04-20-2015, 01:44 PM
ik ben gisteren naar de de Doelen geweest voor op papier één van de mooiste affiches van het seizoen, zelden krijg ik tijdens één concert twee van mijn favoriete werken te horen; het Rotterdams bracht het 2e Pianoconcerto van Prokofiev en de 1e Symfonie van Mahler, beter gekend als Titan
eerst een woordje over het publiek vrees ik en dat is meestal geen goed teken
ik hoop dat het geen referentie is want anders gaat de Doelen leeg zijn binnen een 10 jaar of zo, ik schat de gemiddelde leeftijd op 80 jaar, en het was toch duidelijk dat een deel van het publiek daar echt niet op zijn plaats zat, sommige kwamen daar een middagdutje doet (geen probleem mee, maar die geassocieerde zware ademhaling is minder fijn om naar te luisteren) en een ander deel kwam er zijn zondagnamiddagse koffieklets houden, zeker een rij dames op het zijbalkon muntte hierin uit
(even ter info, ik heb totaal geen probleem met "oude" concertliefhebbers, één van mijn concertmaten is ook niet meer van de jongste
), er was sowieso veel gebabbel en rumoer, en daardoor was er echt geen sfeer in de zaal, en dat straalt sowieso af op de muzikanten, die voelen/horen dat ook en dat is geen recept voor een top prestatie
Alexander Gavrylyuk was de pianist van dienst, ik heb hem al nog aan het werk gehoord, maar het stuk schiet me nu niet direct te binnen
het was een mooie uitvoering, maar ik ben toch niet op het puntje van mijn stoel gaan zitten, hij heeft er een zware uitvoering van gemaakt, met veel nadruk op de lage tonen die hij heel zwaar heeft aangeslagen, en ook nogal veel pedaal vermoed ik, de hoge tonen gingen soms wat verloren en trokken minder de aandacht, en daardoor ontbrak wat balans in het geheel, het orkest deed het puik, ik vond die boeiender dan de solist, want vanuit die hoek kwamen meer muzikale prikkels, oa van de bastrombone die een mooi vibrato liet horen
tja : dat stuk is iets speciaals geworden voor mij na de uitvoering door Anna Vinnitskaya, die staat zo ver boven al de andere uitvoeringen dat het moeilijk zal worden om me in dat stuk nog eens op die manier omver te blazen
nu zeker geen slechte uitvoering, absoluut niet, maar ook geen uitvoering waarvoor ik 400 km wil rijden
na de pauze volgde Titan, in dit stuk al fantastische momenten beleefd, en al drie absolute top uitvoeringen in mogen beleven (deFilharmonie, NOB en Orchestra dell'Accademia Nazionale di Santa Cecilia), ik had hoop om er een 4e te mogen aan toevoegen
de bezetting was wat aan de magere kant : net geen 60 strijkers, wat toch een minimum is, en niks verdubbeld, dus met het minimale aantal van 7 hoorns, ik heb er toch graag een 8e bij, mijn betere uitvoeringen waren met 8 hoorns, bizar dat het op 1 hoorn aankomt, maar het is nu blijkbaar éénmaal zo
het 1e deel olv Antonio Méndez (een 1e kennismaking voor mij) was goed, een mooie strijkersklank en muzikaliteit, maar echt weinig aandacht van het publiek (lees : veel rumoer) wat het moeilijk maakte om echt goed te volgen
het 2e deel was echt een aangename verrassing, ik heb het zelden zo goed gehoord : fris en toch de nodige intensiteit, super tempo en vlotte overgangen, er zit echt veel in, dit gedeelte is voorbij gevlogen
het begin van het 3e deel kende een lange opstoot qua rumoer, dus de solo van de contrabas waar ik naar aan het uitkijken was is op die manier grotendeels verloren gegaan : doodzonde
hierna is het wel bergaf gegaan vind ik, er ontbrak te weinig "echte" Mahler, er zat ook veel verschil qua speelstijl tussen de verschillende pupiters : de hobo's en klarinetten gaven me bv. wel het Mahler-gevoel met intens speelplezier, van de tuba ook mooie dingen gehoord, maar de andere kopers waren veel te weinig nadrukkelijk aanwezig in de intensere delen, het slagwerk probeerde wel om het op gang te trekken, maar niet alle pupiters volgenden hierin, er zat gewoon te weinig spanning in, en dan kijk ik toch naar de dirigent als schuldige, want ik weet dat het Rotterdams beter kan, alhoewel dat hun laatste concerten globaal gezien toch iets minder waren
tijdens het 4e deel wil ik eigenlijk overweldigd worden door een muur van geluid/emoties die op je af komt gedenderd, maar dat was hier maar een mager beestje, het slot was echt triestig en ondermaats : totaal geen volume en intensiteit, en gewoon een soepje eigenlijk : de verschillende thema's kwamen er gewoon niet uit : hier kunnen de kopers prachtige dingen doen door als pupiter even de aandacht naar zich toe te trekken, maar van die mogelijkheid is echt geen gebruik gemaakt, hier is zo veel meer mogelijk
