05-15-2015, 12:11 PM
ik ben gisteren naar De Doelen geweest, voor wat HET hoogtepunt van het jaar moest worden, maar het is één grote ontgoocheling geworden 
de voortekenen waren ook al niet goed : auto in panne en een keel die in vuur en vlam stond, zelfs een cocktail van zware medicatie kon geen soelaas brengen
mijn ticket een jaar op voorhand besteld en toch noodgedwongen voor een loge plaats moeten kiezen : niet de beste akoestiek daar en voor een kaart van 47 € had ik toch wat meer zicht op het podium verwacht : ik zag de trompetten, trombones/tuba, deel van het slagwerk en de contrabassen niet zitten, maar veel erger was het feit dat ik naast iemand met obesitas zat en die had zo'n luide en irritante ademhaling dat ik eigenlijk beter na enkele minuten was vertrokken en me dit frustrerende concert zo kon besparen, om een idee te geven over het irritatie-niveau : zelfs toen de coulissen-kopers op het podium speelden hoorde ik hem er nog boven
en stil zitten was ook niet zijn beste eigenschap
> waarom trek ik dat altijd aan!?
het was een voorbeeldig stil publiek voor de rest
de avond begon met een speech (een korte gelukkig) en als opener Conductus van Jeths, ik moet toegeven dat het na de openers van de laatste concerten een aangename verrassing was, niet geforceerd modernistisch, maar een mooi en intelligent gebruik van klanken, ik vond het een mooie opwarmer voor de 2e Mahler, die climax net voor het einde hoefde voor mij eigenlijk niet, de overgang naar de Mahler ging dan nog vlotter zijn geweest
het was de 2e keer dat ik mijn lievelingsstuk door het Rotterdams Philharmonisch Orkest hoorde, de vorige keer was een schot in de roos : met Yannick en het dubbel koor was het beste wat ik ooit gehoord heb, deze keer was de dirigent Manfred Honeck en hadden ze voor het Klein Omroepkamerkoor gekozen
na het Requiem met hun opnieuw een onderzetting, maar deze keer nog veel flagranter
in het orkest was er ook niks verdubbeld, het stuk vraagt dit toch vind ik, maar moeilijke financiële tijden zeker...
de eerste drie delen konden boeien met prachtige strijkers, waar ik gans de avond van onder de indruk was, de climaxen mochten voor mij net nog een tik intenser, of lag dit aan mijn plaats in de loges?
de inzet van de Mezzo : Christianne Stotijn werd zwaar verstoord door een GSM en bij haar 2e inzet was er opnieuw een storend geluid : ondankbare
condities en dit leidde tot mijn minst geslaagde Ulrich, de coulissen hoorns kwamen ook moeilijk door
ik moet ook toegeven dat ik tegen dan met een frustratie-level tot net onder het topje van mijn schedel zat door die kerel naast mij, ik kan de beleving jammer genoeg niet objectief vergelijken met andere uitvoeringen
het begin van het 5e deel van het zwakste moment van de dirigent : hier moest het echt wat intenser, hij liet het tempo ook een paar te veel terugvallen en daardoor ging de spanningsboog verloren, de coulissen-passages kwamen onvoldoende door in de zaal
niet alle solowerk was op hetzelfde niveau en toch wat accidentjes en intonatie-problemen gehoord, maar het is niet het gemakkelijkste werk besef ik
de inzet van het koor was deze keer wel goed, ik heb ze in hetzelfde werk al gehoord (samen met het KCO) en daar was die inzet dramatisch te noemen, maar van zodra het wat intenser werd konden ze hun veel te kleine bezetting niet wegsteken, ook Christina Landshamer kon me het Mahler-gevoel niet geven (maar de oorzaak lag (zat) natuurlijk ook heel dicht bij mij hiervoor vermoed ik)
tijdens de finale zijn de coulissen-kopers op het podium gekomen (zoals het hoort) en dit gaf een enorme boost, maar voor mij te laat om het nog goed te maken, net voor het einde was er een ernstig medisch probleem in het publiek, de beste optie voor mij was om na de slotnoten de zaal heel snel te verlaten
doodjammer : ganse dag van huis weg om dit mee te maken, ik had het echt heel graag in betere omstandigheden meegemaakt
de voortekenen waren ook al niet goed : auto in panne en een keel die in vuur en vlam stond, zelfs een cocktail van zware medicatie kon geen soelaas brengen
mijn ticket een jaar op voorhand besteld en toch noodgedwongen voor een loge plaats moeten kiezen : niet de beste akoestiek daar en voor een kaart van 47 € had ik toch wat meer zicht op het podium verwacht : ik zag de trompetten, trombones/tuba, deel van het slagwerk en de contrabassen niet zitten, maar veel erger was het feit dat ik naast iemand met obesitas zat en die had zo'n luide en irritante ademhaling dat ik eigenlijk beter na enkele minuten was vertrokken en me dit frustrerende concert zo kon besparen, om een idee te geven over het irritatie-niveau : zelfs toen de coulissen-kopers op het podium speelden hoorde ik hem er nog boven
en stil zitten was ook niet zijn beste eigenschap> waarom trek ik dat altijd aan!?
