05-10-2015, 10:01 PM
deze namiddag naar het NOB gaan luisteren, op zich geen verrassend nieuws dus 
maar het moet zowat de 1e keer zijn geweest dat er mij iemand heeft aangespoord om naar een concert te gaan, normaal gezien is het het omgekeerde Natalie wou de Boléro echt eens live meemaken, en dus ben ik maar braafjes meegegaan (nu ja : echt tegen mijn goesting was het ook niet 
)
als opener Leise van Kreppein (in de 14-18 serie), ik zou hier van alles kunnen schrijven, maar ik ga het op "ZUCHT" houden, een applaus nog nooit zo moeilijk op gang weten komen, ik vond het trouwens echt jammer dat er hiervoor geapplaudisseerd werd
erna werd het gelukkig een stuk beter met de frisse Symfonische Variaties voor Piano en Orkest van César Franck, de intense en diepe strijkersklank viel direct op, en dit ondanks de onderbezetting (het budget voor die extra strijkers zat in die Leise...
)
op piano Jean-Claude Vanden Eyden, die ik al enkele keren aan het werk heb gezien, ondanks zijn niet zo prille leeftijd speelt hij nog steeds zeer levendig, het was een 1e kennismaking met het stuk en het is me echt bevallen, zowel het orkest als de solist konden me boeien
en we werden verwend met nog een 2e pianowerk : dit voor de linker hand van Ravel, dit moet zowat het pianoconcerto zijn met de zwaarste orkestbezetting, ik vind het eigenlijk zelfs niet eens een echt concerto : meer een afwisseling van een sonate en een orkestouverture, er zit niet zoveel samenspel in : het orkest speelde zeer intens met de nodige climaxen en ook het pianospel was heel virtuoos met het nodige contrast en diepgang : het kon echt boeien en het (niet zo stille typische zondagmiddag) publiek kon het wel smaken
beide werken op piano wil ik wel nog eens terug horen
na de pauze mocht Fabien Gabel drie werken van Ravel brengen met als opener Valses nobles et sentimentales : ik vind dit iets minder geslaagd : de lijn en structuur ontbraken wat, maar dit ligt eerder aan het stuk dan aan de uitvoering, niet zijn beste werk
erna werd het al stukken beter met La Valse, toch een vaker gespeeld werk ook, het orkest klonk echt goed en het kon boeien
als orgelstuk volgde de Boléro, door sommigen vergruisd en door anderen bewierookt, het was nog maar mijn 2e niet-versterkte uitvoering, mijn vorige was ook met het NOB, maar al van even geleden (met Mikko Franck), de zaal was jammer genoeg echt niet stil bij de inzet van de trom en de fluit, maar de aandacht in de zaal kwam er gelukkig wel, sowieso een zeer geslaagde uitvoering, altijd gevaarlijk om er in dit werk het solowerk uit te halen, maar ik ga het toch doen
ik vond er drie solo's bovenuit steken : beide saxen en de trombone, kort nabij gevolgd door de kleine klarinet en de fagot, maar laat dit aub absoluut geen kritiek zijn op het andere solowerk, het is een goede test voor het orkest en een zwakke pupiter valt hier zo door de mand, en dat is nergens gebeurd
het was echt genieten, misschien een piepklein puntje van kritiek : de spanning en intensiteit op het einde kon nog een tik beter worden opgebouwd, maar dit is muggenzifterij, en ik mag natuurlijk de trom niet vergeten, die als laatste mocht rechtstaan van de dirigent en terecht het grootste applaus in ontvangst mocht nemen
en het 2e geslaagde concert deze week zeer benieuwd naar de 2e Mahler die ik binnen enkele dagen ga doen
maar het moet zowat de 1e keer zijn geweest dat er mij iemand heeft aangespoord om naar een concert te gaan, normaal gezien is het het omgekeerde Natalie wou de Boléro echt eens live meemaken, en dus ben ik maar braafjes meegegaan (nu ja : echt tegen mijn goesting was het ook niet )als opener Leise van Kreppein (in de 14-18 serie), ik zou hier van alles kunnen schrijven, maar ik ga het op "ZUCHT" houden, een applaus nog nooit zo moeilijk op gang weten komen, ik vond het trouwens echt jammer dat er hiervoor geapplaudisseerd werd
erna werd het gelukkig een stuk beter met de frisse Symfonische Variaties voor Piano en Orkest van César Franck, de intense en diepe strijkersklank viel direct op, en dit ondanks de onderbezetting (het budget voor die extra strijkers zat in die Leise...
) op piano Jean-Claude Vanden Eyden, die ik al enkele keren aan het werk heb gezien, ondanks zijn niet zo prille leeftijd speelt hij nog steeds zeer levendig, het was een 1e kennismaking met het stuk en het is me echt bevallen, zowel het orkest als de solist konden me boeien
en we werden verwend met nog een 2e pianowerk : dit voor de linker hand van Ravel, dit moet zowat het pianoconcerto zijn met de zwaarste orkestbezetting, ik vind het eigenlijk zelfs niet eens een echt concerto : meer een afwisseling van een sonate en een orkestouverture, er zit niet zoveel samenspel in : het orkest speelde zeer intens met de nodige climaxen en ook het pianospel was heel virtuoos met het nodige contrast en diepgang : het kon echt boeien en het (niet zo stille typische zondagmiddag) publiek kon het wel smaken
beide werken op piano wil ik wel nog eens terug horen
na de pauze mocht Fabien Gabel drie werken van Ravel brengen met als opener Valses nobles et sentimentales : ik vind dit iets minder geslaagd : de lijn en structuur ontbraken wat, maar dit ligt eerder aan het stuk dan aan de uitvoering, niet zijn beste werk
erna werd het al stukken beter met La Valse, toch een vaker gespeeld werk ook, het orkest klonk echt goed en het kon boeien
als orgelstuk volgde de Boléro, door sommigen vergruisd en door anderen bewierookt, het was nog maar mijn 2e niet-versterkte uitvoering, mijn vorige was ook met het NOB, maar al van even geleden (met Mikko Franck), de zaal was jammer genoeg echt niet stil bij de inzet van de trom en de fluit, maar de aandacht in de zaal kwam er gelukkig wel, sowieso een zeer geslaagde uitvoering, altijd gevaarlijk om er in dit werk het solowerk uit te halen, maar ik ga het toch doen
ik vond er drie solo's bovenuit steken : beide saxen en de trombone, kort nabij gevolgd door de kleine klarinet en de fagot, maar laat dit aub absoluut geen kritiek zijn op het andere solowerk, het is een goede test voor het orkest en een zwakke pupiter valt hier zo door de mand, en dat is nergens gebeurd het was echt genieten, misschien een piepklein puntje van kritiek : de spanning en intensiteit op het einde kon nog een tik beter worden opgebouwd, maar dit is muggenzifterij, en ik mag natuurlijk de trom niet vergeten, die als laatste mocht rechtstaan van de dirigent en terecht het grootste applaus in ontvangst mocht nemen en het 2e geslaagde concert deze week
zeer benieuwd naar de 2e Mahler die ik binnen enkele dagen ga doen
) konden mij nochtans wel boeien en dan vooral het concerto for the left hand. Echt heel bijzonder en de pianist speelde dit met een groot gemak (zo leek het althans).