Passie voor klassiek

Het was even geleden dat de Wiener Philharmoniker nog eens naar België was geweest en dit seizoen zijn ze zowaar twee keer geweest. De programmatie in Bozar vond ik wel niet zo interessant dus enkel de 9e Mahler in Antwerpen gedaan. Het was de vierde keer dat ik het genoegen mocht ervaren om het beste orkest ter wereld te aanhoren. Het was de eerste maal dat ik hun in een Mahler symfonie heb gehoord. Ik vind zijn 9e niet zijn beste werk en ik maak me tijdens een live uitvoering wel vaker de bedenking 'zou ik wel nog een ticket kopen voor een uitvoering van dit werk' maar dan word je in het 3e en 4e deel toch steeds terug overtuigd van de kwaliteit.

De Wiener heeft het met een normale strijkersbezetting gebracht, dus verre van een Abbado-Lucerne bezetting. Dit werk verdraagt wel wat extra strijkers maar het niveau van de 60 uitvoerders en hun instrumenten is zo hoog dat het echt wel voldoende was. De 1e hoorn was verdubbeld. Ik was sowieso al enorm overtuigd van hun kopers na die zinderende 8e Bruckner in Bozar en dit werd deze avond terug bevestigd. Adam Fischer (broer van Ivan van het Budapest Festival Orchestra) gaf steeds het juiste tempo en je merkte wel dat het stuk goed was voorbereid, het is natuurlijk ook muziek waar de Wiener perfect thuis in is. Het vierde deel bracht een enorme strijkersklank met daarin heel veel nuances en kleine details die het geheel naar een hoger niveau tilden. De overname van de hoorns na de 2e intense strijkerspassage gaf een intens wauw-gevoel. Tijdens de slotmaten is het ondertussen echt onmogelijk om een zaal nog volledig stil te houden en het is wel heel lang uitgerokken. Wel straf om dit stuk zonder partituur te dirigeren.

Ik heb er van genoten en een kans om de Wiener aan het werk te zien met een interessant programma mag je gewoon niet laten schieten. Hopelijk komen ze snel nog eens naar België. Ik heb nu al vele top orkesten gehoord en voor mij is er weinig ruimte over de titel van beste orkest ter wereld.

Leuk om te lezen!Dat het Wiener een(wellicht het)der beste orkesten ter wereld is staat buiten kijf doch kan je ook bij een concert van hen teleurgesteld worden.
Van al Mahler symfonieen is de Negende mijn meest favoriet en waarom kan ik niet echt verklaren.Ik hou van zijn eerste en tweede vierde en misschien wel meest geslaagde vijfde.De zevende en achtste heb ik zoiets van been there done that.Het spijt me maar die twee raken mijn snaar niet vooral nummer zeven die ik nog steeds niet kan doorgronden. Dan de negende met zijn veel te lange coda en toch hou ik van dit werk(vooral in combi met Ives´s Unanswered Question)en dan vooral deel 1.
Misschien omdat ik in dit werk zo de invloed hoor van Mahler op Sjostakovitsj en de enorme diepte die het bereikt.
Nee de Negende is zeker niet zijn beste(nummer vijf is denk ik qua symfonie het best geslaagd)maar een uitvoering van dit super werk wil ik niet gauw missen.
De grootste ironie is dat Mahler na het schrijven van Das Lied von der Erde dacht dat hij de vloek van de Negende had misleid en dat toch nummer 9 zijn laatst voltooide was(de vloek was opmerkelijk zeker omdat Mjaskovski er 27 op zijn naam schreef niet lang na Mahler´s dood).
Wel fijn dat het genieten was wat toch het doel was.