12-04-2016, 11:49 PM
Eigenlijk moet ik me schamen aangezien deze Rus bovenaan mijn favorieten lijstje staat er zijn zoveel mooie werken van hem in ook de meest uiteenlopende stemmingen van licht spelend(beide pianoconcerten,de¨Jazz¨suites en bijvoorbeeld Tahiti Trot)tot zwaarmoedige werken(Symfonie nr 4,8 en 13,strijkkwartet 8 en vele meer)zoveel al haal je vaak zijn stijl wel uit een werk.Hij is geboren in Sint Petersburg in 1906 en zijn vader overleed al op een vroege leeftijd zodat hij ook voor inkomen moest zorgen.
Hij begeleidde bijvoorbeeld stille films op de piano en was dus een¨arbeider¨.
Zijn eerste symfonie was een triomf voor de toen negentien jarige Dmitri en is wel met enige regelmaat te vinden in een concert.
Na twee experimentele werken(symfonie nr 2 en 3 met vreselijke teksten)werd zijn volgende werk een opera getiteld¨Lady MacBeth of Mtsensk¨wat onmiddellijk een groot succes werd in binnen en buitenland.Zijn volgende werk werd de Vierde symfonie die ik zaterdag aanstaande(10 december)ga beluisteren in de Doelen.
Een werk van een uur waarin je voor het laatst de¨oude¨Sjostakovitsj hoort die niet probeerde zich aan te passen aan het systeem.Een donker werk met een nog donkerder eind.Rond die tijd kwam de grote leider Stalin kijken naar de opera die zoveel succes had gehad maar verliet de voorstelling voordat hij klaar was en de dag erop stond een vernietigend artikel over de opera getiteld¨Chaos in plaats van muziek¨.De repetities van de Vierde gingen ook al niet best.
De Vierde zou gedirigeerd gaan worden door Fritz Stiedry maar de componist haalde het werk van het programma uit angst dat het niet goed ontvangen zou worden en waarschijnlijk terecht.Rehabilitatie kwam in de vorm van zijn meest gespeelde symfonie de Vijfde waar de partij de bijnaam¨Het antwoord van een Sovjet kunstenaar op gerechtvaardigde kritiek¨.
Toen de Duitsers aan het beleg van Leningrad begonnen was Sjostakovitsj nog gewoon in zijn stad en wilde meevechten maar mocht niet omdat hij te belangrijk werd geacht maar heeft wel dienst gedaan bij de brandweer er is zelfs een foto van brandweerman Dmitri.In deze tijd kwam de Zevende symfonie uit.
Sommigen zeggen dat hij al voor de oorlog bezig was met werk en ja het¨invasie¨thema klinkt niet echt als Blitzkrieg waar de Duitsers patent op hadden wellicht meer een verbeelding over de machtsovername van Stalin en de zijne?
UIteindelijk moest hij onder zware druk weggaan uit Leningrad en hij zou zich met zijn gezin vervoegen naar Koebisjev waar ook Chatsjetoerjan zat waarmee hij een vriendschappelijke band had.
De Zevende werd in de oorlog een triomf en werd per microfilm gesmokkeld naar het westen waar Henry Wood de Engelse premiere deed.
In 1943 kwam de Achtste symfonie gereed en omdat het oorlog was dacht Sjostakovitsj wellicht dat hij wel mocht schrijven wat hij voelde want het is een zeer donker werk met weinig hoop al is het een van mijn meest favoriete symfonische werken.Natuurlijk werd dit donkere werk niet zo´n succes als zijn voorganger al wordt het werk in de huidige tijd best vaak gespeeld en is qua symfonie beter geslaagd dan de Zevende.Na de overwinning op de Duitsers werd van Sjostakovitsj verwacht dat hij een glorieuze symfonie zou schrijven een ode aan het Rode leger met koor en al.
Dat was hij van plan maar het viel hem rauw op zijn dak en begon opnieuw en wat men kreeg was een werk zelfs korter dan het eerste deel van de Achtste!
