02-23-2020, 01:05 PM
Na een zeer geslaagde Star Wars beleving volgde een dilemma : 6e Mahler met Brussels Philharmonic of nog eens Tableau, maar dan met NOB. Na de wat tegenvallende Titan met Brussels is de keuze op het NOB gevallen. De avond begon met Extenso, Solo nr 2 van Dusapin. De eerste minuten waren nog te pruimen, maar het slot was vreselijk : zeer repetitief slagwerk en een hoop lawaai. In een zeer goed gevulde Bozar was dit het zwakste applaus ooit (en dat wil wel wat zeggen). Erna volgde het Vioolconcerto in d van Henri Vieuxtemps. Deze Belgische componist is 200 jaar geleden geboren, dus een perfect excuus. De solist van dienst was publiekslieveling Lorenzo Gatto. Het kwam wat te snel na die Star Wars ervaring om er echt volledig in te zitten. Een leuk werk om eens te horen, maar ook niet veel meer dan dat. Hij heeft wel enorm snelle vingers en dat maakte het wel boeiend. Ook mooi werk op de harp. En leuke toegift dat goed werd gesmaakt door het publiek.
Maar ik kwam dus eigenlijk voor Tableau. Andrew Gourlay tekende voor een rommelig begin en een zeer traag tempo met ook veel te lange en ongepaste pauzes tussen de delen, en soms zelfs in de delen wat de drive uit de uitvoering haalde. Zoals gevreesd is die extra bar aan de oneven kant een bron van lawaai. Het opruimen na de pauze verloopt nooit stil en na de Corono uitbraak tijdens Catacombae in Rotterdam is het nu ook weer om zeep geholpen door een externe oorzaak. Iemand van het horecapersoneel heeft een ganse bak met glazen laten vallen. Dit kan natuurlijk gebeuren, maar dat dan in alle stilte opruimen was natuurlijk weer te veel gevraagd, en dit natuurlijk tijdens de trombone-maten (hele diepe zucht). Het was een interessante vergelijking met de uitvoering in Rotterdam. Maar zelfs als je uit beide uitvoeringen de beste stukken haalt heb je nog geen uitvoering die aan deze van Brussels Philharmonic met Tabachnik kan tippen. Catacombae was indrukwekkend, maar er was meer tegenwerking dan hulp van de dirigent jammer genoeg. De trombones gaven samen een zinderende zaalvullende klank die in Star Wars niet zo misstaan. De Grote Poort van Kiev was zoals de rest van de uitvoering heel traag gespeeld. In de power stukken ging dit nog, maar hierdoor viel het als een pudding ineen in de intiemere tussenstukken. Enkel in de allerlaatste maten werkte dit tempo, rijkelijk laat dus. Het was wel een 'grote' poort in vergelijking met de 'kleine' poort in Rotterdam, met krachtiger werk van de schijven en de kopers, dus dat kon ik wel smaken.
Eigenlijk wel maar een kort programma. Het kwam sowieso te snel na die Star Wars (daar kan het NOB niet aan doen natuurlijk), maar die blijvende lawaaihinder van buiten de zaal moet Bozar wel eens verantwoordelijkheid in nemen. De vraag zal dus blijven : heb ik de juiste keuze gemaakt of had ik toch naar 6e Mahler moeten gaan (of gewoon thuis blijven
).
Mijn volgende concert met NOB wordt de Belgische première van The Bells van Rachmaninov > iets wat je niet mag missen!!!
Maar ik kwam dus eigenlijk voor Tableau. Andrew Gourlay tekende voor een rommelig begin en een zeer traag tempo met ook veel te lange en ongepaste pauzes tussen de delen, en soms zelfs in de delen wat de drive uit de uitvoering haalde. Zoals gevreesd is die extra bar aan de oneven kant een bron van lawaai. Het opruimen na de pauze verloopt nooit stil en na de Corono uitbraak tijdens Catacombae in Rotterdam is het nu ook weer om zeep geholpen door een externe oorzaak. Iemand van het horecapersoneel heeft een ganse bak met glazen laten vallen. Dit kan natuurlijk gebeuren, maar dat dan in alle stilte opruimen was natuurlijk weer te veel gevraagd, en dit natuurlijk tijdens de trombone-maten (hele diepe zucht). Het was een interessante vergelijking met de uitvoering in Rotterdam. Maar zelfs als je uit beide uitvoeringen de beste stukken haalt heb je nog geen uitvoering die aan deze van Brussels Philharmonic met Tabachnik kan tippen. Catacombae was indrukwekkend, maar er was meer tegenwerking dan hulp van de dirigent jammer genoeg. De trombones gaven samen een zinderende zaalvullende klank die in Star Wars niet zo misstaan. De Grote Poort van Kiev was zoals de rest van de uitvoering heel traag gespeeld. In de power stukken ging dit nog, maar hierdoor viel het als een pudding ineen in de intiemere tussenstukken. Enkel in de allerlaatste maten werkte dit tempo, rijkelijk laat dus. Het was wel een 'grote' poort in vergelijking met de 'kleine' poort in Rotterdam, met krachtiger werk van de schijven en de kopers, dus dat kon ik wel smaken.
Eigenlijk wel maar een kort programma. Het kwam sowieso te snel na die Star Wars (daar kan het NOB niet aan doen natuurlijk), maar die blijvende lawaaihinder van buiten de zaal moet Bozar wel eens verantwoordelijkheid in nemen. De vraag zal dus blijven : heb ik de juiste keuze gemaakt of had ik toch naar 6e Mahler moeten gaan (of gewoon thuis blijven
). Mijn volgende concert met NOB wordt de Belgische première van The Bells van Rachmaninov > iets wat je niet mag missen!!!