11-21-2012, 01:51 AM
ik ben deze avond in Bozar naar het Filharmonisch Orkest van Sint-Petersburg gaan kijken, de absolute top uit Rusland en één van de beste orkesten ter wereld, was de 3e maal dat ik ze live aan het werk zag, steeds onder leiding van Yuri Terminakov (moet trouwens zowat de grappigste dirigent ter wereld zijn 
)
als opener de Klassieke 1e Symfonie van Prokofiev, een beetje een ongelukkige keuze want bij hun op één na laatste optreden in Brussel was het ook de opener, een beetje variatie zou geen kwaad kunnen ik heb er niet kunnen van genieten, pipo achter mij in de loge wou per se met partituur volgen, dus meer dan geritsel heb ik niet gehoord :/ al 3e keer dat hij me dit lapt, ik ga eens andere plek in de zaal moeten zoeken vrees ik, trouwens beleefd gevraagd om er mee te stoppen maar hij wou niet, ik heb het eens aan het zaalpersoneel gevraagd : als het hindert mag het niet, nu ja : voor de pauze was het dus om zeep door externe factor (weeral eens, je zou schrik krijgen om nog een concertticket te kopen)
erna hebben ze tot mijn verrassing direct Romeo & Juliette gespeeld, niet de beste keuze van een zware Prokofiev voor een Brahms te zetten
ze zijn direct begonnen met het bekendste deuntje uit de Suites : Montagues & Capulets, blijft super om live te horen natuurlijk, en ik moet het orkest echt een pluim geven : weer een extra inspanning gedaan op strijker-gebied : 9 contrabassen en 11 cello's, die dikke Rus op 1e trompet was precies nog 20 kilo bijgekomen in vgl met 6 jaar geleden toen ik ze het Zwanenmeer heb horen spelen, hij heeft toen mijn trommelvliezen eens getest en hij had precies nog niet zo veel van zijn kracht verloren nu speelde meestal op de piccolo-trompet nu : was wel een grappig zicht : zo'n kolos van 150 kg met zo'n piepkleine trompet in zijn handen, het einde was echt intens gespeeld : mooie spanningsopbouw naar het slot en indrukwekkend slagwerk en trompetten, die mooi werden ondersteund door de zinderende strijkers, de rest van het orkest had het een beetje moeilijk tegenover zoveel geweld maar het was echt wel een prachtprestatie
na de pauze de loge eindelijk kunnen ontvluchten en dus verlost van het papiergeritsel voor het 2e Pianoconcerto van Brahms, moet zowat de eerste keer zijn dat ik een Russisch orkest zoiets hoor spelen
Nelson Freire was de solist van dienst : echt een mooie uitvoering, opnieuw een prachtige strijkerklank, het 3e deel stak er echt bovenuit met dank aan een schitterend spelend orkest, en een hele geslaagde cello-solo, was zeer fragiel en intiem gespeeld, wat een mooi contrast gaf met het begin van het 4e deel, duidelijk een zeer polyvalent orkest en één van de beste om concerto's te begeleiden, het kan me muzikaal wel bekoren maar ik had toch liever die Prokofiev na de pauze gezien
weer een pak slaande deuren die duidelijk tot in de zaal te horen waren : Bozar doet dus echt niks tegen die steeds aanwezige storende externe geluiden, het gedrag van het publiek liet ook weer te wensen over : het hoest en lach concert tijdens de Romeo & Juliette was echt niet op zijn plaats, ik voelde me beschaamd om er tussen te zitten, maar dit ter zijde
ik hoop dit toporkest ooit eens met een grote symfonie van Shostakovich te horen : dat moet smullen zijn
)als opener de Klassieke 1e Symfonie van Prokofiev, een beetje een ongelukkige keuze want bij hun op één na laatste optreden in Brussel was het ook de opener, een beetje variatie zou geen kwaad kunnen
ik heb er niet kunnen van genieten, pipo achter mij in de loge wou per se met partituur volgen, dus meer dan geritsel heb ik niet gehoord :/ al 3e keer dat hij me dit lapt, ik ga eens andere plek in de zaal moeten zoeken vrees ik, trouwens beleefd gevraagd om er mee te stoppen maar hij wou niet, ik heb het eens aan het zaalpersoneel gevraagd : als het hindert mag het niet, nu ja : voor de pauze was het dus om zeep door externe factor (weeral eens, je zou schrik krijgen om nog een concertticket te kopen)erna hebben ze tot mijn verrassing direct Romeo & Juliette gespeeld, niet de beste keuze van een zware Prokofiev voor een Brahms te zetten
ze zijn direct begonnen met het bekendste deuntje uit de Suites : Montagues & Capulets, blijft super om live te horen natuurlijk, en ik moet het orkest echt een pluim geven : weer een extra inspanning gedaan op strijker-gebied : 9 contrabassen en 11 cello's, die dikke Rus op 1e trompet was precies nog 20 kilo bijgekomen in vgl met 6 jaar geleden toen ik ze het Zwanenmeer heb horen spelen, hij heeft toen mijn trommelvliezen eens getest en hij had precies nog niet zo veel van zijn kracht verloren nu speelde meestal op de piccolo-trompet nu : was wel een grappig zicht : zo'n kolos van 150 kg met zo'n piepkleine trompet in zijn handen, het einde was echt intens gespeeld : mooie spanningsopbouw naar het slot en indrukwekkend slagwerk en trompetten, die mooi werden ondersteund door de zinderende strijkers, de rest van het orkest had het een beetje moeilijk tegenover zoveel geweld maar het was echt wel een prachtprestatiena de pauze de loge eindelijk kunnen ontvluchten en dus verlost van het papiergeritsel voor het 2e Pianoconcerto van Brahms, moet zowat de eerste keer zijn dat ik een Russisch orkest zoiets hoor spelen
Nelson Freire was de solist van dienst : echt een mooie uitvoering, opnieuw een prachtige strijkerklank, het 3e deel stak er echt bovenuit met dank aan een schitterend spelend orkest, en een hele geslaagde cello-solo, was zeer fragiel en intiem gespeeld, wat een mooi contrast gaf met het begin van het 4e deel, duidelijk een zeer polyvalent orkest en één van de beste om concerto's te begeleiden, het kan me muzikaal wel bekoren maar ik had toch liever die Prokofiev na de pauze gezien weer een pak slaande deuren die duidelijk tot in de zaal te horen waren : Bozar doet dus echt niks tegen die steeds aanwezige storende externe geluiden, het gedrag van het publiek liet ook weer te wensen over : het hoest en lach concert tijdens de Romeo & Juliette was echt niet op zijn plaats, ik voelde me beschaamd om er tussen te zitten, maar dit ter zijde
ik hoop dit toporkest ooit eens met een grote symfonie van Shostakovich te horen : dat moet smullen zijn