Maar wel vol humor en lichte muziek wat het publiek wel waardeerde alleen niet de partij!Latyer misschien meer over hem maar het valt me op dat Kris zijn naam steevast in de Engelse spelling schrijft en niet in de Nederlandse al moet ik zeggen dat ook de Concertzaal in Brugge de Engelse schrijfwijze toepast
Ik blijf heel eigenwijs de Nederlandse schrijfwijze toepassen
Hij begeleidde bijvoorbeeld stille films op de piano en was dus een¨arbeider¨.
Zijn eerste symfonie was een triomf voor de toen negentien jarige Dmitri en is wel met enige regelmaat te vinden in een concert.
Na twee experimentele werken(symfonie nr 2 en 3 met vreselijke teksten)werd zijn volgende werk een opera getiteld¨Lady MacBeth of Mtsensk¨wat onmiddellijk een groot succes werd in binnen en buitenland.Zijn volgende werk werd de Vierde symfonie die ik zaterdag aanstaande(10 december)ga beluisteren in de Doelen.
Een werk van een uur waarin je voor het laatst de¨oude¨Sjostakovitsj hoort die niet probeerde zich aan te passen aan het systeem.Een donker werk met een nog donkerder eind.Rond die tijd kwam de grote leider Stalin kijken naar de opera die zoveel succes had gehad maar verliet de voorstelling voordat hij klaar was en de dag erop stond een vernietigend artikel over de opera getiteld¨Chaos in plaats van muziek¨.De repetities van de Vierde gingen ook al niet best.
De Vierde zou gedirigeerd gaan worden door Fritz Stiedry maar de componist haalde het werk van het programma uit angst dat het niet goed ontvangen zou worden en waarschijnlijk terecht.Rehabilitatie kwam in de vorm van zijn meest gespeelde symfonie de Vijfde waar de partij de bijnaam¨Het antwoord van een Sovjet kunstenaar op gerechtvaardigde kritiek¨.
Toen de Duitsers aan het beleg van Leningrad begonnen was Sjostakovitsj nog gewoon in zijn stad en wilde meevechten maar mocht niet omdat hij te belangrijk werd geacht maar heeft wel dienst gedaan bij de brandweer er is zelfs een foto van brandweerman Dmitri.In deze tijd kwam de Zevende symfonie uit.
Sommigen zeggen dat hij al voor de oorlog bezig was met werk en ja het¨invasie¨thema klinkt niet echt als Blitzkrieg waar de Duitsers patent op hadden wellicht meer een verbeelding over de machtsovername van Stalin en de zijne?
UIteindelijk moest hij onder zware druk weggaan uit Leningrad en hij zou zich met zijn gezin vervoegen naar Koebisjev waar ook Chatsjetoerjan zat waarmee hij een vriendschappelijke band had.
De Zevende werd in de oorlog een triomf en werd per microfilm gesmokkeld naar het westen waar Henry Wood de Engelse premiere deed.
In 1943 kwam de Achtste symfonie gereed en omdat het oorlog was dacht Sjostakovitsj wellicht dat hij wel mocht schrijven wat hij voelde want het is een zeer donker werk met weinig hoop al is het een van mijn meest favoriete symfonische werken.Natuurlijk werd dit donkere werk niet zo´n succes als zijn voorganger al wordt het werk in de huidige tijd best vaak gespeeld en is qua symfonie beter geslaagd dan de Zevende.Na de overwinning op de Duitsers werd van Sjostakovitsj verwacht dat hij een glorieuze symfonie zou schrijven een ode aan het Rode leger met koor en al.
Dat was hij van plan maar het viel hem rauw op zijn dak en begon opnieuw en wat men kreeg was een werk zelfs korter dan het eerste deel van de Achtste!
Maar wel vol humor en lichte muziek wat het publiek wel waardeerde alleen niet de partij!Latyer misschien meer over hem maar het valt me op dat Kris zijn naam steevast in de Engelse spelling schrijft en niet in de Nederlandse al moet ik zeggen dat ook de Concertzaal in Brugge de Engelse schrijfwijze toepast
Ik blijf heel eigenwijs de Nederlandse schrijfwijze toepassen