05-13-2018, 01:24 AM
Vanavond naar Amsterdam gegaan om daar naar een concert te gaan van het NedPho dit keer onder leiding van Joshua Weilerstein.
Op het programma als eerste het Twintigste Pianoconcert van Mozart.
Solist was Richard Goode. Mozart´s pianoconcerten vind ik persoonlijk wel erg leuk en zeker dit werk met het verlangende tweede deel.
Het NedPho was in zeer goede vorm en met het sublieme spel van Goode heb ik bijzonder genoten van dit fijne werk.
Meer heb ik er niet over te melden want ook al heb ik me erg vermaakt bij dit werk ik kwam voor de Elfde Symfonie.
De Elfde symfonie is geschreven ter nagedachtenis aan de velen die werden vermoord tijdens de vredige mars van boeren en burgers naar het Winterpaleis van de tsaar.
Dit deed men omdat de levensstandaard niet best was en men wilde dat de tsaar daar wat aan ging doen en tevens was er veel corruptie en wanbeleid.
De tsaar was er(als ik me niet vergis)en de troepen van de tsaar slachtte de vredige mars genadeloos af.
Dit alles in de symfonie te horen in het Tweede deel en na het horen ervan wisten de meeste mensen(bij de premiere)wel dat dit tevens een reverentie was aan de Hongaarse opstand een jaar eerder.
Er was geen tsaar meer maar het nieuwe regime bleek net zo slecht of zelfs slechter,de ironie had Sjostakovitsj natuurlijk allang begrepen ondanks dat hij een kind van de revolutie was.
Nu de uitvoering:Joshua Weilerstein begon met een paar woorden(mij maakt dat niet uit maar ik weet dat Kris hier een andere mening is bedeeld).
Maar vanaf het moment dat hij begon weet hij de spanning feilloos vast te houden.
De passages in het eerste deel zijn zacht maar ook vooruit kijkend(in de pauken en trompetten bijvoorbeeld)op het Tweede deel.
Er zijn meerdere liederen in dit werk verwerkt en een hele bekende is Slushai!(Luister!)
Dit lied wordt opgepakt door de fluiten en is het hoofdthema in het Eerste deel.
Het Eerste deel stelt dan ook de vredige mars van burgers voor door de ijzige kou naar het Winterpaleis en je hoort dan ook al in de eerste maten al de dreiging komen uit de pauken.
De spanning die oh zo nodig is voor een Sjostakovitsj Symfonie was er deze avond en je kon aan het gezicht van de dirigent alles aflezen alsof hij het hele werk ademt.
Voor mij is het Tweede deel het hart van dit werk met de slachting als hoogtepunt.
Weilerstein dirigeerde alsof zijn leven er vanaf hing wat een passie en dat weet hij moeiteloos te vertalen naar het orkest.
Een DDS uitvoering die je niet wil missen,rauw,hard maar niet te,confronterend,schreeuwend,huilend en verlangend.
Dit deel kwam aan als een bom,je kon bijna het leed voelen door het geweldige spel van orkest aangevoerd door die kleine jonge Amerikaan.
Bij de laatste agressieve trom start het orkest de slachting onder de arme burgers en worden ze links en rechts neergeslagen en vermoord.
Het NedPho veranderde in een ware heksenketel en wat was dit gedeelte geweldig!
Van alle uitvoeringen die ik heb gehoord was dit verreweg de beste in intensiteit uitvoering en wat het allemaal met me deed.
En geen moment vloog het uit de bocht maar wist Weilerstein je vast te houden ook nadat de muziek plots verstilt en het beginthema uit Deel een terug keert met wat klagende trompetten met celesta en harpen.
Het derde deel is een requiem geschreven ter nagedachtenis aan de velen die sneuvelden die dag(of in Hongarije wat je maar wilt).
Het is allemaal weer zo goed gebracht en met zoveel verlangen en daarna barst het orkest weer uit in een lange klaagzang voor allen die vielen.
Ook hier toont Weilerstein zijn klasse en weet hij je geboeid te houden.
Als laatste het Vierde deel dat meteen hard begint.
De verwarring uit Deel twee is terug en eigenlijk weet niemand waar het naar toegaat.
Net als in het Tweede deel is het ineens weer rustig en komt dat Eerste deel weer terug nu met een althobo solo.
We denken terug aan hen die vielen om meteen daarna de klokken te bellen voor een overwinning,maar van wie?
Ik heb nog nooit meegemaakt dat na de laatste klokslag het publiek niet meteen ging klappen maar iedereen zat nog zo in dat stuk door de intentie van Weilerstein die hij meebrengt ik was ook nog helemaal in trance toen het stopte.
Pas toen hij zijn armen liet zakken kwam het applaus en het vele gefluit en geroep van het publiek.
Na de Achtste vorig jaar met Haenchen nu weer een super uitvoering dit keer met Joshua Weilerstein echt de beste tot nu toe!
Het NedPho was in topvorm alle solisten waren geweldig ik kan ze niet allemaal noemen dus dan maar zo.
Een geweldige avond en mocht je dit zelf willen horen,maandag spelen ze het weer het is zeer de moeite waard!!!!!!
Gehoord:
Het Nederlands Philharmonisch Orkest.
Joshua Weilerstein dirigent.
Mozart Pianoconcert nummer 20 met Richard Goode.
