03-31-2018, 12:56 AM
Ik was deze avond in de Elisabethzaal. Tot mijn grote verbazing klonken de eerste noten nogal Brahms achtig (ik had Liszt verwacht) en na de pauze voorzag ik toch grote problemen om de 7e Shostakovich met 4 hoorns, 2 trompetten en 3 trombones te spelen... Ik had enkele maanden geleden toevallig nog eens de programmatie overlopen en tot mijn stomme verbazing was die helemaal omgegooid : andere dirigent, geen 7e Shos meer, wel Sheherazade en een onding van Brahms als opener. ASO was ook zo sympathiek geweest om die verandering deskundig weg te moffelen en te hopen dat er niemand ging over vallen. Een minimum aan beleefdheid was toch om aan te bieden om de gekochte tickets terug te betalen aangezien er maar 18 minuten of zo van het originele programma waren behouden, en het absolute minimum was toch een mail of brief met een woordje uitleg over het waarom!!! Ik was dus absoluut not amused toen ik dit nieuws vernam en toen was er ook nog een zee van tijd om een dirigent te vinden die het originele programma wel wou/kon dirigeren.
De avond begon dus met een draak van een werk : de Tragische Ouverture van Brahms, het enigste pluspunt is dat het gelukkig niet zo lang duurt. Het eerste wat mijn vriendin na het werk zei : 'zo saai'.
Erna werd het gelukkig een pak interessanter met Lukas Vondracek in het 2e Pianoconcert van Liszt. Deze keer heeft hij het stuk wel tijdig ingestudeerd gekregen want anders ging er echt niks overschieten van de oorspronkelijke programmatie. Hij had me enorm kunnen bekoren tijdens de KEW, dus ik keek er naar uit om hem eens live te horen. Ik had al een ticket voor zijn concert met het NOB maar door die wijziging naar het Concerto van Tchaikovski heb ik toen mijn kat gestuurd (die Brahms na de pauze zag ik toen ook niet zitten). Hij speelt uitstekend piano en hij heeft ook de gave om het orkest en de zaal mee te krijgen. Het duet met de 1e cello was fantastisch. Het stuk is gewoon voorbijgevlogen en het einde kwam er echt veel te snel. Het Antwerp Symphony Orchestra (logische nieuwe naam maar typt wat langer dan deFilharmonie) ging ook mee in zijn speelstijl en bracht er op het einde zoveel vuur in dat ze de piano bijna overspeelden, wat ik trouwens bij Liszt en Rachmaninov absoluut niet erg vind. Ik heb er dus van genoten, en dat was ook duidelijk bij de rest van de zaal het geval.
Na de pauze volgde dus Sheherazade van Rismky-Korsakov. Een werk dat ik al vaak heb gehoord. De laatste keer met het OPL was echter een mislukking : het was zo extreem traag gespeeld dat het in noten uit elkaar viel. Elim Chan heeft dit niet laten gebeuren en ze had het tempo strak in de hand met enkele geslaagde versnellingen in de laatste twee delen. Ik heb een orkest in topvorm gehoord. Zo jammer dat ze de laatste tijd (en ook volgend seizoen) met 'foute' dirigenten moeten spelen en er blijkbaar ook geen aandacht meer is voor het groot klassiek symfonisch genre. Een volledige strijkersbezetting, die dan ook nog eens super speelt is altijd een plezier om te aanhoren. De harpiste kan zo de doublure van Anneleen Lenaerts bij de Wiener spelen. Wat een prachtig volume heeft die uit haar harp gehaald! En ook met een schitterend samenspel met de concertmeester. Jammer dat het 'kennerspubliek' het nodig vond om te applaudisseren tijdens de startsolo van het 2e deel. Ik heb de soloviool zelden zo mooi weten spelen, ik heb hier meer van genoten dan van menig vioolconcerti. De 1e cello (andere uitvoerder dan tijdens de Liszt) was opnieuw top. Ik heb verder met veel verbazing naar het kunnen van de 1e klarinet en 1e hobo geluisterd! Ook de fluiten hebben hun thema schitterend neergezet. De bastrombone en tuba brachten ook de juiste klankkleuren. De dirigente heeft tijdens het laatste deel een prachtige spanningsboog opgebouwd die door een warme climax werd gevolgd. Het was een absolute topuitvoering, ik vond het misschien net een tik aan de brave kant en net dat tikkeltje maturiteit ontbrak misschien nog maar dit is muggenziften. Ik heb met veel enthousiasme 'bravo' geroepen, en jammer dat zo'n goed orkest zo weinig van mijn lievelingswerken met goede dirigenten speelt. Behalve de eerste 10 minuten was het een zeer geslaagde avond (ondanks mijn super grote boosheid over het schrappen van die 7e Shos die ook volgend seizoen niet wordt hernomen).
