03-12-2013, 12:56 AM
ik ben deze avond naar HET concert van het jaar geweest, eigenlijk zelden zo uitgekeken naar een concert als dit, ook logisch natuurlijk : het (veruit) beste orkest ter wereld : de Wiener Philharmoniker die een topwerk als de 8e Symfonie van Bruckner brengt, de dirigent was Zubin Mehta, 2e keer dat ik hem aan het werk zag (een 7-tal jaar geleden met zijn Israëlisch Orkest al eens gehoord in 7e Mahler), het was wel even stressen net voor aanvang van het concert : mijn vrees dat diezelfde pipo die een al een paar concerten om zeep heeft geholpen in mijn loge zat bleek de waarheid te zijn 
die kerel volgt altijd met een kleine dirigent-partituur, dus constant papiergeritsel, ik zag het nu echt niet zitten om dat terug te ondergaan en het probleem aangekaart bij de organisatie en ik heb hier al veel kritiek geschreven op Bozar, maar nu waren ze echt super : ze hebben me direct een andere plek gegeven en het was een mooie plaats op het 1e balkon : waarvoor oprechte dank!
het concert begon met een korte speech waarin melding werd gemaakt van een extra werk dat ter nagedachtenis van de ramp in Fukushima werd gespeeld : het was Scene with Cranes (Kuomela) van Sibelius, de fantastische strijkerklank viel direct op, wat een verschil met het NOB van afgelopen vrijdag (dit is zeker niet als kritiek bedoeld op het NOB hoor!)
voor de 8e Bruckner was de 1e hoorn (logisch natuurlijk
) en 1e trompet (minder frequent) verdubbeld, slechts 2 harpen (met Vlaams tintje 
) en dit hadden er wel 3 of 4 mogen zijn : ze waren vrij kansloos tegen die enorme strijker-sound, er waren ook 2 tuba's : niet verdubbeld eigenlijk, want één bij de trombones en één bij de Wagnertuba's voor tijdens het 3e deel
dan de uitvoering zelf tja : wat moet nen mens daar over schrijven 
"extreem" is misschien nog het beste woord om het samen te vatten, en dat extreme slaat dat voornamelijk op de power : voor mij was het TE, gewoon bijna gans de avond pijn gehad aan mijn trommelvliezen, ik zat nochtans op de laatste rij, ik had zo'n type uitvoering van de Wiener echt niet verwacht eigenlijk, ik had meer een uitvoering op finesse en met wisselende klankkleuren in gedachten, zo'n strijkerklank had ik echt nog nooit gehoord : een enorm volume en het orkest legt zo gemakkelijk accenten bij die strijkers, een paar keer een enorme bas-sound gehoord door de contrabassen, er stonden precies Rock-Werchter versterkers op het podium, ik denk trouwens dat 4 dagen Werchter minder decibels oplevert dan 1h20 Bruckner met de Wiener het was ook de eerste keer dat ik zulke precieze pizzicato's heb gehoord, schitterend gedaan!
er heeft echt geen enkel ander orkest ter wereld zulke strijkers, ze hebben natuurlijk ook wel de beste instrumenten ter beschikking, ik kan er nog steeds niet bij dat het KCO verkozen is tot beste orkest ter wereld boven de Wiener
de houtblazers waren ook zeer nadrukkelijk aanwezig, ze moesten soms wel beetje naar de limieten van hun instrument gaan om mee te kunnen met die strijkerklank en overdonderende kopers
en dan de kopers : wat die 4 trompetten hebben gepresteerd had ik echt nog nooit gehoord (en ik ben toch al naar een "paar" concerten geweest) ze hebben gans de avond met een enorm volume gespeeld, eigenlijk bijna niet te geloven, en ze hadden zelfs nog wat overschot om in de climaxen tijdens het 3e en 4e deel een tandje bij te steken, het bleef zuiver maar wel een beetje schel, bij die kracht en intensiteit nog nuance of kleur brengen lukt natuurlijk niet meer, en dat heb ik wel een beetje gemist, alles van kopers was meer dan dik in orde, de tuba kon op zijn ééntje de zaal vullen, ook echt een prachtig instrument waarop hij speelde, de hoorns waren al even subliem als de trompetten, ze hadden ook een ongelooflijk uithoudingsvermogen, Wagnertuba's waren ook super, en moet zowat het moeilijkste instrument zijn om zonder intonatie-problemen op te spelen, paukenist was ook top, maar moest enorm hard slaan om een beetje boven het orkest te kunnen komen, om een voorbeeld te geven van de kracht van het orkest : tijdens de enorme climax op het einde van het 3e deel met de schijven en de triangel kon je de triangel zelfs niet horen 
was voor mij de 1e keer dat dit gebeurde, dat geluid hoor je normaal gezien altijd gemakkelijk boven het orkest uit, ergens waren de climaxen voor mij wat te : het was zo'n muur van geluid dat het de emoties afsnoerde, mocht ik geblinddoekt in de zaal hebben gezeten zou ik gezegd hebben : de Berliner is aan het spelen ik had zo'n type uitvoering van de Wiener echt niet verwacht, ik weet eigenlijk niet wat ik moet denken van deze uitvoering : ik heb zowaar meer emoties gehad tijdens de uitvoering van deFilharmonie met Edo de Waart, en ook afgelopen vrijdag : Shéhérazade met het NOB was op emotioneel gebied van een totaal andere orde, ik ben eigenlijk wel het meeste op zoek naar emoties in een concert, dus op dat gebied wel een tegenvaller, maar langs de andere kant wel enorm onder de indruk van het orchestrale kunnen van de Wiener!