dus met een niet zo goed gevoel de 200 km lange terugweg aangevangen vrees ik, ik hoop dat hun 2e Mahler in mei van een hoger niveau zal zijn
eerst een woordje over het publiek vrees ik en dat is meestal geen goed teken
ik hoop dat het geen referentie is want anders gaat de Doelen leeg zijn binnen een 10 jaar of zo, ik schat de gemiddelde leeftijd op 80 jaar, en het was toch duidelijk dat een deel van het publiek daar echt niet op zijn plaats zat, sommige kwamen daar een middagdutje doet (geen probleem mee, maar die geassocieerde zware ademhaling is minder fijn om naar te luisteren) en een ander deel kwam er zijn zondagnamiddagse koffieklets houden, zeker een rij dames op het zijbalkon muntte hierin uit
(even ter info, ik heb totaal geen probleem met "oude" concertliefhebbers, één van mijn concertmaten is ook niet meer van de jongste
), er was sowieso veel gebabbel en rumoer, en daardoor was er echt geen sfeer in de zaal, en dat straalt sowieso af op de muzikanten, die voelen/horen dat ook en dat is geen recept voor een top prestatie Alexander Gavrylyuk was de pianist van dienst, ik heb hem al nog aan het werk gehoord, maar het stuk schiet me nu niet direct te binnen
het was een mooie uitvoering, maar ik ben toch niet op het puntje van mijn stoel gaan zitten, hij heeft er een zware uitvoering van gemaakt, met veel nadruk op de lage tonen die hij heel zwaar heeft aangeslagen, en ook nogal veel pedaal vermoed ik, de hoge tonen gingen soms wat verloren en trokken minder de aandacht, en daardoor ontbrak wat balans in het geheel, het orkest deed het puik, ik vond die boeiender dan de solist, want vanuit die hoek kwamen meer muzikale prikkels, oa van de bastrombone die een mooi vibrato liet horen
tja : dat stuk is iets speciaals geworden voor mij na de uitvoering door Anna Vinnitskaya, die staat zo ver boven al de andere uitvoeringen dat het moeilijk zal worden om me in dat stuk nog eens op die manier omver te blazen
nu zeker geen slechte uitvoering, absoluut niet, maar ook geen uitvoering waarvoor ik 400 km wil rijden
na de pauze volgde Titan, in dit stuk al fantastische momenten beleefd, en al drie absolute top uitvoeringen in mogen beleven (deFilharmonie, NOB en Orchestra dell'Accademia Nazionale di Santa Cecilia), ik had hoop om er een 4e te mogen aan toevoegen
de bezetting was wat aan de magere kant : net geen 60 strijkers, wat toch een minimum is, en niks verdubbeld, dus met het minimale aantal van 7 hoorns, ik heb er toch graag een 8e bij, mijn betere uitvoeringen waren met 8 hoorns, bizar dat het op 1 hoorn aankomt, maar het is nu blijkbaar éénmaal zo
het 1e deel olv Antonio Méndez (een 1e kennismaking voor mij) was goed, een mooie strijkersklank en muzikaliteit, maar echt weinig aandacht van het publiek (lees : veel rumoer) wat het moeilijk maakte om echt goed te volgen
het 2e deel was echt een aangename verrassing, ik heb het zelden zo goed gehoord : fris en toch de nodige intensiteit, super tempo en vlotte overgangen, er zit echt veel in, dit gedeelte is voorbij gevlogen
het begin van het 3e deel kende een lange opstoot qua rumoer, dus de solo van de contrabas waar ik naar aan het uitkijken was is op die manier grotendeels verloren gegaan : doodzonde
hierna is het wel bergaf gegaan vind ik, er ontbrak te weinig "echte" Mahler, er zat ook veel verschil qua speelstijl tussen de verschillende pupiters : de hobo's en klarinetten gaven me bv. wel het Mahler-gevoel met intens speelplezier, van de tuba ook mooie dingen gehoord, maar de andere kopers waren veel te weinig nadrukkelijk aanwezig in de intensere delen, het slagwerk probeerde wel om het op gang te trekken, maar niet alle pupiters volgenden hierin, er zat gewoon te weinig spanning in, en dan kijk ik toch naar de dirigent als schuldige, want ik weet dat het Rotterdams beter kan, alhoewel dat hun laatste concerten globaal gezien toch iets minder waren
tijdens het 4e deel wil ik eigenlijk overweldigd worden door een muur van geluid/emoties die op je af komt gedenderd, maar dat was hier maar een mager beestje, het slot was echt triestig en ondermaats : totaal geen volume en intensiteit, en gewoon een soepje eigenlijk : de verschillende thema's kwamen er gewoon niet uit : hier kunnen de kopers prachtige dingen doen door als pupiter even de aandacht naar zich toe te trekken, maar van die mogelijkheid is echt geen gebruik gemaakt, hier is zo veel meer mogelijk
dus met een niet zo goed gevoel de 200 km lange terugweg aangevangen vrees ik, ik hoop dat hun 2e Mahler in mei van een hoger niveau zal zijn