03-10-2018, 06:06 PM
Ik ben gisteren naar het openingsconcert van het Klarafestival geweest. Maar ik had eigenlijk beter moeten weten : een zaal vol met VIP's die de recepties het belangrijkste aspect van de avond vinden is geen ideaal recept voor een geslaagde muziekavond. De avond begon ook al met een kwartier vertraging omdat de VIP's de weg van de receptie naar hun zetel maar moeilijk vonden (zelfde verhaal na de pauze trouwens) en dan moest ik ook nog twee hatelijke speeches ondergaan, dit begint trouwens een zeer slechte gewoonte te worden.
Het Houston Symphony Orchestra bracht als opener 2 dansen uit West Side Story. Hierna bracht Hilary Hahn (de reden waarom ik toch ben geweest) de Serenade voor viool, strijkers, harp en percussie (Plato’s Symposium) van Bernstein. Ik denk niet dat de zaal 10 seconden stil is geweest en de kleinste pauze in de uitvoering was aanleiding tot zeer ongepast applaus. Het was dus zeer moeilijk om geconcentreerd te luisteren. Ik had Hilary Hahn al eens aan het werk gehoord in een vioolconcerto van Mozart. Ik zou haar heel graag eens in een klassiek concerto dat ik echt goed ken aan het werk horen. Dit was een leuke uitvoering waarbij de kleine strijkersbezetting toch een mooie volle klank gaf. Ik vind het in dit werk wat moeilijk om de solist te beoordelen. Maar ze kan natuurlijk meer dan uitstekend viool spelen.
Na de pauze bracht Andrés Orozco-Estrada de 7e van Dvorak. Een werk waar ik niet zo vaak naar toe ga maar wel eens een uitstekende uitvoering van heb gehoord met het Budapest Festival Orchestra. Dit orkest haalt toch niet dat niveau en ook de uitvoering was minder. Maar het publiek speelde hierin wel een grote rol : het orkest moest echt een gevecht aangaan met het publiek. Tijdens het 4e deel heeft de dirigent het concert zelfs even moeten stil leggen omdat er teveel rumoer was (overenthousiast gebabbel/geroep in de coulissen (toch paar VIP's die de receptie idd belangrijker vonden dan de muziek!?)). Toen was de avond echt wel naar de knoppen. Was ik maar thuis gebleven...
Het Houston Symphony Orchestra bracht als opener 2 dansen uit West Side Story. Hierna bracht Hilary Hahn (de reden waarom ik toch ben geweest) de Serenade voor viool, strijkers, harp en percussie (Plato’s Symposium) van Bernstein. Ik denk niet dat de zaal 10 seconden stil is geweest en de kleinste pauze in de uitvoering was aanleiding tot zeer ongepast applaus. Het was dus zeer moeilijk om geconcentreerd te luisteren. Ik had Hilary Hahn al eens aan het werk gehoord in een vioolconcerto van Mozart. Ik zou haar heel graag eens in een klassiek concerto dat ik echt goed ken aan het werk horen. Dit was een leuke uitvoering waarbij de kleine strijkersbezetting toch een mooie volle klank gaf. Ik vind het in dit werk wat moeilijk om de solist te beoordelen. Maar ze kan natuurlijk meer dan uitstekend viool spelen.
Na de pauze bracht Andrés Orozco-Estrada de 7e van Dvorak. Een werk waar ik niet zo vaak naar toe ga maar wel eens een uitstekende uitvoering van heb gehoord met het Budapest Festival Orchestra. Dit orkest haalt toch niet dat niveau en ook de uitvoering was minder. Maar het publiek speelde hierin wel een grote rol : het orkest moest echt een gevecht aangaan met het publiek. Tijdens het 4e deel heeft de dirigent het concert zelfs even moeten stil leggen omdat er teveel rumoer was (overenthousiast gebabbel/geroep in de coulissen (toch paar VIP's die de receptie idd belangrijker vonden dan de muziek!?)). Toen was de avond echt wel naar de knoppen. Was ik maar thuis gebleven...