12-17-2017, 12:49 PM
Ik ben gisteren in de vernieuwde Elisabethzaal naar het Antwerp Symphony Orchestra (de vroegere deFilharmonie) gaan luisteren. Voor de pauze speelde Sergej Katchatrian mijn geliefde 1e Vioolconcerto van Shostakovich. Er waren jammer genoeg meer hoesters dan muzikanten in de zaal wat toch voor de nodige afleiding heeft gezorgd (ook nog enkele storende GSM's), dus zeker geen ideale omstandigheden. De solist heeft enorm snelle vingers en kan verbluffend viool spelen, maar de echte diepgang en dramatiek die in dit stuk zitten kwamen er niet altijd volledig uit. Het orkest ging mee in dit verhaal en speelde daardoor aan de brave kant wat geen vervoerende uitvoering gaf.
Na de pauze dirigeerde Markus Stenz één van mijn favoriete symfonieën : de eerste van Mahler, beter gekend als Titan. Ik had al eens een schitterende uitvoering van dit werk gehoord met deFilharmonie olv Jaap Van Zweden, dus ik keek hier echt wel naar uit. En het was ergens ook wel een feestelijke uitvoering want het was de 50e keer dat ik deFilharmonie live aan het werk zag. Maar het is niet verlopen zoals gehoopt, ik heb me eigenlijk gans het stuk zitten ergeren aan de dirigent. Die mens heeft gewoon niks begrepen van Mahler. Ik heb wel wat mooie impulsen gehoord uit het orkest maar het was geen Mahler. Toch jammer dat je zo'n mooie en dure productie laat verbrodden door een dirigent die van Mahler niet veel kaas heeft gegeten. Het eerste deel was nog min of meer OK maar hier werd een expliciet thema van de hoorns gewoon volledig weggemoffeld, ik dacht op een bepaald moment dat ik naar een ander stuk aan het luisteren was, er waren jammer genoeg ook wat intonatieproblemen bij de hoorns. Er was sowieso een zwaar gebrek aan contrast en volume. De inzet van het 3e deel was mooi gedaan, die contrabas-solo heb ik al een paar keer de mist zien ingaan, maar hier puik werk. Maar ook hier veel te brave climaxen en totaal geen spanningsopbouw. Er kwam een sprankeltje hoop bij de opbouw naar de finale maar ook dit duurde maar enkele seconden en dan ging het al weer de mist in. Bij een goede uitvoering van deze symfonie zit ik tijdens gans dat laatste deel gewoon op het puntje van mijn stoel en absorbeer ik met gans mijn lichaam elke noot. Ook het slot was dramatisch, onvoldoende volume bij de hoorns en ook hier terug wat intonatieproblemen, en de dirigent heeft er hier helemaal een soepje van gemaakt : de hoorns zijn terug gaan zitten ipv hun nog enkele maten te laten schitteren en hier kun je de kopers ook in stereo gebruiken waarbij de hoorns een boeiende interactie aangaan met de trompetten en de trombones, ook dit was de dirigent vergeten doen. Ik heb me tijdens de slotmaten echt moeten bedwingen om te blijven zitten, na de slotnoot dan maar snel de zaal uitgevlucht, hiervoor applaudisseren kon ik echt niet opbrengen. Het lag zeker niet aan het orkest, ik heb vorig seizoen nog een sublieme 5e Mahler mogen beleven met hun, dus zeer jammerlijke keuze van de dirigent.
Na de pauze dirigeerde Markus Stenz één van mijn favoriete symfonieën : de eerste van Mahler, beter gekend als Titan. Ik had al eens een schitterende uitvoering van dit werk gehoord met deFilharmonie olv Jaap Van Zweden, dus ik keek hier echt wel naar uit. En het was ergens ook wel een feestelijke uitvoering want het was de 50e keer dat ik deFilharmonie live aan het werk zag. Maar het is niet verlopen zoals gehoopt, ik heb me eigenlijk gans het stuk zitten ergeren aan de dirigent. Die mens heeft gewoon niks begrepen van Mahler. Ik heb wel wat mooie impulsen gehoord uit het orkest maar het was geen Mahler. Toch jammer dat je zo'n mooie en dure productie laat verbrodden door een dirigent die van Mahler niet veel kaas heeft gegeten. Het eerste deel was nog min of meer OK maar hier werd een expliciet thema van de hoorns gewoon volledig weggemoffeld, ik dacht op een bepaald moment dat ik naar een ander stuk aan het luisteren was, er waren jammer genoeg ook wat intonatieproblemen bij de hoorns. Er was sowieso een zwaar gebrek aan contrast en volume. De inzet van het 3e deel was mooi gedaan, die contrabas-solo heb ik al een paar keer de mist zien ingaan, maar hier puik werk. Maar ook hier veel te brave climaxen en totaal geen spanningsopbouw. Er kwam een sprankeltje hoop bij de opbouw naar de finale maar ook dit duurde maar enkele seconden en dan ging het al weer de mist in. Bij een goede uitvoering van deze symfonie zit ik tijdens gans dat laatste deel gewoon op het puntje van mijn stoel en absorbeer ik met gans mijn lichaam elke noot. Ook het slot was dramatisch, onvoldoende volume bij de hoorns en ook hier terug wat intonatieproblemen, en de dirigent heeft er hier helemaal een soepje van gemaakt : de hoorns zijn terug gaan zitten ipv hun nog enkele maten te laten schitteren en hier kun je de kopers ook in stereo gebruiken waarbij de hoorns een boeiende interactie aangaan met de trompetten en de trombones, ook dit was de dirigent vergeten doen. Ik heb me tijdens de slotmaten echt moeten bedwingen om te blijven zitten, na de slotnoot dan maar snel de zaal uitgevlucht, hiervoor applaudisseren kon ik echt niet opbrengen. Het lag zeker niet aan het orkest, ik heb vorig seizoen nog een sublieme 5e Mahler mogen beleven met hun, dus zeer jammerlijke keuze van de dirigent.