03-25-2018, 12:59 PM
Ik heb gisteren na vele, vele jaren wachten eindelijk één van de laatste grote hiaten van mijn wenslijstje kunnen schrappen. De 8e Symfonie van Mahler wordt door zijn waanzinnige bezetting slechts zeer zelden gespeeld. Ik was er dus als de kippen bij om een ticket te kopen voor de uitvoering van mijn geliefde Rotterdams Filharmonisch Orkest in Bozar. In tegenstelling tot Utrecht was de zaal gelukkig wel stil, de hoestcoëfficiënt lag zonder overdrijven minstens een factor 100 lager!!!
Het orkest kreeg de nodige ondersteuning van het Groot Omroepkoor, Orfeon Donostiarra, Rotterdam Symphony Chorus en het Nationaal Kinderkoor. Als solisten Angela Meade, Erin Wall en Erin Morley qua sopranen, en verder nog mezzo's Michelle DeYoung en Mihoko Fujimura. Bij de mannen Michael Schade, Markus Werba en voor de laagste tonen Christof Fischesser. Het zal wel heel verrassing zijn dat Yannick de dirigent van dienst was. Hij is sowieso een uitstekende Mahler-dirigent en ook het orkest blinkt hierin uit. Het KCO heeft zogezegd een grote Mahler traditie, maar als ik mag kiezen tussen het Rotterdams en het KCO weet ik wel wie kiezen!
Het eerste deel vind ik wel niet de meest geslaagde symfonische noten van Mahler. Het slot is ook extreem luid en hierdoor is 'luid' eigenlijk het enigste dat nog overschiet.
Het tweede deel komt dan als een verademing en hierin vind je terug de echte Mahler terug. De solisten zingen in dit deel ook bijna uitsluitend solo en dat hoor ik ook liever. Het solowerk was trouwens allemaal uitstekend gebracht waarbij Erin Wall er net dat tikje bovenuit stak. Zo'n enorme koorbezetting is een plezier om te aanhoren, zou leuk zijn mochten ze het Requiem van Verdi en 2e Mahler ook altijd met zo'n bezetting brengen, maar in deze moeilijke financiële tijden voor de cultuursector natuurlijk enkel maar wishful thinking. Je hoort wel dat hij dit werk (te) snel heeft geschreven : in het tweede deel wordt er een 2-tal keer een prachtig thema aangesneden dat hij niet heeft uitgewerkt. Daarom staat deze symfonie voor mij wel niet op het niveau van bijvoorbeeld zijn 1e,2e,3e en 6e. Vanaf halfweg het 2e deel heeft de dirigent er een hele mooie spanningsboog in gekregen die bijna niet meer is verdwenen. Het kinderkoor was ook top en een hele prestatie om dit stuk in te studeren > alle respect en dank hiervoor! Van zodra de 4 harpen mochten schitteren was de rest van de uitvoering puur genot en het slot was een beetje tot mijn verrassing heel gedoseerd gebracht, waarvoor dank van mijn trommelvliezen. Tijdens de slotmaten kwam er steun van 4 trompetten en 4 trombones in de loges net onder het koor. Het slot is indrukwekkend, maar haalt net niet het niveau van de slotmaten van de 2e Mahler (maar dat zijn dan ook zowat de beste symfonische noten ooit geschreven).
Grote dank aan Bozar, het Klarafestival en de vele uitvoerders om me dit uitzonderlijke werk eindelijk eens live te laten beleven, en het was dan ook nog eens een zeer goede uitvoering in een stille zaal. Ik ben deze keer dus wel met een super gevoel naar huis getrokken.
Het orkest kreeg de nodige ondersteuning van het Groot Omroepkoor, Orfeon Donostiarra, Rotterdam Symphony Chorus en het Nationaal Kinderkoor. Als solisten Angela Meade, Erin Wall en Erin Morley qua sopranen, en verder nog mezzo's Michelle DeYoung en Mihoko Fujimura. Bij de mannen Michael Schade, Markus Werba en voor de laagste tonen Christof Fischesser. Het zal wel heel verrassing zijn dat Yannick de dirigent van dienst was. Hij is sowieso een uitstekende Mahler-dirigent en ook het orkest blinkt hierin uit. Het KCO heeft zogezegd een grote Mahler traditie, maar als ik mag kiezen tussen het Rotterdams en het KCO weet ik wel wie kiezen!
Het eerste deel vind ik wel niet de meest geslaagde symfonische noten van Mahler. Het slot is ook extreem luid en hierdoor is 'luid' eigenlijk het enigste dat nog overschiet.
Het tweede deel komt dan als een verademing en hierin vind je terug de echte Mahler terug. De solisten zingen in dit deel ook bijna uitsluitend solo en dat hoor ik ook liever. Het solowerk was trouwens allemaal uitstekend gebracht waarbij Erin Wall er net dat tikje bovenuit stak. Zo'n enorme koorbezetting is een plezier om te aanhoren, zou leuk zijn mochten ze het Requiem van Verdi en 2e Mahler ook altijd met zo'n bezetting brengen, maar in deze moeilijke financiële tijden voor de cultuursector natuurlijk enkel maar wishful thinking. Je hoort wel dat hij dit werk (te) snel heeft geschreven : in het tweede deel wordt er een 2-tal keer een prachtig thema aangesneden dat hij niet heeft uitgewerkt. Daarom staat deze symfonie voor mij wel niet op het niveau van bijvoorbeeld zijn 1e,2e,3e en 6e. Vanaf halfweg het 2e deel heeft de dirigent er een hele mooie spanningsboog in gekregen die bijna niet meer is verdwenen. Het kinderkoor was ook top en een hele prestatie om dit stuk in te studeren > alle respect en dank hiervoor! Van zodra de 4 harpen mochten schitteren was de rest van de uitvoering puur genot en het slot was een beetje tot mijn verrassing heel gedoseerd gebracht, waarvoor dank van mijn trommelvliezen. Tijdens de slotmaten kwam er steun van 4 trompetten en 4 trombones in de loges net onder het koor. Het slot is indrukwekkend, maar haalt net niet het niveau van de slotmaten van de 2e Mahler (maar dat zijn dan ook zowat de beste symfonische noten ooit geschreven).
Grote dank aan Bozar, het Klarafestival en de vele uitvoerders om me dit uitzonderlijke werk eindelijk eens live te laten beleven, en het was dan ook nog eens een zeer goede uitvoering in een stille zaal. Ik ben deze keer dus wel met een super gevoel naar huis getrokken.
maar ik ben wel heel tevreden dat ik het eens live heb mogen beleven. Natalie vond het ook top en ze was ook opgelucht dat de zaal stil was. In Utrecht echt wel paar stoorzenders rond ons : Natalie vond het ook geen fijne ervaring. Na het concert met een 5-tal mensen gesproken en het ging jammer genoeg uitsluitend over het publiek. Ik ben er wel zeer gevoelig aan, ik kan me niet 100% op de muziek concentreren in zo'n omstandigheden, lukt me gewoon niet.