03-09-2012, 02:14 AM
deze avond naar het OPL gaan luisteren met Louis Langrée, wel ideaal om de dag na het Budapest Festival Orchestra eens te kunnen vergelijken
als opener het zeer ingetogen gespeelde Berceuse Héroïque van Debussy, al 2e keer dat ik dit stuk moet "ondergaan"
er zijn toch echt wel mooie ouvertures om een concertavond mee te openen 
erna één van mijn favorieten op Piano : Severin von Eckardstein in het Pianoconcerto van Skryabin, wel een mooi stukje muziek, maar het kon geen emoties los brengen bij mij : de eerste twee delen waren zeer ingetogen gespeeld, in het 3e deel kwam er toch meer intensiteit en contrast, maar ik mis toch wat de Russische vurigheid in dit stuk, beetje moeilijk om te vergelijken : was 1e keer dat het live heb gehoord (ik ken het stuk wel redelijk vanop CD) hij heeft nog mooie bis gespeeld waar gelukkig iets meer vuur in zat, zijn Grieg kon me toch stukken meer overtuigen
na de pauze kwam er wat steun van het vrouwenkoor van het Choeur Symphonique de Namur voor de Nocturnes van Debussy, wat me hierin direct opviel waren de herkenpunten uit Images en La Mer : overduidelijk een Debussy-stuk
het contrast met mijn laatste 2 concerten met Fischer was enorm : hier geen bruuske tempo-wisselingen of fantasietjes : een verademing! en zo hoort het ook, de strijkers van het OPL zijn wel een pak minder dan die van Budapest, dat is wel heel erg hoorbaar, maar bizar genoeg draaide dat nog vrij goed uit : hierdoor zat de balans wat beter en werden de houtblazers en kopers niet overspeeld
als afsluiter volgde het indrukwekkende en intense Poème de l’Extase : alleen al de bezetting op het overvolle podium doet je watertanden (toch als liefhebber van het steviger werk), het is een bezetting waar je de meeste Mahler toch kan mee spelen tempo zat heel het stuk goed, ik miste soms net dat tikkeltje kracht en intensiteit, de 5 trompetten kwamen misschien net wa te kort, ik heb ze (toen met 4) in Mars (The Planets) echt wel op een ander niveau horen spelen, 1e trompet moet veel solo doen en was zeker OK gedaan, maar ik miste ook dat tikkeltje extra dat een Andrei Kavalinski bv. wel kan brengen, de laatste grote climax was wel in orde en de kerel die de hamer sloeg in de grote klok heeft echt alles gegeven : dat was echt wel indrukwekkend om zien en horen en een pluim voor het OPL om hiervoor een echte klok te gebruiken! het effect mocht er wezen, begin dit seizoen Le poème du Feu gehoord met het London Philharmonic en die krijgen (geen schande natuurlijk voor het OPL) nog net dat extra beetje kracht eruit tijdens de finale, ook mooi gedaan door de houtblazers, ze hebben trouwens echt een hele goeie 1e fluit
morgen 8e Bruckner (jammer genoeg wel in slechte akoestische omstandigheden)
als opener het zeer ingetogen gespeelde Berceuse Héroïque van Debussy, al 2e keer dat ik dit stuk moet "ondergaan"
er zijn toch echt wel mooie ouvertures om een concertavond mee te openen erna één van mijn favorieten op Piano : Severin von Eckardstein in het Pianoconcerto van Skryabin, wel een mooi stukje muziek, maar het kon geen emoties los brengen bij mij : de eerste twee delen waren zeer ingetogen gespeeld, in het 3e deel kwam er toch meer intensiteit en contrast, maar ik mis toch wat de Russische vurigheid in dit stuk, beetje moeilijk om te vergelijken : was 1e keer dat het live heb gehoord (ik ken het stuk wel redelijk vanop CD) hij heeft nog mooie bis gespeeld waar gelukkig iets meer vuur in zat, zijn Grieg kon me toch stukken meer overtuigen
na de pauze kwam er wat steun van het vrouwenkoor van het Choeur Symphonique de Namur voor de Nocturnes van Debussy, wat me hierin direct opviel waren de herkenpunten uit Images en La Mer : overduidelijk een Debussy-stuk
het contrast met mijn laatste 2 concerten met Fischer was enorm : hier geen bruuske tempo-wisselingen of fantasietjes : een verademing! en zo hoort het ook, de strijkers van het OPL zijn wel een pak minder dan die van Budapest, dat is wel heel erg hoorbaar, maar bizar genoeg draaide dat nog vrij goed uit : hierdoor zat de balans wat beter en werden de houtblazers en kopers niet overspeeld als afsluiter volgde het indrukwekkende en intense Poème de l’Extase : alleen al de bezetting op het overvolle podium doet je watertanden (toch als liefhebber van het steviger werk), het is een bezetting waar je de meeste Mahler toch kan mee spelen
tempo zat heel het stuk goed, ik miste soms net dat tikkeltje kracht en intensiteit, de 5 trompetten kwamen misschien net wa te kort, ik heb ze (toen met 4) in Mars (The Planets) echt wel op een ander niveau horen spelen, 1e trompet moet veel solo doen en was zeker OK gedaan, maar ik miste ook dat tikkeltje extra dat een Andrei Kavalinski bv. wel kan brengen, de laatste grote climax was wel in orde en de kerel die de hamer sloeg in de grote klok heeft echt alles gegeven : dat was echt wel indrukwekkend om zien en horen en een pluim voor het OPL om hiervoor een echte klok te gebruiken! het effect mocht er wezen, begin dit seizoen Le poème du Feu gehoord met het London Philharmonic en die krijgen (geen schande natuurlijk voor het OPL) nog net dat extra beetje kracht eruit tijdens de finale, ook mooi gedaan door de houtblazers, ze hebben trouwens echt een hele goeie 1e fluitmorgen 8e Bruckner
(jammer genoeg wel in slechte akoestische omstandigheden)