09-07-2013, 12:26 AM
en het eerste concert van het nieuwe seizoen zit er al op 
ik ben deze avond naar het Mahler Chamber Orchestra gaan luisteren in het Concertgebouw in Brugge (in het kader van het Klarafestival)
als opener Sinfonietta van Britten, zonder dirigent gespeeld, zo'n kleine bezetting is meestal niet echt mijn ding, maar het was een mooie opwarmer en het toonde al de kwaliteiten van de muzikanten
erna het prachtige 1e Celloconcerto van Shostakovich, met jammer genoeg Steve Isserlis ipv de aangekondigde Jean-Guihen Queyras, die door rugproblemen moest afzeggen : het orkest was beter dan de solist
op zich misschien geen schande : het Mahler Chamber Orchestra vormt de kern van het Lucern Festival Orchestra, en dit is toch één van de toporkesten ter wereld, een beetje te vergelijken met het World Orchestra for Piece dat ook maar heel zelden speelt, hij begon er dus extreem wild en bruut aan : bijna een schok, hij werd gelukkig wel iets kalmer en bij momenten kwam er echt een mooie klank in zijn topinstrument, hij heeft het overgrote deel met heel weinig vibrato gespeeld, wat wel eens een verademing is, maar het kon me echt niet overtuigen, zijn speelstijl paste ook niet bij het stuk, bijna gans het concert door met weemoed aan Queyras met het Rotterdams moeten denken, dat was wel totaal iets anders, het orkest was echt wel goed (schitterende 1e klarinet) en het solowerk van de hoorn was bijna op het niveau van het Rotterdams (wat dus echt al heel hoog niveau is ), maar als geheel echt niet overtuigend : de hoornist en het orkest hebben trouwens meer applaus gekregen dan de cellist > dan weet je het wel
na de pauze mocht de jonge dirigent Teodor Currentzis ons de 1e Symfonie van Shostakovich brengen : dit heeft al lang niks meer te maken met kamermuziek : dit stuk vraagt een volwassen symfonische bezetting : ergens was het wel te horen dat ze zich beter thuis voelen in een kleinere bezetting : tijdens het 1e deel was het samenspel tussen de strijkers/houtblazers en de kopers soms wat zoek, ook niet de beste tempokeuzes : het 1e deel was veruit het minste van gans de avond, maar het 2e deel bracht al beterschap : opnieuw schitterende klarinetten, ook een hele mooie strijkersound, maar toch wat onderbezet voor dit stuk, hele goeie 1e cellist (ik had hem liever de solopartij zien spelen voor de pauze), in het 3e deel hebben we een prachtige hobo te horen gekregen, het 4e deel is toch het meest geslaagde en meest intense, en hier miste ik toch een klein beetje orchestrale kracht, inzet met trommel was heel goed, maar de gong was al wat slapper en tegen dat de rest van het orkest moest inzetten was de spanningsboog al terug weg, wel mooie opbouw in het voorlaatste intense stuk, maar er mocht voor mij nog een tikkeltje meer kracht inzitten bij de kopers, de paukenist neemt dit thema dan over : eigenlijk moet hij zijn pauken bijna kapot kloppen, maar hier was het toch een tik te braaf en zijn (voor hem) meest linkse pauk was niet zo goed gestemd, dirigent liet hier ook te lange pauzes : de dramatiek had te veel tijd om weg te vloeien, het is pas eigenlijk tijdens de slotmaten dat ik het orkest echt voelde loskomen en dan kwam er eindelijk spanningsopbouw, intensiteit en dramatiek, maar natuurlijk rijkelijk laat dit was eigenlijk mijn minste uitvoering, maar de concurrentie was zwaar voor dit stuk (oa Mariinsky)
het concert was live op Klara en wordt op 17 sep op VRT uitgezonden (ik heb toch liever geen TV-opnames : één cameraman was precies met een rammelkar op baan op het podium : heel storend!) de airco is ook niet de meest stille, maar voor de rest (op de klassieke GSM na natuurlijk
) kan ik niet klagen
een min of meer geslaagde opener, maar ik had er toch net iets meer van verwacht, maar dat lag zeker niet aan de "kern" van het orkest dat echt fantastisch is, benieuwd hoe ze er het morgen gaan van afbrengen...
