05-05-2012, 12:16 AM
deze avond naar het beroemde London Symphony Orchestra & Chorus gaan luisteren in Bozar onder leiding van Peter Eötvös, die Pierre Boulez verving (gezichtsproblemen)
was een vervangticket voor een afgeschaft concert van het NOB > nu wel heel happy dat dat concert is afgelast want ik ging anders deze sublieme avond niet hebben meegemaakt
als opener Nocturnes van Debussy : het begon al goed :/ de openingsmaat werd "ondersteund" door GSM-tune
maar voor de rest was het wel vrij stil in de bijna volle Bozar
1e deel was ingetogen en niet echt herkenbaar als Debussy, het 2e deel trok heel snel mijn aandacht door de precieze en zeer contrastrijke inzet van de trompetten : één van de mooiere muzikale verrassingen die ik al had meegemaakt : echt niet voelen aankomen en die klankkleur en intensiteit was echt opmerkelijk : trouwens heel de avond goddelijke kopers gehoord, het was even geleden dat ik het LSO nog eens op dit niveau had horen spelen, dit was opnieuw het niveau van hun 6e Mahler met Gergiev
vanaf het 2e deel is het stuk echt een typische Debussy met de nodige "La Mer" verwijzingen 
in deel 3 komt het vrouwenkoor erbij : dat doet een beetje denken aan Daphnis & Chloe van Ravel of Neptunus van Holst, echt mooi gedaan met een hele dikke pluim voor de cor anglais 
de dirigent was gelukkig zo attent om haar als 1e te laten rechtstaan
erna het toch minder frequent gespeelde 1e Vioolconcerto van Szymanowski met sterviolist Christian Tetzlaff, was de 3e keer dat ik hem aan het werk hoorde : sublieme Brahms van hem gehoord en ook al eens in die Szymanowski, toen met deFilharmonie met Van Zweden (was wel een veel minder geslaagde uitvoering toen), ook voor dit Vioolconcerto was het mijn 3e uitvoering : al eens super gehoord met het NOB met Arabella Steinbacher (Walter Weller), deze uitvoering was toch echt een muzikaal hoogtepunt : ik denk dat het het Vioolconcerto is met de zwaarste bezetting, en die dirigent heeft het orkest echt laten spelen, wat het voor de solist natuurlijk niet zo éénvoudig maakte : je moest goed luisteren om hem boven het orkest te horen, maar in dit concerto is dat misschien wel de beste manier, het orkest speelt hier echt een grote rol met opnieuw schitterende kopers en goed getimed slagwerk, het geheel was één spanningsboog en ik had nog nooit zoveel kippenvel gehad tijdens een Vioolconcerto als deze avond : de grote contrasten tussen de fijne en fragiele viool met het soms bombastische orkest waren echt in balans en gaven een wisselwerking die ik zelden heb meegemaakt, enigste minpuntje was de lange niesbeurt in de zaal tijdens de vioolsolo, ik vraag me nu eigenlijk af wie er het beste was : Tetzlaff of het LSO één ding ben ik wel vrij zeker : een betere uitvoering horen wordt heeeeeeeeeel moeilijk
het was zo top voor de pauze dat het moeilijk werd om nog beter of zelfs even goed te doen en die vrees is een beetje waarheid geworden : ik had voor dit concert al naar een concertmaat gemaild dat het LSO het moeilijk ging hebben om Le Poème de l’extase van Scriabin beter te brengen dan het OPL enkele weken geleden
de bezetting was dik in orde : 1e hoorn was zelfs verdubbeld, en echt heel krachtig gespeeld, kopers terug subliem (2e trompet er wel even serieus naast, maar kan gebeuren hé) en toch was het niet zo goed als met het OPL : ik miste een spanningsboog en toch één groot minpunt : het ontbreken van een enorme klok in de finale, het OPL had hiervoor precies de grootste klok uit Liège en omstreken meegebracht naar Bozar maar het LSO had geopteerd voor de "vervang"staven en dat was toch minder geslaagd, bij het OPL draaide alles rond die immense klok in de finale, nu was de klok een schril geluid omdat ze zo geforceerd moest worden om boven het orkest uit te geraken, ik vond het er een beetje over tijdens de finale : qua decibels ver over de "Werchter-norm" en van het luidste dat ik al ooit gehoord heb : die immense kracht was wel indrukwekkend maar was zo luid dat het zelfs de emoties afsnoerde en me nu met een stel pijnlijke trommelvliezen heeft opgezadeld 
