04-29-2013, 12:47 AM
ik ben deze namiddag naar De Doelen geweest voor een concert waar ik al meer dan een jaar naar aan het uitkijken was, maar ik heb toch pas op het laatste nippertje mijn tickets besteld wegens weinig vertrouwen in mijn trommelvliezen na die 8e Bruckner van de Wiener
het Rotterdams Philharmonisch Orkest bracht een volledig Shostakovich programma
(ik ben er trouwens nog steeds niet uit of Mahler, dan wel Dimitri mijn favoriete componist is 
) het Rotterdams heeft echt wel een uitstekende reputatie in Shostakovich (Gergiev 
), mijn laatste concert in De Doelen was zijn 11e met Juraj Valcuha, en dat was echt wauw deze namiddag stonden ze onder leiding van hun vaste chef : Yannick Nézet-Séguin, die me al heel veel mooie (Mahler)-momenten heeft bezorgd : dus echt alle elementen waren aanwezig om er een topconcert van te maken voor de 10e keer dat ik hun aan het werk ging zien
als opener het hele mooie 1e Celloconcerto (toch wel mijn favoriete Celloconcerto na dat van Dvorak), en om het nog aantrekkelijker te maken werd het gespeeld door mijn favoriete cellist : Jean-Guihen Queyras, door hem en deFilharmonie een formidabele uitvoering gehoord tijdens het Dvorak-festival in De Singel (welk concerto zou er toen toch gespeeld zijn...? ), over deze uitvoering kan ik eigenlijk weinig zeggen, en dat is meestal een heel goed teken gewoon prachtig : zowel door hem als door het orkest, met een hele speciale vermelding voor het schitterende solowerk van de hoorn : wat een klank 
zonder een goeie 1e hoorn valt het orkest toch in duigen (zie post over 5e Mahler met het OPL 
), door hem ook een onvergetelijke 5e Mahler gekregen in Brugge, Jean-Guihen speelt ergens toch op een ander niveau als ik de vergelijking mag maken met alle andere cello-solo werk dat ik heb gehoord : hij maakt een fantastische klank en weet het enorm boeiend en fris te houden zonder constant die zware vibrato te gebruiken, waar het merendeel zich wel schuldig aan maakt en zo de enorme klankrijkdom van een cello niet volledig gebruiken, wat na een tijdje een ietwat saaie en monotone klank geeft : dit was hier echt absoluut niet het geval : het Concerto is gewoon voorbijgevlogen, zal niet éénvoudig worden om het nog eens op dat niveau te horen, ik kwam eigenlijk voornamelijk voor het stuk na de pauze, maar dit was echt een enorme bonus
ik heb me tijdens de pauze wat naar achter verplaatst, geen onverstandige move denk ik als je weet dat er 105 muzikanten hun decibels op jou los laten tijdens een oorlogssymfonie, het was mijn 3e live uitvoering van Leningrad, door deFilharmonie wel een mooie uitvoering gekregen, maar de laatste keer door De Munt was echt niet veel soeps, dus hoogtijd om een veel betere uitvoering in mijn gedachten te hebben om van na te genieten
de dirigent begon er gezwind aan, maar liet gelukkig het tempo toch wat terugzakken om aan het "Bolero" gedeelte te beginnen, het bleef wel aan de snelle kant, met het risico dat je er dan de spanningsboog wat uithaalt, maar dit is hier gelukkig niet gebeurd, de spanning werd mooi opgebouwd en het was echt ongeduldig wachten op de intrede van de dubbele koper-stereo : het was echt zeer geslaagd om de koper pupiters langs de twee zijkanten te plaatsen : gaf een mooi effect, de trommelaar zat achter de strijkers, die trouwens heel terecht de bloemen van de dirigent heeft gekregen toen alle kopers (zijn er stukken met meer kopers 
) speelden werd het geheel één meeslepend ritme, met nog een schitterende climax op het einde van het 1e deel van die Bolero, van toen af was het echt één lang kippenvelmoment : echt een fantastische ervaring en ik was dankbaar om zoiets indrukwekkend te kunnen meemaken (en mijn trommelvliezen hebben het gehouden De Doelen verdraagt echt wel veel volume : waarschijnlijk wel één van de beste zalen van Europa), het einde van het 1e deel was een beetje een moeilijk moment voor de 1e trompet maar de rest van het stuk hebben ze het wel fantastisch gedaan
eigenlijk zou je denken dat dit een puur power koperstuk is als je de koper-bezetting ziet, maar hun aandeel in maten muziek is toch eerder beperkt, het is voornamelijk een houtblazersstuk, zeker tijdens het 2e en 3e deel : het is een toporkest dus al die pupiters zijn met topmusici ingevuld (prachtige prestatie van de piccolo), maar ik vond wel dat het 2e en zeker het 3e deel niet het niveau hadden van het 1e deel, er ontbrak wat spanning en soms ook wat volume (keuze van de dirigent), die enorme spanningsboog die hij tijdens het 6e deel van de 3e Mahler een half uur lang heeft weten vasthouden is hier minder gelukt
het 4e deel ging gelukkig weer richting het niveau van het 1e deel, maar die enorme finale hoor ik liever op een andere manier (persoonlijke keuze), hij heeft hier steeds wat reserve overgehouden voor de allerlaatste maten, maar die climax kwam wat te laat en was te kort om nog een lang kippenvelmoment mogelijk te maken, ik vind het mooier als het koper en het slagwerk al wat vroeger een tandje bijsteken, maar niet te zwaar tillen aan die kritische noten, het was echt wel een topuitvoering door een toporkest
het Rotterdams Philharmonisch Orkest bracht een volledig Shostakovich programma
(ik ben er trouwens nog steeds niet uit of Mahler, dan wel Dimitri mijn favoriete componist is ) het Rotterdams heeft echt wel een uitstekende reputatie in Shostakovich (Gergiev ), mijn laatste concert in De Doelen was zijn 11e met Juraj Valcuha, en dat was echt wauw deze namiddag stonden ze onder leiding van hun vaste chef : Yannick Nézet-Séguin, die me al heel veel mooie (Mahler)-momenten heeft bezorgd : dus echt alle elementen waren aanwezig om er een topconcert van te maken voor de 10e keer dat ik hun aan het werk ging zienals opener het hele mooie 1e Celloconcerto (toch wel mijn favoriete Celloconcerto na dat van Dvorak), en om het nog aantrekkelijker te maken werd het gespeeld door mijn favoriete cellist : Jean-Guihen Queyras, door hem en deFilharmonie een formidabele uitvoering gehoord tijdens het Dvorak-festival in De Singel (welk concerto zou er toen toch gespeeld zijn...?
