10-11-2015, 07:48 PM
Enkele jaren geleden hoorde ik Tabachnik op Klara met een mooie Bruckner 3 dus had ik wel hoge verwachtingen voor het concert van 9 oktober. Tabachnik bewees opnieuw dat hij met het orkest wonderen kan verrichten. Hij dirigeerde erg ontspannen en zonder partituur.
De hout- en koperblazers deden me denken aan de klasse van het Chicago Symphony. Bij de hoorns heb ik wel enkele problemen gehoord, maar de uitvoering was zo fris en inspirerend dat ik details hoorde die ik in dit werk nooit eerder gehoord heb.
Het eerste deel begon al goed maar in het Andante werd duidelijk dat ik nog meer kon verwachten. Tabachnik zorgde voor een prachtige opbouw en een grote dynamiek. In het scherzo opnieuw krachtige koperblazers maar de strijkers kwamen ook zeer mooi tot hun recht, Tabachnik genoot merkbaar van elke seconde. In de Finale zorgde hij voor een tour de force met een rijke, diepe bas en prachtige contrasten.
Deze Bruckner 4 zal ik niet snel vergeten maar ik vroeg me wel af of het publiek de muziek wel begreep en vooral besefte hoe uitzonderlijk goed er gespeeld werd. Luid applaus maar geen staande ovatie ! Wat mij betreft, een welverdiende bravo voor Tabachnik en het Brussels Philharmonic, ik hoop op meer Bruckner met hen in de toekomst.
Het mooiste compliment dat ik kan geven is dat de uitvoering echt ontroerend was. Zo heeft Bruckner het ook bedoeld, zijn muziek moet je vastgrijpen en mag je niet meer loslaten. Slechts een handvol dirigenten begrijpen dat er geen woorden zijn waarmee je dit kan beschrijven. In die muziek hoor je zoveel emoties maar in de eerste plaats het enorme vertrouwen en geloof van een man die ondanks alle mogelijke tegenslagen nooit opgaf. Geen andere componist laat horen hoe kwetsbaar we zijn maar precies daarin ligt zoveel schoonheid en kracht. Muziek met een hart en een boodschap van hoop die stof geeft tot nadenken…
De hout- en koperblazers deden me denken aan de klasse van het Chicago Symphony. Bij de hoorns heb ik wel enkele problemen gehoord, maar de uitvoering was zo fris en inspirerend dat ik details hoorde die ik in dit werk nooit eerder gehoord heb.
Het eerste deel begon al goed maar in het Andante werd duidelijk dat ik nog meer kon verwachten. Tabachnik zorgde voor een prachtige opbouw en een grote dynamiek. In het scherzo opnieuw krachtige koperblazers maar de strijkers kwamen ook zeer mooi tot hun recht, Tabachnik genoot merkbaar van elke seconde. In de Finale zorgde hij voor een tour de force met een rijke, diepe bas en prachtige contrasten.
Deze Bruckner 4 zal ik niet snel vergeten maar ik vroeg me wel af of het publiek de muziek wel begreep en vooral besefte hoe uitzonderlijk goed er gespeeld werd. Luid applaus maar geen staande ovatie ! Wat mij betreft, een welverdiende bravo voor Tabachnik en het Brussels Philharmonic, ik hoop op meer Bruckner met hen in de toekomst.
Het mooiste compliment dat ik kan geven is dat de uitvoering echt ontroerend was. Zo heeft Bruckner het ook bedoeld, zijn muziek moet je vastgrijpen en mag je niet meer loslaten. Slechts een handvol dirigenten begrijpen dat er geen woorden zijn waarmee je dit kan beschrijven. In die muziek hoor je zoveel emoties maar in de eerste plaats het enorme vertrouwen en geloof van een man die ondanks alle mogelijke tegenslagen nooit opgaf. Geen andere componist laat horen hoe kwetsbaar we zijn maar precies daarin ligt zoveel schoonheid en kracht. Muziek met een hart en een boodschap van hoop die stof geeft tot nadenken…