De avond begon dus met een draak van een werk : de Tragische Ouverture van Brahms, het enigste pluspunt is dat het gelukkig niet zo lang duurt. Het eerste wat mijn vriendin na het werk zei : 'zo saai'.
Erna werd het gelukkig een pak interessanter met Lukas Vondracek in het 2e Pianoconcert van Liszt. Deze keer heeft hij het stuk wel tijdig ingestudeerd gekregen want anders ging er echt niks overschieten van de oorspronkelijke programmatie. Hij had me enorm kunnen bekoren tijdens de KEW, dus ik keek er naar uit om hem eens live te horen. Ik had al een ticket voor zijn concert met het NOB maar door die wijziging naar het Concerto van Tchaikovski heb ik toen mijn kat gestuurd (die Brahms na de pauze zag ik toen ook niet zitten). Hij speelt uitstekend piano en hij heeft ook de gave om het orkest en de zaal mee te krijgen. Het duet met de 1e cello was fantastisch. Het stuk is gewoon voorbijgevlogen en het einde kwam er echt veel te snel. Het Antwerp Symphony Orchestra (logische nieuwe naam maar typt wat langer dan deFilharmonie) ging ook mee in zijn speelstijl en bracht er op het einde zoveel vuur in dat ze de piano bijna overspeelden, wat ik trouwens bij Liszt en Rachmaninov absoluut niet erg vind. Ik heb er dus van genoten, en dat was ook duidelijk bij de rest van de zaal het geval.
Na de pauze volgde dus Sheherazade van Rismky-Korsakov. Een werk dat ik al vaak heb gehoord. De laatste keer met het OPL was echter een mislukking : het was zo extreem traag gespeeld dat het in noten uit elkaar viel. Elim Chan heeft dit niet laten gebeuren en ze had het tempo strak in de hand met enkele geslaagde versnellingen in de laatste twee delen. Ik heb een orkest in topvorm gehoord. Zo jammer dat ze de laatste tijd (en ook volgend seizoen) met 'foute' dirigenten moeten spelen en er blijkbaar ook geen aandacht meer is voor het groot klassiek symfonisch genre. Een volledige strijkersbezetting, die dan ook nog eens super speelt is altijd een plezier om te aanhoren. De harpiste kan zo de doublure van Anneleen Lenaerts bij de Wiener spelen. Wat een prachtig volume heeft die uit haar harp gehaald! En ook met een schitterend samenspel met de concertmeester. Jammer dat het 'kennerspubliek' het nodig vond om te applaudisseren tijdens de startsolo van het 2e deel. Ik heb de soloviool zelden zo mooi weten spelen, ik heb hier meer van genoten dan van menig vioolconcerti. De 1e cello (andere uitvoerder dan tijdens de Liszt) was opnieuw top. Ik heb verder met veel verbazing naar het kunnen van de 1e klarinet en 1e hobo geluisterd! Ook de fluiten hebben hun thema schitterend neergezet. De bastrombone en tuba brachten ook de juiste klankkleuren. De dirigente heeft tijdens het laatste deel een prachtige spanningsboog opgebouwd die door een warme climax werd gevolgd. Het was een absolute topuitvoering, ik vond het misschien net een tik aan de brave kant en net dat tikkeltje maturiteit ontbrak misschien nog maar dit is muggenziften. Ik heb met veel enthousiasme 'bravo' geroepen, en jammer dat zo'n goed orkest zo weinig van mijn lievelingswerken met goede dirigenten speelt. Behalve de eerste 10 minuten was het een zeer geslaagde avond (ondanks mijn super grote boosheid over het schrappen van die 7e Shos die ook volgend seizoen niet wordt hernomen).