12-02-2012, 08:09 PM
Deze namiddag naar het NOB gaan luisteren, voor een concert waar ik toch veel van verwachtte, je krijgt me de zondagnamiddag niet zo snel in een concertzaal 
ik moet jammer genoeg eerst weer een paar negatieve dingen kwijt (maar ik ga heel positief eindigen hoor
), het respect voor het mede-publiek en de muzikanten in het orkest laat toch echt te wensen over, het concert was precies een hoestbui 
één oudere dame heeft minstens 20-30x gehoest, ga dan toch buiten (in training naar concert komen is trouwens niet echt gepast mevrouw), in de wandelgangen opgevangen dat er een aantal verenigingen/groepen waren, verklaart waarschijnlijk ook het applaus na het 1e deel tijdens Titan, toch echt doodzonde dat mensen die daar aan ik denk 5€ voor een ticket zitten, het kapot maken voor de vaste en trouwe luisteraars die wel de volle pot hebben betaald, de stille passages van de Mahler vond ik niet zo bijzonder gespeeld, maar als er eens 30 seconden of zo niet werd gehoest zat ik toch direct in het stuk, dus dat mindere gevoel kwam puur door het publiek, met een paar mensen gesproken na het concert en iedereen vond het schandalig en onrespectvol gedrag, echt doodzonde want dit concert verdiende een beter publiek!
en nu al wat positiever als opener bracht het NOB olv Hugh Wolff (mooie 3e Mahler gehoord met hem, ook met het NOB) Don Juan van Richard Strauss, zonder partituur gedirigeerd en het klonk echt heel vol, regelmatig eens mijn ogen gesloten en de puurheid en intensiteit van de klank was echt opvallend mooi, met schitterende hoorns (het is Richard Strauss hé ) op het einde, erna het Celloconcerto van Robert Schumann met Ishizaka, ergens een beetje een ongelukkig keuze tussen die Strauss en Mahler, toch wat aan de lichte kant ik vind de openingsmaten het mooiste van het stuk, heeft zo iets mysterieus, ik heb zeker niks aan te merken op de uitvoering (behalve het gehoest) maar is echt mijn ding niet, ik ben er eerlijk in
na de pauze een andere plaats gezocht, zo zat er toch een muur tussen de hoestende dame en mij, wat toch enige beterschap opleverde de bezetting voor een 1e Mahler (Titan) zien op een podium doet je al watertanden natuurlijk, en schept verwachtingen, die bij deze uitvoering volledig zijn ingelost, ik moet het jammer genoeg blijven herhalen maar de eerste twee delen was er af en toe wat muziek te horen tussen het gehoest door :\ en die muziek klonk wel echt top! die 3 trompetten in de coulissen maken er al een bijzondere start van (trouwens nog leuke anekdote over : tijdens één van vorige uitvoeringen was er een recensie in de krant waarin schande werd gesproken over het feit dat een groot deel van de trompettisten te laat op het podium kwamen.....euh ), de echte start van die Symfonie vind ik zelf het 3e deel (niks verkeerd met de noten ervoor) met het Broeder Jacob thema dat door de pauken en 1e contrabas wordt ingezet (deze keer wel goed verlopen), de dirigent heeft dit thema echt wondermooi uitgewerkt en vanaf daar komt de symfonie echt op gang, en ik had beloofd dat ik positief ging eindigen, dus hier gaan we 
prachtig contrast, tempo zat OK, echte onversneden Mahler met een orkest dat echt schitterend speelde met goddelijke kopers : het is echt een hoorn-stuk en de 8 hoornisten hebben er een feest van gemaakt, Leo Wouters op 1e trompet en Guido Liveyns op 1e trombone kregen er tijdens het 4e deel plots echt heel veel zin in, er ging op dat moment een soort metamorfose door gans het orkest, echt fantastisch, vanaf daar was het het ene kippenvel moment na het andere, echt enorm intens genieten, voor zulke momenten ga je naar een concert, je kan het op het einde gewoon kapot blazen en de emoties afsnoeren door een muur van geluid, maar dit is hier niet gebeurd, gewoon maximale intensiteit die net onder die grens bleef : beter kan dus niet, en ook nog pluim voor kleine klarinet, bas en harp, zelden het makke zondagmiddag publiek zo enthousiast gezien, moet ook 1e maal zijn geweest dat ik zelf initiatief nam tot een staande ovatie er zat zelfs zo’n krop in mijn keel dat “bravo” roepen een beetje moeilijk ging echt een oververdiend applaus en dikke proficiat aan het orkest en de dirigent om ons deze prachtige Mahler te schenken!
