05-05-2015, 01:05 PM
het was zowaar even geleden, maar gisteren nog eens naar Bozar geweest, Brussels Philharmonic speelde een Prokofiev programma en dat mocht ik natuurlijk niet missen 
traditiegetrouw hebben ze weer met de nodige vrijkaarten gesmeten, wat jammer genoeg niet tot een aandachtig publiek leidt
eigenlijk voel je je dan ook een beetje een idioot : als betalende toeschouwer zit je op een mindere plaats dan de mensen met vrijkaarten, maar dit ter zijde 
ik dacht dat Brussels het financieel niet zo ruim had, maar als ik de keuze van het 1e stuk bekijk moet dat nog goed meevallen : Amérique van Varèse, voor mij een eerste kennismaking, en hopelijk ook de laatste
het stuk vraagt een enorme bezetting (oa 11 man op slagwerk), ik vond het echt niks, op het einde mijn vingers in mijn oren gestoken, en maar hopen dat het snel gedaan was 
een metalconcert is vriendelijker voor de trommelvliezen en is zelfs muzikaal interessanter 
ik vind het ook maar een rare programmatie : dit stuk past totaal niet voor het 2e Pianoconcerto van Prokofiev, en ook jammer dat je door die Amérique met een peperdure productie zit en je er na de pauze niks mee aanvangt : je kan dit toch combineren met een Scriabin of Mahler (werken van hun worden eerder nooit dan zelden gespeeld door Brussels)
maar met Severin von Eckardstein op het podium werd het gelukkig een pak interessanter, mijn laatste uitvoering van dit stuk was nog maar 2 weken ervoor, dus zeer interessant om te vergelijken
hij creëert enorm vlot een mooie en krachtige klank en dit zonder te forceren, het was opnieuw een zeer persoonlijke interpretatie (het tegendeel zou verbazen ) met de nodige vrijheden in de akkoorden en de melodieën, soms werkte het echt goed, een andere keer toch net iets minder geslaagd, het 1e deel kon bv. echt niet tippen aan de uitvoering door Anna Vinnitskaya, hij kreeg er de spanning maar laat in, vanaf het 2e deel vond ik het merkelijk beter, het orkest mocht ook vol spelen, één climax nog nooit zo intens gehoord en toch geraakte de piano niet volledig in de verdrukking, en dit nog steeds zonder te forceren
ik heb er hier meer van genoten dan in Rotterdam, een zeer goede uitvoering, maar geen onvergetelijke en dat was uit het applaus eigenlijk ook zo af te leiden, als bis een stukje Schumann
het stuk na de pauze was ik zeer benieuwd naar, mijn eerste live uitvoering van de 2e Symfonie van Prokofiev (enkel de 4e ontbreekt nu nog op het live lijstje), een totaal andere stijl dan zijn 1e, die 2e ligt qua stijl dicht bij zijn 3e
Nicolas Collon heeft er echt een indrukwekkende uitvoering van gemaakt, op zijn Russisch gespeeld : zeer intens, mooi contrast, goede spanningsboog en verbluffende power van de kopers > "genieten" is misschien niet het juiste woord : daarvoor is die muziek te moeilijk en te geladen, maar ik heb zeer aandacht gevolgd en ik was vnl onder de indruk, mooi werk ook van de contrabassen (die hun onderbezetting goed wisten te camoufleren) > top uitvoering
ik had eigenlijk totaal geen bis verwacht na deze symfonie, maar ik had het fout
en wat voor een bis 
zowat de beste bis die ik al gehoord heb, het was ongetwijfeld opnieuw Prokofiev, maar het stuk ken ik niet (wie helpt me? ) er zat direct spanning en vuur in, en na enkele maten gingen de hoorns rechtstaan, toen wist je wel dat er "iets" zat aan te komen, maar het was toch nog heel verrassend : WAT EEN SOUND!!! behalve 7e Shos me tijdens mijn laatste concerten echt geërgerd aan de zwakke hoorns, maar dit heeft dit echt goed gemaakt, op het einde van het stuk kwam het hoorn-deel nog eens terug, ditmaal nog moeilijker en indrukwekkender met een steeds versnellend thema, een oververdiend luid applaus was hun deel