die kerel volgt altijd met een kleine dirigent-partituur, dus constant papiergeritsel, ik zag het nu echt niet zitten om dat terug te ondergaan en het probleem aangekaart bij de organisatie en ik heb hier al veel kritiek geschreven op Bozar, maar nu waren ze echt super : ze hebben me direct een andere plek gegeven en het was een mooie plaats op het 1e balkon : waarvoor oprechte dank! het concert begon met een korte speech waarin melding werd gemaakt van een extra werk dat ter nagedachtenis van de ramp in Fukushima werd gespeeld : het was Scene with Cranes (Kuomela) van Sibelius, de fantastische strijkerklank viel direct op, wat een verschil met het NOB van afgelopen vrijdag (dit is zeker niet als kritiek bedoeld op het NOB hoor!)
voor de 8e Bruckner was de 1e hoorn (logisch natuurlijk
) en 1e trompet (minder frequent) verdubbeld, slechts 2 harpen (met Vlaams tintje ) en dit hadden er wel 3 of 4 mogen zijn : ze waren vrij kansloos tegen die enorme strijker-sound, er waren ook 2 tuba's : niet verdubbeld eigenlijk, want één bij de trombones en één bij de Wagnertuba's voor tijdens het 3e deeldan de uitvoering zelf
tja : wat moet nen mens daar over schrijven "extreem" is misschien nog het beste woord om het samen te vatten, en dat extreme slaat dat voornamelijk op de power : voor mij was het TE, gewoon bijna gans de avond pijn gehad aan mijn trommelvliezen, ik zat nochtans op de laatste rij, ik had zo'n type uitvoering van de Wiener echt niet verwacht eigenlijk, ik had meer een uitvoering op finesse en met wisselende klankkleuren in gedachten, zo'n strijkerklank had ik echt nog nooit gehoord : een enorm volume en het orkest legt zo gemakkelijk accenten bij die strijkers, een paar keer een enorme bas-sound gehoord door de contrabassen, er stonden precies Rock-Werchter versterkers op het podium, ik denk trouwens dat 4 dagen Werchter minder decibels oplevert dan 1h20 Bruckner met de Wiener het was ook de eerste keer dat ik zulke precieze pizzicato's heb gehoord, schitterend gedaan! er heeft echt geen enkel ander orkest ter wereld zulke strijkers, ze hebben natuurlijk ook wel de beste instrumenten ter beschikking, ik kan er nog steeds niet bij dat het KCO verkozen is tot beste orkest ter wereld boven de Wiener
de houtblazers waren ook zeer nadrukkelijk aanwezig, ze moesten soms wel beetje naar de limieten van hun instrument gaan om mee te kunnen met die strijkerklank en overdonderende kopers
en dan de kopers : wat die 4 trompetten hebben gepresteerd had ik echt nog nooit gehoord (en ik ben toch al naar een "paar"
concerten geweest) ze hebben gans de avond met een enorm volume gespeeld, eigenlijk bijna niet te geloven, en ze hadden zelfs nog wat overschot om in de climaxen tijdens het 3e en 4e deel een tandje bij te steken, het bleef zuiver maar wel een beetje schel, bij die kracht en intensiteit nog nuance of kleur brengen lukt natuurlijk niet meer, en dat heb ik wel een beetje gemist, alles van kopers was meer dan dik in orde, de tuba kon op zijn ééntje de zaal vullen, ook echt een prachtig instrument waarop hij speelde, de hoorns waren al even subliem als de trompetten, ze hadden ook een ongelooflijk uithoudingsvermogen, Wagnertuba's waren ook super, en moet zowat het moeilijkste instrument zijn om zonder intonatie-problemen op te spelen, paukenist was ook top, maar moest enorm hard slaan om een beetje boven het orkest te kunnen komen, om een voorbeeld te geven van de kracht van het orkest : tijdens de enorme climax op het einde van het 3e deel met de schijven en de triangel kon je de triangel zelfs niet horen was voor mij de 1e keer dat dit gebeurde, dat geluid hoor je normaal gezien altijd gemakkelijk boven het orkest uit, ergens waren de climaxen voor mij wat te : het was zo'n muur van geluid dat het de emoties afsnoerde, mocht ik geblinddoekt in de zaal hebben gezeten zou ik gezegd hebben : de Berliner is aan het spelen ik had zo'n type uitvoering van de Wiener echt niet verwacht, ik weet eigenlijk niet wat ik moet denken van deze uitvoering : ik heb zowaar meer emoties gehad tijdens de uitvoering van deFilharmonie met Edo de Waart, en ook afgelopen vrijdag : Shéhérazade met het NOB was op emotioneel gebied van een totaal andere orde, ik ben eigenlijk wel het meeste op zoek naar emoties in een concert, dus op dat gebied wel een tegenvaller, maar langs de andere kant wel enorm onder de indruk van het orchestrale kunnen van de Wiener!