), over deze uitvoering kan ik eigenlijk weinig zeggen, en dat is meestal een heel goed teken gewoon prachtig : zowel door hem als door het orkest, met een hele speciale vermelding voor het schitterende solowerk van de hoorn : wat een klank zonder een goeie 1e hoorn valt het orkest toch in duigen (zie post over 5e Mahler met het OPL ), door hem ook een onvergetelijke 5e Mahler gekregen in Brugge, Jean-Guihen speelt ergens toch op een ander niveau als ik de vergelijking mag maken met alle andere cello-solo werk dat ik heb gehoord : hij maakt een fantastische klank en weet het enorm boeiend en fris te houden zonder constant die zware vibrato te gebruiken, waar het merendeel zich wel schuldig aan maakt en zo de enorme klankrijkdom van een cello niet volledig gebruiken, wat na een tijdje een ietwat saaie en monotone klank geeft : dit was hier echt absoluut niet het geval : het Concerto is gewoon voorbijgevlogen, zal niet éénvoudig worden om het nog eens op dat niveau te horen, ik kwam eigenlijk voornamelijk voor het stuk na de pauze, maar dit was echt een enorme bonus ik heb me tijdens de pauze wat naar achter verplaatst, geen onverstandige move denk ik als je weet dat er 105 muzikanten hun decibels op jou los laten tijdens een oorlogssymfonie, het was mijn 3e live uitvoering van Leningrad, door deFilharmonie wel een mooie uitvoering gekregen, maar de laatste keer door De Munt was echt niet veel soeps, dus hoogtijd om een veel betere uitvoering in mijn gedachten te hebben om van na te genieten
de dirigent begon er gezwind aan, maar liet gelukkig het tempo toch wat terugzakken om aan het "Bolero" gedeelte te beginnen, het bleef wel aan de snelle kant, met het risico dat je er dan de spanningsboog wat uithaalt, maar dit is hier gelukkig niet gebeurd, de spanning werd mooi opgebouwd en het was echt ongeduldig wachten op de intrede van de dubbele koper-stereo : het was echt zeer geslaagd om de koper pupiters langs de twee zijkanten te plaatsen : gaf een mooi effect, de trommelaar zat achter de strijkers, die trouwens heel terecht de bloemen van de dirigent heeft gekregen
toen alle kopers (zijn er stukken met meer kopers ) speelden werd het geheel één meeslepend ritme, met nog een schitterende climax op het einde van het 1e deel van die Bolero, van toen af was het echt één lang kippenvelmoment : echt een fantastische ervaring en ik was dankbaar om zoiets indrukwekkend te kunnen meemaken (en mijn trommelvliezen hebben het gehouden De Doelen verdraagt echt wel veel volume : waarschijnlijk wel één van de beste zalen van Europa), het einde van het 1e deel was een beetje een moeilijk moment voor de 1e trompet maar de rest van het stuk hebben ze het wel fantastisch gedaan eigenlijk zou je denken dat dit een puur power koperstuk is als je de koper-bezetting ziet, maar hun aandeel in maten muziek is toch eerder beperkt, het is voornamelijk een houtblazersstuk, zeker tijdens het 2e en 3e deel : het is een toporkest dus al die pupiters zijn met topmusici ingevuld (prachtige prestatie van de piccolo), maar ik vond wel dat het 2e en zeker het 3e deel niet het niveau hadden van het 1e deel, er ontbrak wat spanning en soms ook wat volume (keuze van de dirigent), die enorme spanningsboog die hij tijdens het 6e deel van de 3e Mahler een half uur lang heeft weten vasthouden is hier minder gelukt
het 4e deel ging gelukkig weer richting het niveau van het 1e deel, maar die enorme finale hoor ik liever op een andere manier (persoonlijke keuze), hij heeft hier steeds wat reserve overgehouden voor de allerlaatste maten, maar die climax kwam wat te laat en was te kort om nog een lang kippenvelmoment mogelijk te maken, ik vind het mooier als het koper en het slagwerk al wat vroeger een tandje bijsteken, maar niet te zwaar tillen aan die kritische noten, het was echt wel een topuitvoering door een toporkest