04-23-2018, 12:31 PM
Afgelopen zaterdag naar het Concertgebouw geweest om het Derde pianoconcert te luisteren van Rachmaninov.Solist was Boris Bereszovsky,de Philharmonie olv van hun chef Dmitri Liss.
De Derde is een prachtig werk mits goed gespeeld.AL van het moment dat de pianist begon te spelen kon mij niet bekoren.
Ik hou van finesse met een lichte touch en niet van meer harde touch en de heer Berezovski mis ik de finesse zoals ik hoorde bij bijvoorbeeld Matsuev maar toen met het Tweede DDS pianoconcert(al kan hij ook heel goed heipalen!).
De Phillharmonie speelde verder prima maar de solist wist mij niet te raken met zij spel.Naar verluid speelde Rachmaninov zelf dit werk zonder pedalen wat meteen elke fout naar voren brengt maar nu hoorde ik alleen maar pedalen en veel lawaai en niet de noten die het werk zo ongelooflijk mooi maakt.Nee was niet best en in¨goede¨Nederlandse traditie ging men staan,vroeger deed men dit als iets onvergetelijk briljant was nu is het raar als men niet staat kan niet zeggen dat ik me geroepen voelde om te staan.
Na de pauze de Vijftiende symfonie van Sjostakovitsj.
Het leek wel of het kuchende luide publiek van het concert in Vredenburg ook hier naar toe was gekomen.Eer men stil(nou ja stil?)was waren we al een aantal maten verder en dat is zo onwijs jammer want de Vijftiende heeft veel intieme passages en dat werkt alleen als het zo goed als stil was maar zie Kris zijn review over de Zevende in Vredenburg en zo ergerde ik me aan het publiek.
Tevens zat ik bij een stel Franstaligen(ik had het idee dat ze begrepen wat ik zei door hun blikken)en die klepten er ook rustig doorheen.Balen!
Door alle randgeluiden heb ik niet goed kunnen genieten van dit opmerkelijke werk want nu was ik wel geboeid door het spel.
Vooral het einde waar je zou kunnen zeggen dat iemand de stekker uit de apparatuur haalt die Sjostakovitsj levend hielden.
Ondanks alles een leuke avond gehad jammergenoeg verpest door het luidruchtige on-Concertgebouw-publiek en solist
De Derde is een prachtig werk mits goed gespeeld.AL van het moment dat de pianist begon te spelen kon mij niet bekoren.
Ik hou van finesse met een lichte touch en niet van meer harde touch en de heer Berezovski mis ik de finesse zoals ik hoorde bij bijvoorbeeld Matsuev maar toen met het Tweede DDS pianoconcert(al kan hij ook heel goed heipalen!).
De Phillharmonie speelde verder prima maar de solist wist mij niet te raken met zij spel.Naar verluid speelde Rachmaninov zelf dit werk zonder pedalen wat meteen elke fout naar voren brengt maar nu hoorde ik alleen maar pedalen en veel lawaai en niet de noten die het werk zo ongelooflijk mooi maakt.Nee was niet best en in¨goede¨Nederlandse traditie ging men staan,vroeger deed men dit als iets onvergetelijk briljant was nu is het raar als men niet staat kan niet zeggen dat ik me geroepen voelde om te staan.
Na de pauze de Vijftiende symfonie van Sjostakovitsj.
Het leek wel of het kuchende luide publiek van het concert in Vredenburg ook hier naar toe was gekomen.Eer men stil(nou ja stil?)was waren we al een aantal maten verder en dat is zo onwijs jammer want de Vijftiende heeft veel intieme passages en dat werkt alleen als het zo goed als stil was maar zie Kris zijn review over de Zevende in Vredenburg en zo ergerde ik me aan het publiek.
Tevens zat ik bij een stel Franstaligen(ik had het idee dat ze begrepen wat ik zei door hun blikken)en die klepten er ook rustig doorheen.Balen!
Door alle randgeluiden heb ik niet goed kunnen genieten van dit opmerkelijke werk want nu was ik wel geboeid door het spel.
Vooral het einde waar je zou kunnen zeggen dat iemand de stekker uit de apparatuur haalt die Sjostakovitsj levend hielden.
Ondanks alles een leuke avond gehad jammergenoeg verpest door het luidruchtige on-Concertgebouw-publiek en solist