Sjostakovitsj symfonie nummer 11¨Het jaar 1905¨
Op het programma als eerste het Twintigste Pianoconcert van Mozart.
Solist was Richard Goode. Mozart´s pianoconcerten vind ik persoonlijk wel erg leuk en zeker dit werk met het verlangende tweede deel.
Het NedPho was in zeer goede vorm en met het sublieme spel van Goode heb ik bijzonder genoten van dit fijne werk.
Meer heb ik er niet over te melden want ook al heb ik me erg vermaakt bij dit werk ik kwam voor de Elfde Symfonie.
De Elfde symfonie is geschreven ter nagedachtenis aan de velen die werden vermoord tijdens de vredige mars van boeren en burgers naar het Winterpaleis van de tsaar.
Dit deed men omdat de levensstandaard niet best was en men wilde dat de tsaar daar wat aan ging doen en tevens was er veel corruptie en wanbeleid.
De tsaar was er(als ik me niet vergis)en de troepen van de tsaar slachtte de vredige mars genadeloos af.
Dit alles in de symfonie te horen in het Tweede deel en na het horen ervan wisten de meeste mensen(bij de premiere)wel dat dit tevens een reverentie was aan de Hongaarse opstand een jaar eerder.
Er was geen tsaar meer maar het nieuwe regime bleek net zo slecht of zelfs slechter,de ironie had Sjostakovitsj natuurlijk allang begrepen ondanks dat hij een kind van de revolutie was.
Nu de uitvoering:Joshua Weilerstein begon met een paar woorden(mij maakt dat niet uit maar ik weet dat Kris hier een andere mening is bedeeld).
Maar vanaf het moment dat hij begon weet hij de spanning feilloos vast te houden.
De passages in het eerste deel zijn zacht maar ook vooruit kijkend(in de pauken en trompetten bijvoorbeeld)op het Tweede deel.
Er zijn meerdere liederen in dit werk verwerkt en een hele bekende is Slushai!(Luister!)
Dit lied wordt opgepakt door de fluiten en is het hoofdthema in het Eerste deel.
Het Eerste deel stelt dan ook de vredige mars van burgers voor door de ijzige kou naar het Winterpaleis en je hoort dan ook al in de eerste maten al de dreiging komen uit de pauken.
De spanning die oh zo nodig is voor een Sjostakovitsj Symfonie was er deze avond en je kon aan het gezicht van de dirigent alles aflezen alsof hij het hele werk ademt.
Voor mij is het Tweede deel het hart van dit werk met de slachting als hoogtepunt.
Weilerstein dirigeerde alsof zijn leven er vanaf hing wat een passie en dat weet hij moeiteloos te vertalen naar het orkest.
Een DDS uitvoering die je niet wil missen,rauw,hard maar niet te,confronterend,schreeuwend,huilend en verlangend.
Dit deel kwam aan als een bom,je kon bijna het leed voelen door het geweldige spel van orkest aangevoerd door die kleine jonge Amerikaan.
Bij de laatste agressieve trom start het orkest de slachting onder de arme burgers en worden ze links en rechts neergeslagen en vermoord.
Het NedPho veranderde in een ware heksenketel en wat was dit gedeelte geweldig!
Van alle uitvoeringen die ik heb gehoord was dit verreweg de beste in intensiteit uitvoering en wat het allemaal met me deed.
En geen moment vloog het uit de bocht maar wist Weilerstein je vast te houden ook nadat de muziek plots verstilt en het beginthema uit Deel een terug keert met wat klagende trompetten met celesta en harpen.
Het derde deel is een requiem geschreven ter nagedachtenis aan de velen die sneuvelden die dag(of in Hongarije wat je maar wilt).
Het is allemaal weer zo goed gebracht en met zoveel verlangen en daarna barst het orkest weer uit in een lange klaagzang voor allen die vielen.
Ook hier toont Weilerstein zijn klasse en weet hij je geboeid te houden.
Als laatste het Vierde deel dat meteen hard begint.
De verwarring uit Deel twee is terug en eigenlijk weet niemand waar het naar toegaat.
Net als in het Tweede deel is het ineens weer rustig en komt dat Eerste deel weer terug nu met een althobo solo.
We denken terug aan hen die vielen om meteen daarna de klokken te bellen voor een overwinning,maar van wie?
Ik heb nog nooit meegemaakt dat na de laatste klokslag het publiek niet meteen ging klappen maar iedereen zat nog zo in dat stuk door de intentie van Weilerstein die hij meebrengt ik was ook nog helemaal in trance toen het stopte.
Pas toen hij zijn armen liet zakken kwam het applaus en het vele gefluit en geroep van het publiek.
Na de Achtste vorig jaar met Haenchen nu weer een super uitvoering dit keer met Joshua Weilerstein echt de beste tot nu toe!
Het NedPho was in topvorm alle solisten waren geweldig ik kan ze niet allemaal noemen dus dan maar zo.
Een geweldige avond en mocht je dit zelf willen horen,maandag spelen ze het weer het is zeer de moeite waard!!!!!!
Gehoord:
Het Nederlands Philharmonisch Orkest.
Joshua Weilerstein dirigent.
Mozart Pianoconcert nummer 20 met Richard Goode.
Sjostakovitsj symfonie nummer 11¨Het jaar 1905¨