01-22-2017, 05:20 PM
Ik heb ondertussen al vele honderden concerten meegemaakt en dit was nog maar mijn eerste "am" concert. David Zinman was ziek en is vervangen door de 25 jaar jonge Alpesh Chauhan, die de 5e Mahler voor het eerst dirigeerde. Ik zei enkele minuten voor het concert tegen mijn vriendin, ik weet wie er nu stress heeft. Ik doelde hiermee natuurlijk op de 1e trompet, pas achteraf gehoord dat dit ook een late invalbeurt betrof, alle respect : ik denk niet dat er een moeilijkere symfonie bestaat voor de 1e trompet. De treurmars was echt goed gedaan en ook tijdens de rest van dit deel dat je bijna een trompetconcerto kan noemen heb ik van de 1e trompet genoten. Wat me na enkele maten al opviel was de uitstekende akoestiek van de nieuwe Elisabethzaal, tijdens mijn vorig concert was ik nog niet overtuigd maar ook hier moet je de oorzaak dus gaan zoeken bij Edo De Waart.
Het begin van het 2e deel moest de dirigent soms wel een beetje de goede lijn zoeken maar dat beterde snel en dat leidde al tot een eerste, zeer intense climax. Gans het orkest speelde trouwens schitterend, als ze op dit niveau spelen kun je wel stellen dat dit het beste orkest van België is en zelfs niet moet onderdoen tov de Europese subtop. Ik heb regelmatig eens met mijn ogen toe geluisterd en dan merkte je echt de kwaliteit van de solisten, de prachtige klankkleuren en de geslaagde interacties tussen de pupiters, je voelt ook het vertrouwen hierin. De paukenist weet ook steeds in positieve zin op te vallen, hij kan en durft zeer nadrukkelijk aanwezig zijn maar hij gaat er nooit over, hoe hij die perfecte balans steeds weet te vinden is opmerkelijk! Ik heb ook genoten van de warme en donkere klanken van de bastrombone in combinatie met de tuba.
Het 3e deel (wat ik eigenlijk het hoornconcerto noem) vraagt het uiterste van de 1e hoorn, eigenlijk mocht de 1e hoornist dit wel rechtstaand spelen maar is geen must natuurlijk. Ik had hier eigenlijk wel een vrouw verwacht (deFilharmonie heeft twee uitstekende vrouwelijke hoornisten) maar de 1e hoorn kwam van bij onze noorderburen. Hij heeft het schitterend gedoseerd en opgebouwd met een absolute climax op het einde van het deel, ik ben zelden zo beroerd geweest door een hoorn. Ik had het al nog prominenter gehoord maar hier klopte het perfect door de prachtige klankkleuren en de intensiteit.
Het 4e deel (concerto voor strijkers en harp zullen we het maar noemen) kon van de eerste noten op de harp boeien en ik wist direct : dit komt goed. De uitstekend spelende strijkers toonden een enorme precieze en een doordringende, doch warme klank.
Tijdens het begin van het 5e deel had de dirigent het weer heel even wat moeilijk om de lijnen uit te zetten, maar dit was maar heel tijdelijk, de finale mondde uit een zeer intens en geslaagd slot. Het was lang geleden dat ik nog eens zo had genoten van de 5e Mahler. Deze uitvoering was gewoon minstens 10x beter dan de uitvoering van Dudamel met zijn jeugdorkest in Bozar, en dat is toch wel een referentie die kan tellen!
Dit was mijn 49e concert met deFilharmonie, hopelijk wordt het 50e even bijzonder als dit zeer geslaagde brunchconcert!
Het begin van het 2e deel moest de dirigent soms wel een beetje de goede lijn zoeken maar dat beterde snel en dat leidde al tot een eerste, zeer intense climax. Gans het orkest speelde trouwens schitterend, als ze op dit niveau spelen kun je wel stellen dat dit het beste orkest van België is en zelfs niet moet onderdoen tov de Europese subtop. Ik heb regelmatig eens met mijn ogen toe geluisterd en dan merkte je echt de kwaliteit van de solisten, de prachtige klankkleuren en de geslaagde interacties tussen de pupiters, je voelt ook het vertrouwen hierin. De paukenist weet ook steeds in positieve zin op te vallen, hij kan en durft zeer nadrukkelijk aanwezig zijn maar hij gaat er nooit over, hoe hij die perfecte balans steeds weet te vinden is opmerkelijk! Ik heb ook genoten van de warme en donkere klanken van de bastrombone in combinatie met de tuba.
Het 3e deel (wat ik eigenlijk het hoornconcerto noem) vraagt het uiterste van de 1e hoorn, eigenlijk mocht de 1e hoornist dit wel rechtstaand spelen maar is geen must natuurlijk. Ik had hier eigenlijk wel een vrouw verwacht (deFilharmonie heeft twee uitstekende vrouwelijke hoornisten) maar de 1e hoorn kwam van bij onze noorderburen. Hij heeft het schitterend gedoseerd en opgebouwd met een absolute climax op het einde van het deel, ik ben zelden zo beroerd geweest door een hoorn. Ik had het al nog prominenter gehoord maar hier klopte het perfect door de prachtige klankkleuren en de intensiteit.
Het 4e deel (concerto voor strijkers en harp zullen we het maar noemen) kon van de eerste noten op de harp boeien en ik wist direct : dit komt goed. De uitstekend spelende strijkers toonden een enorme precieze en een doordringende, doch warme klank.
Tijdens het begin van het 5e deel had de dirigent het weer heel even wat moeilijk om de lijnen uit te zetten, maar dit was maar heel tijdelijk, de finale mondde uit een zeer intens en geslaagd slot. Het was lang geleden dat ik nog eens zo had genoten van de 5e Mahler. Deze uitvoering was gewoon minstens 10x beter dan de uitvoering van Dudamel met zijn jeugdorkest in Bozar, en dat is toch wel een referentie die kan tellen!
Dit was mijn 49e concert met deFilharmonie, hopelijk wordt het 50e even bijzonder als dit zeer geslaagde brunchconcert!