06-08-2012, 12:19 AM
deze avond naar een matig gevulde 
Bozar geweest om deFilharmonie nog eens (36e keer 
) aan het werk te horen
voor de pauze het mooie Celloconcerto van Elgar met Paul Watkins die de zieke Marie-Elisabeth Hecker heeft vervangen, op Celloconcerto-gebied heb je natuurlijk het wondermooie Concerto van Dvorak dat alle andere concerti een beetje op de achtergrond drukt, maar dit Celloconcerto mag er echt wel zijn
een zware orkestbezetting voor een concerto maar het geheel klopte echt wel, hij speelt ook op een uitstekend instrument en hij kon de grote Bozar gemakkelijk vullen want toch niet zo evident is weet ik uit ervaring, door de weinige luisteraars waren de loges gesloten en zat ik wat lager in de zaal, ik moet wel zeggen dat je de solist daar beter hoort, hij kreeg een hele mooie en sterke klank uit zijn cello en probeerde echt wel een interactie met het orkest aan te gaan, één van de mooiere prestaties op cello die ik al gehoord heb, het overtuigende applaus van het publiek en de cello-pupiter was oververdiend, maar hij had wel een bisnummertje mogen spelen om het publiek te bedanken voor het vele applaus
na de pauze Titan, de 1e van Mahler
en voor een Mahler concert heb ik maar één beoordelingscriterium : heb ik Mahler gehoord of niet? en ik kan hier absoluut en resoluut JA op antwoorden : Edo de Waart heeft Mahler gebracht, klinkt evident natuurlijk maar dat is het verre van
mooie bezetting met 8 hoorns en wa steun op trombone uit het NOB voor de laatste maten, het was voor de verandering eens heel steel stil in de zaal (slechts 1 GSM
) en weinig gekuch, voor één keer meer lawaai op het podium, maar eens iets laten vallen kan iedereen gebeuren natuurlijk
1e deel was zoals heel het stuk heel contrastrijk gebracht, met in het begin heel veel zeer zachte passages wat natuurlijk gene cadeau is voor de kopers op intonatie-gebied, maar door die zachte aanzet was de climax van het 1e deel echt wel een eerste kippenvel moment, oa dank zij de schitterende hoorns
echt wel heel speciale klank : allemaal gelijk en zuiver gebracht mijn avond was al geslaagd na dat 1e deel, maar er mocht nog meer lekkers komen natuurlijk deel 2 was ook heel mooi gebracht, maar daarin zit je natuurlijk al te wachten op het begin van het 3e deel wat toch iets heel bijzonders is : het Broeder Jacob thema met de 1e contrabas en de pauken : al heel vaak de mist zien ingaan, maar deze keer wel mooi gebracht (is één van de heel weinige solo's voor contrabas), het thema werd heel het deel echt schitterend uitgewerkt, het was op vele momenten gewoon kamermuziek met de 2 concertmeesters uitzonderlijk eens samen op het podium, muzikaal echt enorm genoten van dit 3e deel, ik zat zelfs zo in de kamermuziek-modus (en dit tijdens een Mahler concert 
) dat de brute overgang naar het 4e deel me even van mijn melk bracht, het heeft toen even geduurd vooraleer ik terug in het stuk zat, maar eens dat een feit was was het terug puur genieten, deze keer wel op andere manier : de orchestrale kracht komt hier tot zijn recht, ik had het gevoel dat het orkest er echt plezier begon in te krijgen en de spanning wordt natuurlijk opgebouwd naar die schitterende finale, als luisteraar zet Mahler je hier een paar keer op het verkeerde been door de aanhef naar de climax plots af te breken en hij laat die climax pas helemaal ontwikkelen op het moment dat de hoorns (+ extra trombone en trompet) rechtstaan om de slotmaten te spelen, het is eigenlijk ongelooflijk wat een muzikaal hoogtepunt deze 1e Symfonie al is, voor mij van een onaardse schoonheid en een andere dimensie, ik was de laatste tijd eerder richting Shostakovich aan het opschuiven als favoriete componist, maar zo'n concert als vandaag maakt me terug een absolute Mahler-fan, de finale was puur genieten en één kippenvel moment, ik was met heel mijn lichaam aan het genieten en "in the zone" wat ik dit seizoen een beetje te weinig heb meegemaakt, dus het deed deugd het applaus was echt heel uitbundig met veel "bravo" geroep (ik pleit ook schuldig ), echt een fantastisch concert, met die kleine kanttekening dat hun uitvoering van hetzelfde stuk met Jaap van Zweden in 2009 net nog een tikkeltje hoger in te schatten is : ik had toen pijn aan mijn trommelvliezen door het applaus en het bravo-geroep, misschien toen net een tik meer precisie en een tik minder intonatie-issues, maar dat is muggenzifterij natuurlijk : het was een schitterend concert dat me diep genot heeft bezorgd en ik verkies deFilharmonie boven het KCO om Mahler te brengen als dat geen compliment is
en nu maar hopen dat mijn trommelvliezen de Berlioz van morgen overleven
