06-22-2018, 01:35 PM
Mijn laatste concert van het seizoen zit erop. Het NOB bracht in het kader van het Feest van de Muziek een gevarieerd programma in een goed gevulde Bozar, maar zoals te verwachten was in deze setting was het wel niet het beste publiek ter wereld.
Josep Vincent bracht als opener de Festouverture van Shostakovich. Wat me direct opviel waren de duidelijk aanwezige pauken, en ja : het was geen bekend gezicht die er achterstond : echt wel eens leuk om dit instrument wat prominenter te horen bij het NOB. Erna volgden twee stukjes in de Vuurvogel. Danse infernale du roi Kastcheï is echt top maar zonder de opbouw ervoor voelde het wat als 'verloren' aan tijdens de eerste minuten. Beetje jammer dat ze niet de volledige suite hebben gespeeld, want dit is echt wel fantastische muziek. Ook het finaledeel was goed gespeeld. De dirigent had muzikaal gezien wel goede ideeën en dat gaf een uitvoering met de nodige spanning, contrast en intensiteit.
Victor Julien-Laferrière mocht erna schitteren in de Rococo Variaties van Tchaikovsky. Een beetje tot mijn eigen verbazing was het de eerste maal dat ik dit stuk live heb gehoord. Hij speelt echt wel goed met een zeer zuivere en volle klank die zonder te forceren toch vlot boven het orkest uitkwam. Anthony heeft de fragiele hoornsolo goed gebracht, dit leek me trouwens minstens even moeilijk als het cello gedeelte.
Na de pauze volgden enkele korte stukjes van Shostakovich uit zijn Ballet Suites en Tahiti Trot. Hier was het publiek echt wel zeer vervelend.
Tot slot was het genieten met een oerklassieker : Romeo & Juliet van Prokofiev. Ondanks het populaire karakter is dit waanzinnig goed geschreven en een top uitvoering is steeds genieten. Montagues & Capulettes was de logische opener. Ik kon het wel smaken : zeer intens en contrastrijk gebracht waarin de sound van de bastrombone en de tuba er knal op was : niet zozeer puur op decibels gespeeld maar eerder volle, diepe en sombere klankkleuren die gans de zaal vulden. Ook Romeo aan het graf van Juliet bracht dezelfde intensiteit. En als slotdeel de dood van Tybalt waarin de strijkers en de hoorns hebben geschitterend. Het NOB stond op scherp en was in goede doen. En eigenlijk is zo'n concert met wat kortere stukken ook wel eens leuk. Een geslaagde afsluiter!
Josep Vincent bracht als opener de Festouverture van Shostakovich. Wat me direct opviel waren de duidelijk aanwezige pauken, en ja : het was geen bekend gezicht die er achterstond : echt wel eens leuk om dit instrument wat prominenter te horen bij het NOB. Erna volgden twee stukjes in de Vuurvogel. Danse infernale du roi Kastcheï is echt top maar zonder de opbouw ervoor voelde het wat als 'verloren' aan tijdens de eerste minuten. Beetje jammer dat ze niet de volledige suite hebben gespeeld, want dit is echt wel fantastische muziek. Ook het finaledeel was goed gespeeld. De dirigent had muzikaal gezien wel goede ideeën en dat gaf een uitvoering met de nodige spanning, contrast en intensiteit.
Victor Julien-Laferrière mocht erna schitteren in de Rococo Variaties van Tchaikovsky. Een beetje tot mijn eigen verbazing was het de eerste maal dat ik dit stuk live heb gehoord. Hij speelt echt wel goed met een zeer zuivere en volle klank die zonder te forceren toch vlot boven het orkest uitkwam. Anthony heeft de fragiele hoornsolo goed gebracht, dit leek me trouwens minstens even moeilijk als het cello gedeelte.
Na de pauze volgden enkele korte stukjes van Shostakovich uit zijn Ballet Suites en Tahiti Trot. Hier was het publiek echt wel zeer vervelend.
Tot slot was het genieten met een oerklassieker : Romeo & Juliet van Prokofiev. Ondanks het populaire karakter is dit waanzinnig goed geschreven en een top uitvoering is steeds genieten. Montagues & Capulettes was de logische opener. Ik kon het wel smaken : zeer intens en contrastrijk gebracht waarin de sound van de bastrombone en de tuba er knal op was : niet zozeer puur op decibels gespeeld maar eerder volle, diepe en sombere klankkleuren die gans de zaal vulden. Ook Romeo aan het graf van Juliet bracht dezelfde intensiteit. En als slotdeel de dood van Tybalt waarin de strijkers en de hoorns hebben geschitterend. Het NOB stond op scherp en was in goede doen. En eigenlijk is zo'n concert met wat kortere stukken ook wel eens leuk. Een geslaagde afsluiter!