het was een voorbeeldig stil publiek voor de rest de avond begon met een speech (een korte gelukkig) en als opener Conductus van Jeths, ik moet toegeven dat het na de openers van de laatste concerten een aangename verrassing was, niet geforceerd modernistisch, maar een mooi en intelligent gebruik van klanken, ik vond het een mooie opwarmer voor de 2e Mahler, die climax net voor het einde hoefde voor mij eigenlijk niet, de overgang naar de Mahler ging dan nog vlotter zijn geweest
het was de 2e keer dat ik mijn lievelingsstuk door het Rotterdams Philharmonisch Orkest hoorde, de vorige keer was een schot in de roos : met Yannick en het dubbel koor was het beste wat ik ooit gehoord heb, deze keer was de dirigent Manfred Honeck en hadden ze voor het Klein Omroepkamerkoor gekozen
na het Requiem met hun opnieuw een onderzetting, maar deze keer nog veel flagranter in het orkest was er ook niks verdubbeld, het stuk vraagt dit toch vind ik, maar moeilijke financiële tijden zeker...
de eerste drie delen konden boeien met prachtige strijkers, waar ik gans de avond van onder de indruk was, de climaxen mochten voor mij net nog een tik intenser, of lag dit aan mijn plaats in de loges?
de inzet van de Mezzo : Christianne Stotijn werd zwaar verstoord door een GSM en bij haar 2e inzet was er opnieuw een storend geluid : ondankbare
condities en dit leidde tot mijn minst geslaagde Ulrich, de coulissen hoorns kwamen ook moeilijk door
ik moet ook toegeven dat ik tegen dan met een frustratie-level tot net onder het topje van mijn schedel zat door die kerel naast mij, ik kan de beleving jammer genoeg niet objectief vergelijken met andere uitvoeringen
het begin van het 5e deel van het zwakste moment van de dirigent : hier moest het echt wat intenser, hij liet het tempo ook een paar te veel terugvallen en daardoor ging de spanningsboog verloren, de coulissen-passages kwamen onvoldoende door in de zaal
niet alle solowerk was op hetzelfde niveau en toch wat accidentjes en intonatie-problemen gehoord, maar het is niet het gemakkelijkste werk besef ik
de inzet van het koor was deze keer wel goed, ik heb ze in hetzelfde werk al gehoord (samen met het KCO) en daar was die inzet dramatisch te noemen, maar van zodra het wat intenser werd konden ze hun veel te kleine bezetting niet wegsteken, ook Christina Landshamer kon me het Mahler-gevoel niet geven (maar de oorzaak lag (zat) natuurlijk ook heel dicht bij mij hiervoor vermoed ik)
tijdens de finale zijn de coulissen-kopers op het podium gekomen (zoals het hoort) en dit gaf een enorme boost, maar voor mij te laat om het nog goed te maken, net voor het einde was er een ernstig medisch probleem in het publiek, de beste optie voor mij was om na de slotnoten de zaal heel snel te verlaten
doodjammer : ganse dag van huis weg om dit mee te maken, ik had het echt heel graag in betere omstandigheden meegemaakt