10-31-2019, 08:44 PM
Ik ben een grote fan van Bruckner en afgelopen zondag werd ik op mijn wenken bediend.
Na het geweldige concert met de Achtste(Sjostakovtsj) in Amsterdam waren mijn verwachtingen hoog.Ditmaal stond hij voor het Philharmonie van ZuidNederland.
In het voorprogramma stond Elegies van Richard Danielpours met mezzosopraan Marina Prudenskaja en bariton Thomas Oliemans als solisten.
Ik zat achter het orkest dus het zou lastig volgen worden qua tekst maar vooral Oliemans was goed te volgen in een werk dat vaak aan Mahler doet denken.
Het boeide me zeker wel en Haenchen weet de luisteraar vast te houden in dit werk.
Na de pauze de Zevende Bruckner een van de weinige waar geen revisies van zijn slechts een versie.
Na de premiere had hij eindelijk de erkenning gekregen van de critici en luisteraars.
De Contrabassen waren voor deze uitvoering in twee delen gesplitst en er waren heel veel strijkers voor dit giga werk en uiteraard was het orkest aangevuld met 4 Wagner Tuba´s.
Het hart van dit werk in natuurlijk het grootste tweede deel(ook wel een beetje zijn zwakte)met dat geweldige hoogtepunt waar de muziek steeds naar toe werkt.
Bij elke aanzwelling van het orkest werd ik steeds verder in beroering gebracht steeds meer naar die geweldige ontlading en wat was het super.
Gelukkig kan je daarna even bijkomen in het Scherzo.
Haenchen toont zich een meester in het scheppen van die muziek.
Terug komend op dat hoogtepunt is wel een punt van kritiek(niet te zwaar aan tillen want de Zevende is een geweldige symfonie!)maar na dat hoogtepunt moet je ff bijkomen en is het alsof je naar een nieuw werk luistert net als de Achtste van Sjostakovitsj ook al vind ik dat ook een geweldig werk en zeker beter dan de¨Leningrad¨.
Mocht de pret niet drukken na de deceptie met dit orkest in Amsterdam nu een geweldige uitvoering met de Zevende bijzonder genoten.
Gehoord
Elegies Danielpours
Zevende Symfonie Bruckner
Philharmonie ZuidNederland
Thomas Oliemans Bariton
Marina Prudenskaja Mezzosopraan
Hartmut Haenchen
https://www.nrc.nl/nieuws/2019/10/28/hae...9-a3978262
Na het geweldige concert met de Achtste(Sjostakovtsj) in Amsterdam waren mijn verwachtingen hoog.Ditmaal stond hij voor het Philharmonie van ZuidNederland.
In het voorprogramma stond Elegies van Richard Danielpours met mezzosopraan Marina Prudenskaja en bariton Thomas Oliemans als solisten.
Ik zat achter het orkest dus het zou lastig volgen worden qua tekst maar vooral Oliemans was goed te volgen in een werk dat vaak aan Mahler doet denken.
Het boeide me zeker wel en Haenchen weet de luisteraar vast te houden in dit werk.
Na de pauze de Zevende Bruckner een van de weinige waar geen revisies van zijn slechts een versie.
Na de premiere had hij eindelijk de erkenning gekregen van de critici en luisteraars.
De Contrabassen waren voor deze uitvoering in twee delen gesplitst en er waren heel veel strijkers voor dit giga werk en uiteraard was het orkest aangevuld met 4 Wagner Tuba´s.
Het hart van dit werk in natuurlijk het grootste tweede deel(ook wel een beetje zijn zwakte)met dat geweldige hoogtepunt waar de muziek steeds naar toe werkt.
Bij elke aanzwelling van het orkest werd ik steeds verder in beroering gebracht steeds meer naar die geweldige ontlading en wat was het super.
Gelukkig kan je daarna even bijkomen in het Scherzo.
Haenchen toont zich een meester in het scheppen van die muziek.
Terug komend op dat hoogtepunt is wel een punt van kritiek(niet te zwaar aan tillen want de Zevende is een geweldige symfonie!)maar na dat hoogtepunt moet je ff bijkomen en is het alsof je naar een nieuw werk luistert net als de Achtste van Sjostakovitsj ook al vind ik dat ook een geweldig werk en zeker beter dan de¨Leningrad¨.
Mocht de pret niet drukken na de deceptie met dit orkest in Amsterdam nu een geweldige uitvoering met de Zevende bijzonder genoten.
Gehoord
Elegies Danielpours
Zevende Symfonie Bruckner
Philharmonie ZuidNederland
Thomas Oliemans Bariton
Marina Prudenskaja Mezzosopraan
Hartmut Haenchen
https://www.nrc.nl/nieuws/2019/10/28/hae...9-a3978262