ik ben deze avond naar het Mahler Chamber Orchestra gaan luisteren in het Concertgebouw in Brugge (in het kader van het Klarafestival) als opener Sinfonietta van Britten, zonder dirigent gespeeld, zo'n kleine bezetting is meestal niet echt mijn ding, maar het was een mooie opwarmer en het toonde al de kwaliteiten van de muzikanten
erna het prachtige 1e Celloconcerto van Shostakovich, met jammer genoeg Steve Isserlis ipv de aangekondigde Jean-Guihen Queyras, die door rugproblemen moest afzeggen : het orkest was beter dan de solist
op zich misschien geen schande : het Mahler Chamber Orchestra vormt de kern van het Lucern Festival Orchestra, en dit is toch één van de toporkesten ter wereld, een beetje te vergelijken met het World Orchestra for Piece dat ook maar heel zelden speelt, hij begon er dus extreem wild en bruut aan : bijna een schok, hij werd gelukkig wel iets kalmer en bij momenten kwam er echt een mooie klank in zijn topinstrument, hij heeft het overgrote deel met heel weinig vibrato gespeeld, wat wel eens een verademing is, maar het kon me echt niet overtuigen, zijn speelstijl paste ook niet bij het stuk, bijna gans het concert door met weemoed aan Queyras met het Rotterdams moeten denken, dat was wel totaal iets anders, het orkest was echt wel goed (schitterende 1e klarinet) en het solowerk van de hoorn was bijna op het niveau van het Rotterdams (wat dus echt al heel hoog niveau is ), maar als geheel echt niet overtuigend : de hoornist en het orkest hebben trouwens meer applaus gekregen dan de cellist > dan weet je het wel na de pauze mocht de jonge dirigent Teodor Currentzis ons de 1e Symfonie van Shostakovich brengen : dit heeft al lang niks meer te maken met kamermuziek : dit stuk vraagt een volwassen symfonische bezetting : ergens was het wel te horen dat ze zich beter thuis voelen in een kleinere bezetting : tijdens het 1e deel was het samenspel tussen de strijkers/houtblazers en de kopers soms wat zoek, ook niet de beste tempokeuzes : het 1e deel was veruit het minste van gans de avond, maar het 2e deel bracht al beterschap : opnieuw schitterende klarinetten, ook een hele mooie strijkersound, maar toch wat onderbezet voor dit stuk, hele goeie 1e cellist (ik had hem liever de solopartij zien spelen voor de pauze), in het 3e deel hebben we een prachtige hobo te horen gekregen, het 4e deel is toch het meest geslaagde en meest intense, en hier miste ik toch een klein beetje orchestrale kracht, inzet met trommel was heel goed, maar de gong was al wat slapper en tegen dat de rest van het orkest moest inzetten was de spanningsboog al terug weg, wel mooie opbouw in het voorlaatste intense stuk, maar er mocht voor mij nog een tikkeltje meer kracht inzitten bij de kopers, de paukenist neemt dit thema dan over : eigenlijk moet hij zijn pauken bijna kapot kloppen, maar hier was het toch een tik te braaf en zijn (voor hem) meest linkse pauk was niet zo goed gestemd, dirigent liet hier ook te lange pauzes : de dramatiek had te veel tijd om weg te vloeien, het is pas eigenlijk tijdens de slotmaten dat ik het orkest echt voelde loskomen en dan kwam er eindelijk spanningsopbouw, intensiteit en dramatiek, maar natuurlijk rijkelijk laat
dit was eigenlijk mijn minste uitvoering, maar de concurrentie was zwaar voor dit stuk (oa Mariinsky)het concert was live op Klara en wordt op 17 sep op VRT uitgezonden (ik heb toch liever geen TV-opnames : één cameraman was precies met een rammelkar op baan op het podium : heel storend!) de airco is ook niet de meest stille, maar voor de rest (op de klassieke GSM na natuurlijk
) kan ik niet klagen een min of meer geslaagde opener, maar ik had er toch net iets meer van verwacht, maar dat lag zeker niet aan de "kern" van het orkest dat echt fantastisch is, benieuwd hoe ze er het morgen gaan van afbrengen...