en eindelijk nog eens met een smile op het gezicht naar buiten gestapt in dit triestige seizoen
traditiegetrouw hebben ze weer met de nodige vrijkaarten gesmeten, wat jammer genoeg niet tot een aandachtig publiek leidt
eigenlijk voel je je dan ook een beetje een idioot : als betalende toeschouwer zit je op een mindere plaats dan de mensen met vrijkaarten, maar dit ter zijde ik dacht dat Brussels het financieel niet zo ruim had, maar als ik de keuze van het 1e stuk bekijk moet dat nog goed meevallen : Amérique van Varèse, voor mij een eerste kennismaking, en hopelijk ook de laatste
het stuk vraagt een enorme bezetting (oa 11 man op slagwerk), ik vond het echt niks, op het einde mijn vingers in mijn oren gestoken, en maar hopen dat het snel gedaan was een metalconcert is vriendelijker voor de trommelvliezen en is zelfs muzikaal interessanter ik vind het ook maar een rare programmatie : dit stuk past totaal niet voor het 2e Pianoconcerto van Prokofiev, en ook jammer dat je door die Amérique met een peperdure productie zit en je er na de pauze niks mee aanvangt : je kan dit toch combineren met een Scriabin of Mahler (werken van hun worden eerder nooit dan zelden gespeeld door Brussels)
maar met Severin von Eckardstein op het podium werd het gelukkig een pak interessanter, mijn laatste uitvoering van dit stuk was nog maar 2 weken ervoor, dus zeer interessant om te vergelijken
hij creëert enorm vlot een mooie en krachtige klank en dit zonder te forceren, het was opnieuw een zeer persoonlijke interpretatie (het tegendeel zou verbazen
) met de nodige vrijheden in de akkoorden en de melodieën, soms werkte het echt goed, een andere keer toch net iets minder geslaagd, het 1e deel kon bv. echt niet tippen aan de uitvoering door Anna Vinnitskaya, hij kreeg er de spanning maar laat in, vanaf het 2e deel vond ik het merkelijk beter, het orkest mocht ook vol spelen, één climax nog nooit zo intens gehoord en toch geraakte de piano niet volledig in de verdrukking, en dit nog steeds zonder te forcerenik heb er hier meer van genoten dan in Rotterdam, een zeer goede uitvoering, maar geen onvergetelijke en dat was uit het applaus eigenlijk ook zo af te leiden, als bis een stukje Schumann
het stuk na de pauze was ik zeer benieuwd naar, mijn eerste live uitvoering van de 2e Symfonie van Prokofiev (enkel de 4e ontbreekt nu nog op het live lijstje), een totaal andere stijl dan zijn 1e, die 2e ligt qua stijl dicht bij zijn 3e
Nicolas Collon heeft er echt een indrukwekkende uitvoering van gemaakt, op zijn Russisch gespeeld : zeer intens, mooi contrast, goede spanningsboog en verbluffende power van de kopers > "genieten" is misschien niet het juiste woord : daarvoor is die muziek te moeilijk en te geladen, maar ik heb zeer aandacht gevolgd en ik was vnl onder de indruk, mooi werk ook van de contrabassen (die hun onderbezetting goed wisten te camoufleren) > top uitvoering
ik had eigenlijk totaal geen bis verwacht na deze symfonie, maar ik had het fout
en wat voor een bis zowat de beste bis die ik al gehoord heb, het was ongetwijfeld opnieuw Prokofiev, maar het stuk ken ik niet (wie helpt me? ) er zat direct spanning en vuur in, en na enkele maten gingen de hoorns rechtstaan, toen wist je wel dat er "iets" zat aan te komen, maar het was toch nog heel verrassend : WAT EEN SOUND!!! behalve 7e Shos me tijdens mijn laatste concerten echt geërgerd aan de zwakke hoorns, maar dit heeft dit echt goed gemaakt, op het einde van het stuk kwam het hoorn-deel nog eens terug, ditmaal nog moeilijker en indrukwekkender met een steeds versnellend thema, een oververdiend luid applaus was hun deelen eindelijk nog eens met een smile op het gezicht naar buiten gestapt in dit triestige seizoen