schitterende avond en een overheerlijke Szymanowski om nooit meer te vergeten
was een vervangticket voor een afgeschaft concert van het NOB > nu wel heel happy dat dat concert is afgelast want ik ging anders deze sublieme avond niet hebben meegemaakt
als opener Nocturnes van Debussy : het begon al goed :/ de openingsmaat werd "ondersteund" door GSM-tune
maar voor de rest was het wel vrij stil in de bijna volle Bozar1e deel was ingetogen en niet echt herkenbaar als Debussy, het 2e deel trok heel snel mijn aandacht door de precieze en zeer contrastrijke inzet van de trompetten : één van de mooiere muzikale verrassingen die ik al had meegemaakt : echt niet voelen aankomen en die klankkleur en intensiteit was echt opmerkelijk : trouwens heel de avond goddelijke kopers gehoord, het was even geleden dat ik het LSO nog eens op dit niveau had horen spelen, dit was opnieuw het niveau van hun 6e Mahler met Gergiev
vanaf het 2e deel is het stuk echt een typische Debussy met de nodige "La Mer" verwijzingen in deel 3 komt het vrouwenkoor erbij : dat doet een beetje denken aan Daphnis & Chloe van Ravel of Neptunus van Holst, echt mooi gedaan met een hele dikke pluim voor de cor anglais de dirigent was gelukkig zo attent om haar als 1e te laten rechtstaan erna het toch minder frequent gespeelde 1e Vioolconcerto van Szymanowski met sterviolist Christian Tetzlaff, was de 3e keer dat ik hem aan het werk hoorde : sublieme Brahms van hem gehoord en ook al eens in die Szymanowski, toen met deFilharmonie met Van Zweden (was wel een veel minder geslaagde uitvoering toen), ook voor dit Vioolconcerto was het mijn 3e uitvoering : al eens super gehoord met het NOB met Arabella Steinbacher (Walter Weller), deze uitvoering was toch echt een muzikaal hoogtepunt : ik denk dat het het Vioolconcerto is met de zwaarste bezetting, en die dirigent heeft het orkest echt laten spelen, wat het voor de solist natuurlijk niet zo éénvoudig maakte : je moest goed luisteren om hem boven het orkest te horen, maar in dit concerto is dat misschien wel de beste manier, het orkest speelt hier echt een grote rol met opnieuw schitterende kopers en goed getimed slagwerk, het geheel was één spanningsboog en ik had nog nooit zoveel kippenvel gehad tijdens een Vioolconcerto als deze avond : de grote contrasten tussen de fijne en fragiele viool met het soms bombastische orkest waren echt in balans en gaven een wisselwerking die ik zelden heb meegemaakt, enigste minpuntje was de lange niesbeurt in de zaal tijdens de vioolsolo, ik vraag me nu eigenlijk af wie er het beste was : Tetzlaff of het LSO
één ding ben ik wel vrij zeker : een betere uitvoering horen wordt heeeeeeeeeel moeilijk het was zo top voor de pauze dat het moeilijk werd om nog beter of zelfs even goed te doen en die vrees is een beetje waarheid geworden : ik had voor dit concert al naar een concertmaat gemaild dat het LSO het moeilijk ging hebben om Le Poème de l’extase van Scriabin beter te brengen dan het OPL enkele weken geleden
de bezetting was dik in orde : 1e hoorn was zelfs verdubbeld, en echt heel krachtig gespeeld, kopers terug subliem (2e trompet er wel even serieus naast, maar kan gebeuren hé
) en toch was het niet zo goed als met het OPL : ik miste een spanningsboog en toch één groot minpunt : het ontbreken van een enorme klok in de finale, het OPL had hiervoor precies de grootste klok uit Liège en omstreken meegebracht naar Bozar maar het LSO had geopteerd voor de "vervang"staven en dat was toch minder geslaagd, bij het OPL draaide alles rond die immense klok in de finale, nu was de klok een schril geluid omdat ze zo geforceerd moest worden om boven het orkest uit te geraken, ik vond het er een beetje over tijdens de finale : qua decibels ver over de "Werchter-norm" en van het luidste dat ik al ooit gehoord heb : die immense kracht was wel indrukwekkend maar was zo luid dat het zelfs de emoties afsnoerde en me nu met een stel pijnlijke trommelvliezen heeft opgezadeld schitterende avond en een overheerlijke Szymanowski om nooit meer te vergeten