01-31-2020, 11:27 PM
Ik had al gezien dat het RPHO met zijn oude sjef zou gaan spelen in onder andere de Doelen en een dag later in de zaterdagmatinee.
Rotterdam is voor mij lekker dichtbij dus werd het vrijdag.
Om te beginnen de overture William Tell van Rossini.
Fijn werk om mee te beginnen met veel cellowerk.Sowieso hadden de werken van de avond veel te maken met de cello.
Het RPHO zoals gebruikelijk in goede doen.
Maar voor de overture kwam ik niet maar het vervolg met alleen maar Sjostakovitsj.
Gautier Capucon was de solist in het eerste celloconcert.
Wat zo opvalt aan het concert is wel de kleine bezetting vooral voor Sjostakovitsj begrippen.
Bijzonder genoten en Gautier Capucon weet je goed te raken met zijn spel vooral in het
Cadenza.
Als toegift speelde Capucon met de cellisten van het RPHO wat een aangename verassing is om ook mensen uit het orkest te betrekken bij een toegift echt een team speler!
Na de pauze de merkwaardige vijftiende symfonie van Sjostakovitsj.
Ook geen ruime bezetting maar wel veel slagwerk met onder andere zweepslag,
xylofoon,glockenspiel en meer.
Het slagwerk speelt een hele grote rol maar sowieso is de vijftiende meer een concert voor orkest(eigenlijk meerder van zijn symfonien)met solo partijen voor cello,trombone,eerste viool om maar een paar te noemen.
het werk wemelt van de citaten van de eerder genoemde William Tell maar ook Wagner komt aan bod met citaten uit Tristan en Isolde maar ook uit eerdere Sjostakovitsj werken vooral de Vierde symfonie en de Zevende.
Ik hou van de late Sjostakovitsj met het Tweede Celloconcert Veertiende en Vijftiende symfonie maar de van grootste muziek is niks meer over alle heldendaden zijn verdwenen en vervangen voor lege climaxen.
Tekenend is wel het thema uit de Zevende Symfonie die steeds verder uitholt en uitsterft met alleen nog maar wat slagwerk en een laatste toon van het Glockenspiel en zoals het begon eindigt het zonder enig machtsvertoon.
Zelf heb ik altijd het idee dat Sjostakovitsj zijn eigen hart steeds minder klopt in dat laatste deel.
Het RPHO was weer in vorm ik had niks anders verwacht.
Nadeel van de Vijftiende is wel dat het niet diep graaft in je emoties het verder een licht werk maar erna heb je niet even de tijd nodig om bij te komen zoals na de Vijfde Vierde Zevende en Achtste.
Maar dat maakt het niet een mindere ervaring door.
Weer genoten van het RPHO alle solisten weer op kan niet echt een uitschieter aanwijzen.
Geen echte¨magie¨van Gergiev doch een solide uitvoering van leuke werken!
Gehoord
Overture William Tell Rossini
Eerste Celloconcert en Vijftiende Symfonie Sjostakovitsj
RPHO olv Gergiev solist Gatier Capucon
Rotterdam is voor mij lekker dichtbij dus werd het vrijdag.
Om te beginnen de overture William Tell van Rossini.
Fijn werk om mee te beginnen met veel cellowerk.Sowieso hadden de werken van de avond veel te maken met de cello.
Het RPHO zoals gebruikelijk in goede doen.
Maar voor de overture kwam ik niet maar het vervolg met alleen maar Sjostakovitsj.
Gautier Capucon was de solist in het eerste celloconcert.
Wat zo opvalt aan het concert is wel de kleine bezetting vooral voor Sjostakovitsj begrippen.
Bijzonder genoten en Gautier Capucon weet je goed te raken met zijn spel vooral in het
Cadenza.
Als toegift speelde Capucon met de cellisten van het RPHO wat een aangename verassing is om ook mensen uit het orkest te betrekken bij een toegift echt een team speler!
Na de pauze de merkwaardige vijftiende symfonie van Sjostakovitsj.
Ook geen ruime bezetting maar wel veel slagwerk met onder andere zweepslag,
xylofoon,glockenspiel en meer.
Het slagwerk speelt een hele grote rol maar sowieso is de vijftiende meer een concert voor orkest(eigenlijk meerder van zijn symfonien)met solo partijen voor cello,trombone,eerste viool om maar een paar te noemen.
het werk wemelt van de citaten van de eerder genoemde William Tell maar ook Wagner komt aan bod met citaten uit Tristan en Isolde maar ook uit eerdere Sjostakovitsj werken vooral de Vierde symfonie en de Zevende.
Ik hou van de late Sjostakovitsj met het Tweede Celloconcert Veertiende en Vijftiende symfonie maar de van grootste muziek is niks meer over alle heldendaden zijn verdwenen en vervangen voor lege climaxen.
Tekenend is wel het thema uit de Zevende Symfonie die steeds verder uitholt en uitsterft met alleen nog maar wat slagwerk en een laatste toon van het Glockenspiel en zoals het begon eindigt het zonder enig machtsvertoon.
Zelf heb ik altijd het idee dat Sjostakovitsj zijn eigen hart steeds minder klopt in dat laatste deel.
Het RPHO was weer in vorm ik had niks anders verwacht.
Nadeel van de Vijftiende is wel dat het niet diep graaft in je emoties het verder een licht werk maar erna heb je niet even de tijd nodig om bij te komen zoals na de Vijfde Vierde Zevende en Achtste.
Maar dat maakt het niet een mindere ervaring door.
Weer genoten van het RPHO alle solisten weer op kan niet echt een uitschieter aanwijzen.
Geen echte¨magie¨van Gergiev doch een solide uitvoering van leuke werken!
Gehoord
Overture William Tell Rossini
Eerste Celloconcert en Vijftiende Symfonie Sjostakovitsj
RPHO olv Gergiev solist Gatier Capucon