Bozar geweest om deFilharmonie nog eens (36e keer ) aan het werk te horen voor de pauze het mooie Celloconcerto van Elgar met Paul Watkins die de zieke Marie-Elisabeth Hecker heeft vervangen, op Celloconcerto-gebied heb je natuurlijk het wondermooie Concerto van Dvorak dat alle andere concerti een beetje op de achtergrond drukt, maar dit Celloconcerto mag er echt wel zijn
een zware orkestbezetting voor een concerto maar het geheel klopte echt wel, hij speelt ook op een uitstekend instrument en hij kon de grote Bozar gemakkelijk vullen want toch niet zo evident is weet ik uit ervaring, door de weinige luisteraars waren de loges gesloten en zat ik wat lager in de zaal, ik moet wel zeggen dat je de solist daar beter hoort, hij kreeg een hele mooie en sterke klank uit zijn cello en probeerde echt wel een interactie met het orkest aan te gaan, één van de mooiere prestaties op cello die ik al gehoord heb, het overtuigende applaus van het publiek en de cello-pupiter was oververdiend, maar hij had wel een bisnummertje mogen spelen om het publiek te bedanken voor het vele applaus na de pauze Titan, de 1e van Mahler
en voor een Mahler concert heb ik maar één beoordelingscriterium : heb ik Mahler gehoord of niet? en ik kan hier absoluut en resoluut JA op antwoorden : Edo de Waart heeft Mahler gebracht, klinkt evident natuurlijk maar dat is het verre vanmooie bezetting met 8 hoorns en wa steun op trombone uit het NOB voor de laatste maten, het was voor de verandering eens heel steel stil in de zaal (slechts 1 GSM
) en weinig gekuch, voor één keer meer lawaai op het podium, maar eens iets laten vallen kan iedereen gebeuren natuurlijk 1e deel was zoals heel het stuk heel contrastrijk gebracht, met in het begin heel veel zeer zachte passages wat natuurlijk gene cadeau is voor de kopers op intonatie-gebied, maar door die zachte aanzet was de climax van het 1e deel echt wel een eerste kippenvel moment, oa dank zij de schitterende hoorns
echt wel heel speciale klank : allemaal gelijk en zuiver gebracht mijn avond was al geslaagd na dat 1e deel, maar er mocht nog meer lekkers komen natuurlijk deel 2 was ook heel mooi gebracht, maar daarin zit je natuurlijk al te wachten op het begin van het 3e deel wat toch iets heel bijzonders is : het Broeder Jacob thema met de 1e contrabas en de pauken : al heel vaak de mist zien ingaan, maar deze keer wel mooi gebracht (is één van de heel weinige solo's voor contrabas), het thema werd heel het deel echt schitterend uitgewerkt, het was op vele momenten gewoon kamermuziek met de 2 concertmeesters uitzonderlijk eens samen op het podium, muzikaal echt enorm genoten van dit 3e deel, ik zat zelfs zo in de kamermuziek-modus (en dit tijdens een Mahler concert ) dat de brute overgang naar het 4e deel me even van mijn melk bracht, het heeft toen even geduurd vooraleer ik terug in het stuk zat, maar eens dat een feit was was het terug puur genieten, deze keer wel op andere manier : de orchestrale kracht komt hier tot zijn recht, ik had het gevoel dat het orkest er echt plezier begon in te krijgen en de spanning wordt natuurlijk opgebouwd naar die schitterende finale, als luisteraar zet Mahler je hier een paar keer op het verkeerde been door de aanhef naar de climax plots af te breken en hij laat die climax pas helemaal ontwikkelen op het moment dat de hoorns (+ extra trombone en trompet) rechtstaan om de slotmaten te spelen, het is eigenlijk ongelooflijk wat een muzikaal hoogtepunt deze 1e Symfonie al is, voor mij van een onaardse schoonheid en een andere dimensie, ik was de laatste tijd eerder richting Shostakovich aan het opschuiven als favoriete componist, maar zo'n concert als vandaag maakt me terug een absolute Mahler-fan, de finale was puur genieten en één kippenvel moment, ik was met heel mijn lichaam aan het genieten en "in the zone" wat ik dit seizoen een beetje te weinig heb meegemaakt, dus het deed deugd het applaus was echt heel uitbundig met veel "bravo" geroep (ik pleit ook schuldig ), echt een fantastisch concert, met die kleine kanttekening dat hun uitvoering van hetzelfde stuk met Jaap van Zweden in 2009 net nog een tikkeltje hoger in te schatten is : ik had toen pijn aan mijn trommelvliezen door het applaus en het bravo-geroep, misschien toen net een tik meer precisie en een tik minder intonatie-issues, maar dat is muggenzifterij natuurlijk : het was een schitterend concert dat me diep genot heeft bezorgd en ik verkies deFilharmonie boven het KCO om Mahler te brengen als dat geen compliment is en nu maar hopen dat mijn trommelvliezen de Berlioz van morgen overleven