ik moet jammer genoeg eerst weer een paar negatieve dingen kwijt (maar ik ga heel positief eindigen hoor
), het respect voor het mede-publiek en de muzikanten in het orkest laat toch echt te wensen over, het concert was precies een hoestbui één oudere dame heeft minstens 20-30x gehoest, ga dan toch buiten (in training naar concert komen is trouwens niet echt gepast mevrouw), in de wandelgangen opgevangen dat er een aantal verenigingen/groepen waren, verklaart waarschijnlijk ook het applaus na het 1e deel tijdens Titan, toch echt doodzonde dat mensen die daar aan ik denk 5€ voor een ticket zitten, het kapot maken voor de vaste en trouwe luisteraars die wel de volle pot hebben betaald, de stille passages van de Mahler vond ik niet zo bijzonder gespeeld, maar als er eens 30 seconden of zo niet werd gehoest zat ik toch direct in het stuk, dus dat mindere gevoel kwam puur door het publiek, met een paar mensen gesproken na het concert en iedereen vond het schandalig en onrespectvol gedrag, echt doodzonde want dit concert verdiende een beter publiek!en nu al wat positiever
als opener bracht het NOB olv Hugh Wolff (mooie 3e Mahler gehoord met hem, ook met het NOB) Don Juan van Richard Strauss, zonder partituur gedirigeerd en het klonk echt heel vol, regelmatig eens mijn ogen gesloten en de puurheid en intensiteit van de klank was echt opvallend mooi, met schitterende hoorns (het is Richard Strauss hé ) op het einde, erna het Celloconcerto van Robert Schumann met Ishizaka, ergens een beetje een ongelukkig keuze tussen die Strauss en Mahler, toch wat aan de lichte kant ik vind de openingsmaten het mooiste van het stuk, heeft zo iets mysterieus, ik heb zeker niks aan te merken op de uitvoering (behalve het gehoest) maar is echt mijn ding niet, ik ben er eerlijk inna de pauze een andere plaats gezocht, zo zat er toch een muur tussen de hoestende dame en mij, wat toch enige beterschap opleverde
de bezetting voor een 1e Mahler (Titan) zien op een podium doet je al watertanden natuurlijk, en schept verwachtingen, die bij deze uitvoering volledig zijn ingelost, ik moet het jammer genoeg blijven herhalen maar de eerste twee delen was er af en toe wat muziek te horen tussen het gehoest door :\ en die muziek klonk wel echt top! die 3 trompetten in de coulissen maken er al een bijzondere start van (trouwens nog leuke anekdote over : tijdens één van vorige uitvoeringen was er een recensie in de krant waarin schande werd gesproken over het feit dat een groot deel van de trompettisten te laat op het podium kwamen.....euh ), de echte start van die Symfonie vind ik zelf het 3e deel (niks verkeerd met de noten ervoor) met het Broeder Jacob thema dat door de pauken en 1e contrabas wordt ingezet (deze keer wel goed verlopen), de dirigent heeft dit thema echt wondermooi uitgewerkt en vanaf daar komt de symfonie echt op gang, en ik had beloofd dat ik positief ging eindigen, dus hier gaan we prachtig contrast, tempo zat OK, echte onversneden Mahler met een orkest dat echt schitterend speelde met goddelijke kopers : het is echt een hoorn-stuk en de 8 hoornisten hebben er een feest van gemaakt, Leo Wouters op 1e trompet en Guido Liveyns op 1e trombone kregen er tijdens het 4e deel plots echt heel veel zin in, er ging op dat moment een soort metamorfose door gans het orkest, echt fantastisch, vanaf daar was het het ene kippenvel moment na het andere, echt enorm intens genieten, voor zulke momenten ga je naar een concert, je kan het op het einde gewoon kapot blazen en de emoties afsnoeren door een muur van geluid, maar dit is hier niet gebeurd, gewoon maximale intensiteit die net onder die grens bleef : beter kan dus niet, en ook nog pluim voor kleine klarinet, bas en harp, zelden het makke zondagmiddag publiek zo enthousiast gezien, moet ook 1e maal zijn geweest dat ik zelf initiatief nam tot een staande ovatie er zat zelfs zo’n krop in mijn keel dat “bravo” roepen een beetje moeilijk ging echt een oververdiend applaus en dikke proficiat aan het orkest en de dirigent om ons deze prachtige Mahler te schenken!