01-15-2017, 04:39 PM
Ik ben gisteren in Bozar naar Brussels Philharmonic gaan luisteren. Stéphane Denève bracht een Scandinavisch getinte avond. De avond begon jammer genoeg opnieuw met een speech van de dirigent, het begint een heel slechte gewoonte te worden van Stéphane Denève. En zijn aankondiging dat hij vanaf nu elk concert ging openen met een werk uit de 21e eeuw kon me nog minder bekoren : één maal per seizoen is voor mij meer dan voldoende! Elk concert zo'n modern werk waarvan je bij 90% zin hebt om de zaal te verlaten zie ik echt niet zitten.
De avond begon dus met een modern werk : Nyx van Esa-Pekka Salonen. Het was al de derde compositie die ik van hem heb gehoord. Er zaten een paar mooie passages in met puik werk van de 1e klarinet, maar het was toch voornamelijk een aanslag op mijn trommelvliezen. Bozar had er niks beter op gevonden dan een 15-tal te laat komers bij de laatste noten van het stuk binnen te laten!
Erna mocht Leif Ove Andsens het 20e Pianoconcerto van Mozart brengen. Ik had het moeilijk om er mijn aandacht bij te houden, het is gewoon niet mijn ding, maar zowel het orkest als de solist hebben het wel goed gebracht. Het was al even geleden dat ik deze pianist nog eens live had gehoord, toen volgde ook de schitterende 2e Symfonie van Sibilius na de pauze.
Het was al even geleden dat ik nog eens een goede uitvoering van die symfonie had gehoord, mijn vorige uitvoering met Christian Lindberg als dirigent was echt niet goed. Stéphane Denève heeft het stukken beter gedaan. Het stuk is gewoon voorbijgevlogen ondanks het feit dat het zeker geen te snelle uitvoering was. Vanaf de eerste maten heb ik schitterende en precieze strijkers gehoord die gans het stuk hebben geboeid. De fagotten konden me ook bekoren en de paukenist was zeer nadrukkelijk aanwezig. Ik heb het meeste genoten van de 1e hobo. De koperpassages waren ook schitterend, enkel een paar intonatieproblemen bij de hoorns en soms mocht die pupiter iets meer kracht tonen, maar dat was echt het enigste minpuntje van deze schitterende uitvoering. De dirigent heeft gans de symfonie spannend gehouden. In het 4e deel dacht ik even dat hij zich in de opbouw aan het verliezen was maar dat kwam gelukkig snel terug goed en dat 4e deel mondde uit in een fantastisch opgebouwde climax met een glansrol voor de trombonepupiter. Ik heb er echt van genoten en ik was niet alleen : het publiek in de zeer goed gevulde zaal was ook laaiend enthousiast. Ik zal er die speeches en moderne stukken van de dirigent dan maar bijnemen zeker want als hij zo blijft dirigeren is thuis blijven echt geen optie.
De avond begon dus met een modern werk : Nyx van Esa-Pekka Salonen. Het was al de derde compositie die ik van hem heb gehoord. Er zaten een paar mooie passages in met puik werk van de 1e klarinet, maar het was toch voornamelijk een aanslag op mijn trommelvliezen. Bozar had er niks beter op gevonden dan een 15-tal te laat komers bij de laatste noten van het stuk binnen te laten!
Erna mocht Leif Ove Andsens het 20e Pianoconcerto van Mozart brengen. Ik had het moeilijk om er mijn aandacht bij te houden, het is gewoon niet mijn ding, maar zowel het orkest als de solist hebben het wel goed gebracht. Het was al even geleden dat ik deze pianist nog eens live had gehoord, toen volgde ook de schitterende 2e Symfonie van Sibilius na de pauze.
Het was al even geleden dat ik nog eens een goede uitvoering van die symfonie had gehoord, mijn vorige uitvoering met Christian Lindberg als dirigent was echt niet goed. Stéphane Denève heeft het stukken beter gedaan. Het stuk is gewoon voorbijgevlogen ondanks het feit dat het zeker geen te snelle uitvoering was. Vanaf de eerste maten heb ik schitterende en precieze strijkers gehoord die gans het stuk hebben geboeid. De fagotten konden me ook bekoren en de paukenist was zeer nadrukkelijk aanwezig. Ik heb het meeste genoten van de 1e hobo. De koperpassages waren ook schitterend, enkel een paar intonatieproblemen bij de hoorns en soms mocht die pupiter iets meer kracht tonen, maar dat was echt het enigste minpuntje van deze schitterende uitvoering. De dirigent heeft gans de symfonie spannend gehouden. In het 4e deel dacht ik even dat hij zich in de opbouw aan het verliezen was maar dat kwam gelukkig snel terug goed en dat 4e deel mondde uit in een fantastisch opgebouwde climax met een glansrol voor de trombonepupiter. Ik heb er echt van genoten en ik was niet alleen : het publiek in de zeer goed gevulde zaal was ook laaiend enthousiast. Ik zal er die speeches en moderne stukken van de dirigent dan maar bijnemen zeker want als hij zo blijft dirigeren is thuis blijven echt geen optie.