam geweest om hem in dit zelfde stuk te horen de uitvoering van Rach 3 deze namiddag kun je heel kort samen vatten : WAUW
ik ben er eigenlijk nog steeds ondersteboven van : hij heeft met de grens geflirt van wat mogelijk is in dit stuk en op piano : een meesterlijke pianist met een vingervlugheid die niet te vatten is, en wat een kracht en volume en dit komt niet eens geforceerd over, normaal gezien wordt een pianist regelmatig eens overspeeld door het orkest in dit stuk, maar dit was nu eerder het tegenovergestelde (geen kwaad woord over het orkest hoor ) Lang Lang durft het in dit stuk opnemen tegen een volledige 60-koppige strijkerbezetting en die hadden er hier ook gerust mogen zijn maar is niet slecht bedoeld hoor : het NOB werd direct meegezogen met zijn sublieme pianospel en heeft echt een fantastische prestatie neergezet, de solist was ook duidelijk heel tevreden over het samenspel met het orkest, maar ergens waren het toch de solo's die het meeste aanspraken, de cadenza in het 1e deel was al zeer aangrijpend, mijn mond is letterlijk een paar keer opengevallen uit verwondering : een enorme snelheid en kracht die de piano geselden en de zaal inpakten (op mijn nieuwe plaats was het gelukkig veel beter zitten), ik heb zelden zo aandachtig een concerto gevolgd : ik wou elke noot van de piano en het orkest in mij opnemen, het 3e deel was één groot kippenvelmoment, en het is voor zulke ogenblikken dat je een live concert wilt meemaken, de zaal is gewoon geëxplodeerd na de slotnoot, ik zat nog met zo'n krop in mijn keel dat "bravo" roepen wat schor verliep (stem is er nu trouwens redelijk aan ), zo van die zeldzame momenten die je niet elk seizoen meemaakt, ook heel leuk voor het NOB om eens met zo'n solist van wereldniveau te mogen spelen, voor Rachmaninov is hij misschien wel de beste vertolker ter wereld op dit moment (de meer "muzikale" ipv "passie" luisteraars zullen hier misschien wel niet volledig mee akkoord kunnen gaan) na dit overdonderde applaus volgde natuurlijk een 1e bis
een werk dat ik niet ken, maar opnieuw schitterend qua klankik had hem deze week een berichtje gestuurd op Facebook met de vraag om aub nog eens in the hall of the mountain king uit de Peer Gynt Suite te spelen, en tot mijn grote vreugde zag ik een nonchalante aanslag op een pianotoets wat de vorige keer ook tot een ongelooflijk vuurwerk had geleid, en ja : nu opnieuw benaderden zijn vingers de lichtsnelheid : er heerste in het publiek gewoon pure verwondering over zo'n prestatie, op het einde begon de vleugel gevaarlijk op en neer te bewegen
op de slotnoten volgde opnieuw een daverende ovatie en als laatste toemaatje nog een Jazzy nummer dat al applaus opleverde nog voor het gedaan waseen concerto om echt NOOIT meer te vergeten en waar ik echt heel lang ga van nagenieten : oprechte dank aan NOB en Denis Matsuev voor deze ongelooflijke ervaring